Ρούχα παλαιότερων δεκαετιών, 30 ή και 40 ακόμη χρόνων, τα οποία βρίσκονταν κρυμμένα σε κάποια ντουλάπα, δίδονται πλέον για μεταποίηση από αρκετούς συμπολίτες, προκειμένου να αξιοποιηθούν σε εποχές κρίσης. Ρούχα που κάποτε φορούσαν οι γονείς, μεταποιούνται πλέον προκειμένου να καλύψουν τις ενδυματολογικές ανάγκες των νεώτερων μελών της οικογένειας ή και αντιστρόφως. Παρά τον όγκο εργασίας των ραφείων της περιοχής μας, το αντίτιμο εργασίας είναι αντιστρόφως ανάλογο κι όπως επισημαίνεται σε αρκετές περιπτώσεις «εξασφαλίζεται πολύ δύσκολα το μεροκάματο». Οι επιδιορθώσεις παλαιών ενδυμάτων αποτελούν πλέον κατά βάση το αντικείμενο εργασίας των ραφείων της περιοχής μας, δεδομένου ότι έχει «παγώσει» η αγορά και η ραφή νέων ενδυμάτων, αντίστοιχα, λόγω της οικονομικής κρίσης.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γλυκερία Υδραίου
«Τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κλάδος, υπογραμμίζει ο πρόεδρος του τοπικού Συλλόγου Ραπτών κ. Γιάννης Αρχοντάς, είναι ότι τα περισσότερα ρούχα που μας φέρνουν για επιδιόρθωση, είναι πολύ παλιά και φθαρμένα, με αποτέλεσμα να καθίσταται χρονοβόρα η επισκευή τους και να μην εισπράττουμε τα χρήματα που αναλογούν στην εργασία που προσφέρουμε. Παράλληλα, προσθέτει ο ίδιος, λόγω της κρίσης, βλέπουμε ανέργους να ζητούν επιδιορθώσεις σε κάποιο παλιό ρούχο και κατά συνέπεια δεν μπορούμε εκ των πραγμάτων να ζητήσουμε το ανάλογο αντίτιμο, προσφέροντας μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις δωρεάν εργασία, συναισθανόμενοι την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει αρκετοί συμπολίτες μας».
Η μείωση των εσόδων είναι ευδιάκριτη στα ραφεία της περιοχής μας, τα οποία καλύπτουν με δυσκολία της υποχρεώσεις τους. «Οι επιδιορθώσεις των παλαιών ρούχων απαιτούν διπλάσιο χρόνο δουλειάς, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εισπράξουμε το ποσό που απαιτείται για να καλύψουμε τις υποχρεώσεις μας. Όγκο δουλειάς έχουμε, αλλά δεν υπάρχουν οι ανάλογες εισπράξεις, λόγω της οικονομικής δυστοκίας του κόσμου» εξηγεί ο κ. Αρχοντάς.
Παρότι βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής από την εορταστική περίοδο, εντούτοις, δεν υπάρχει κίνηση σε σχέση με την μεταποίηση νέων ενδυμάτων. Η εικόνα της συγκεκριμένης περιόδου ήταν, ωστόσο, τελείως διαφορετική τα παλαιότερα χρόνια κι όπως υπογραμμίζει ο πρόεδρος του τοπικού Συλλόγου Ραπτών «υπήρχε πολύ κίνηση διότι μας έφερναν πολλά ρούχα για μεταποίηση τα εμπορικά καταστήματα ετοίμων ενδυμάτων. Πλέον έχει μηδενιστεί η ραφή καινούργιων ρούχων και ενώ παλαιότερα είχαμε πολλές παραγγελίες και πολλές επιδιορθώσεις από τα καταστήματα, τώρα δεν υπάρχει ούτε μία. Όλα τα ρούχα που επιδιορθώνουμε, τονίζει, είναι παλιά».
Η συντριπτική πλειοψηφία των ραφείων της περιοχής μας εξασφαλίζει το μεροκάματο με τις επιδιορθώσεις παλαιών ρούχων κι όπως αναφέρει στο σημείο αυτό ο κ. Αρχοντάς «δεν βλέπω με αισιοδοξία το μέλλον, διότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Δεν γνωρίζω αν και πως θα μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση. Δουλεύουμε όλη την ημέρα για να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας, μειώνοντας διαρκώς τα λειτουργικά μας έξοδα αλλά, παρόλα ταύτα, καταλήγει, μετά βίας καλύπτουμε τις ανάγκες μας».
