Να ζήσεις ομαδάρα μας, που μας έκανες πάλι,
να είμαστε μέσα στη χαρά και μες τη παραζάλη.
Στο στάδιο Αλί Σαμι Γεν, αυτό είναι τιμή σου.
όλοι υποκλιθήκανε, μπροστά στην δύναμή σου.
Αυτούς που σε γιουχάρισαν, λέγοντας αμανέδες,
με τη χαρά τους άφησες κι αφάγωτους μπεζέδες.
Είσαι η ομάδα του Οτό και του Αμανατίδη,
του Σαμαρά, του Μπασινά, και του Σεϊταρίδη.
Του Χαριστέα, του Χαλκιά, του Γκέκα και του Δέλλα,
που αποδώσατε όλοι σας, σε ένα παιχνίδι τρέλα.
Του Καραγκούνη, του Λύμπε, Γκέκα και Τοροσίδη,
του Αντζα, που το δόλιο Εμρέ, έπνιξε σαν το φίδι.
Πλαστό απεδείχθη, ότι ήτανε το τέσσερα προς ένα
και τώρα να το αμφισβητεί, δεν άφησες κανένα.
Μπορούσες περισσότερα, να τους βάλεις λέει,
μα ένα μόνο τους έχωσες, ένα που όμως τους πονάει,
Εσφράγισες με αυτό το γκολ, το διαβατήριό σου,
κι ευχόμαστε το κύπελλο, πάλι να είναι δικό σου.
Είσαι του ποδοσφαίρου μας, η φωτεινή η δάδα,
και υπερηφανευόμαστε, γι αυτό εις την Ελλάδα.
Στην ιστορία η νίκη σου, πάντα θα παραμείνει,
για να θυμίζει στις γενιές, τι θα ειπεί ρωμιοσύνη.
Φόρτσαρε ομαδάρα μας, της χώρας μας στολίδι,
που είσαι στο ποδόσφαιρο, χρυσό μας δαχτυλίδι.
Φαίνεται ότι απ το Θεό, είναι μάλλον γραμμένο,
να το ξανασηκώσουμε, πάλι το… τιμημένο…
