Με αφορμή τις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου και την εκλογή προέδρου του κινήματος μάς δίνεται μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να συζητήσουμε και να προβληματισθούμε για το τι ΠΑΣΟΚ θέλουμε; Με ποιο ΠΑΣΟΚ θα πορευτούμε στην νέα εποχή; Είναι μια πολύ σοβαρή κουβέντα που πρέπει να γίνει με ειλικρίνεια, σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Πρώτος, ο Πρόεδρος του Κινήματος, Γιώργος Παπανδρέου, από την επομένη των εκλογών μέχρι σήμερα, έδωσε το στίγμα για το νέο ΠΑΣΟΚ.
Ονειρευόμαστε ένα ΠΑΣΟΚ των μεγάλων και ανοιχτών οριζόντων, που θα ξεκινά από την 3η του Σεπτέμβρη και τις ιδέες της, με τις οποίες προσαρμοσμένες στις σύγχρονες απαιτήσεις του καιρού μας, θα κάνει το μεγάλο άλμα. Το νέο ΠΑΣΟΚ, πρέπει να έχει μονίμως ένα στόχο: τη δημιουργία και την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς, της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης, όπως τη δημιούργησε και εμπνεύστηκε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου. Όλοι, βέβαια, αυτή την εποχή έχουν για σημαία τους τον Ανδρέα Παπανδρέου, όμως δεν πρέπει να λησμονούμε ότι εδώ και λίγα χρόνια οι εκσυγχρονιστές τον έβριζαν και του φόρτωναν ευθύνες για το δήθεν χάλι της οικονομίας.
Το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας θα πρέπει να προτάσσει την πράσινη ανάπτυξη των πόλεων, το ξαναζωντάνεμα της υπαίθρου, την αειφόρο ανάπτυξη, τον αγροτουρισμό. Θα δίνει ευκαιρίες και δυνατότητες στους νέους του τόπου μας για επενδύσεις, επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα. Θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ κεντροαριστερό και όχι ένα ΠΑΣΟΚ αριστερόμορφο, αλλά δεξιόστροφο.
Όλοι διακατεχόμαστε από ανησυχία για την ήττα. Όμως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ανάγκη από εξωθεσμικά κέντρα, ούτε έχει ανάγκη από επέμβαση στην αυτονομία του για να ξαναβρεί το βηματισμό του. Το ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε ως κίνημα μη προνομιούχων, λαϊκό ριζοσπαστικό κίνημα αλλαγής και τέτοιο πρέπει να παραμείνει αν θέλουμε να επανέλθουμε στην εξουσία.
Το ανοιχτό κόμμα που εμπνεύστηκε ο Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να προχωρήσει, αφού πρώτα γκρεμισθεί το παλιό και σάπιο status quo που κυριαρχούσε στο ΠΑΣΟΚ πολλά χρόνια και να αντικατασταθεί με νέες δυνάμεις διψασμένες για την ανασυγκρότηση και ανασύνθεση. Τα παραπάνω που ανέφερα και πολλά άλλα ακόμη μπορούν να εκπληρωθούν μόνο μέσα από τις ιδέες και τα πιστεύω του Γιώργου Παπανδρέου.
Ορισμένοι οπαδοί του Βενιζέλου πιστεύουν ότι ψηφίζοντας το Γιώργο Παπανδρέου λειτουργούμε συναισθηματικά. Ερωτώ όμως είναι συναισθηματικώς απατηλό ότι πρέπει επιτέλους να συγκροτήσουμε έναν αριστερό λόγο που δεν θα αναδιανέμει τις ψήφους προς τ’ αριστερά αλλά θα διευρύνει έναν χώρο ώστε να γίνει πλειοψηφικός, έτσι ώστε να ξαναγίνει η αριστερά ο ισχυρότερος πόλος εξουσίας;
Είναι συναισθηματική η μη επιλογή κάποιου που όσο και να προσπαθεί να πείσει ότι έχει όραμα, εκφράζει μόνο ευχές και δεν έχει καμιά ιδεολογία; Είναι συναισθηματική η καταψήφιση του αμοραλισμού στην πολιτική; Και εκείνοι που βιάστηκαν να συσπειρωθούν γύρω από το Βενιζέλο έπεισαν κανέναν ότι έκαναν την επιλογή τους με βάση μια πολιτική πλατφόρμα; Ή όλοι μας έχουμε την αίσθηση ότι υπήρξε και το αίσθημα της εκδίκησης και της πίκρας προς το πρόσωπο του Γιώργου;
Είναι συναισθηματικό ότι ο κόσμος επιθυμεί να συσπειρωθεί σ’ ένα κόμμα που θα ξαναφέρει το όραμα στην πολιτική; Που θα εκφράσει τις νέες κοινωνικές δυνάμεις που απαιτούν μεγαλύτερη συμμετοχή; Είναι συναισθηματική η καταδίκη ενός κάθετου και μονολιθικού μοντέλου κομματικής συστράτευσης και πειθαρχίας; Είναι συναισθηματική η καταδίκη του ο «σκοπός» αγιάζει τα μέσα; Είναι συναισθηματική η επιθυμία για ένα ύφος πολιτικής που δεν «σνομπάρει» την άποψη, την διαφορετικότητα, τις μειοψηφίες; Είναι συναισθηματική η επιλογή ενός προσώπου, και συγκεκριμένα του Γιώργου Παπανδρέου που ακόμα και αν διαφωνείς με επιμέρους επιλογές, συμφωνείς ότι είναι ο μόνος με την εμπειρία να χειριστεί τις διεθνείς σχέσεις της χώρας;
Είναι συναισθηματική η επιλογή ενός προσώπου που έχει πείσει και τον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας ότι δεν σχετίζεται με διαπλοκές ενώ είναι λογική η επιλογή προς μια ομάδα απωθητική, γιατί διαχειρίστηκε την υπεροχή της και την ελπίδα του κόσμου με τρόπο αμοραλιστικό και τυχοδιωκτικό; Είναι συναισθηματική η επιλογή της μια ακόμα ευκαιρίας στο μόνο πρόσωπο που δεσμεύτηκε να αλλάξει τα πάντα; Και είναι συναισθηματική η πεποίθηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ότι του την είχαν στημένη στη γωνία για να χάσει από την πρώτη κιόλας μέρα που κατέβηκε στο λαό και ζήτησε την εμπιστοσύνη του;
«Γιατί ψηφίζουμε Γιώργο Παπανδρέου στις 11ης Νοεμβρίου»
