Το εργαστήρι γλυπτικής του Δήμου Βόλου

Από το δικηγόρο και πρώην Δημοτικό Σύμβουλο Νέας Ιωνίας Γιώργο Ταταριώτη πήραμε την παρακάτω επιστολή:
Κύριε Διευθυντά.
Με λύπη μου πληροφορήθηκα ότι έκλεισε ένα από τα εργαστήρια γλυπτικής και ιδιαίτερα από τα ελάχιστα της μαρμαρογλυπτικής στην Ελλάδα. Την εποχή που η μαρμαρογλυπτική περνάει ξανά κρίση» μετά τη μεγάλη άνθισή της που παρουσιάστηκε με την ελληνική αναγέννηση του 18ου αιώνα και αργότερα με τις μετεγκαταστάσεις μαρμαράδων και μαστόρων της Τήνου στην Αθήνα, μέσα από τους οποίους ξεπήδησαν οι πρώτοι μαθητές του Πολυτεχνείου, έρχεται ο Καλλιτεχνικός Οργανισμός – στα πλαίσια της εξυγίανσής του άραγε – να κλείσει το μοναδικό αυτό εργαστήρι. Ένα εργαστήρι που είχα την τύχη να το παρακολουθήσω και σαν σπουδαστής από τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του, με δάσκαλο αρχικά το Νικολάϊ Στόΐτσεφ και αργότερα τον Ανάσταση Κρατίδη. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω για ποιο λόγο πάρθηκε η απόφαση αυτή της Διοίκησης του Καλλιτεχνικού. Στα φύλλα των εφημερίδων είχα διαβάσει απλά ότι δεν ανανεώθηκε η σύμβαση δύο επιμορφωτών, ανάμεσα τους και ο Κρατίδης. Μετά όμως και από τις επιστολές στον Τύπο των σπουδαστών του εργαστηρίου, που γνωρίζουν και καλύτερα» διαφάνηκε ότι υπήρξε αναστολή της λειτουργίας του Τμήματος και στην ουσία κλείσιμο, αφού, όπως έχω πληροφορηθεί, κλήθηκε και ο δάσκαλος να μαζέψει τα πράγματα, εργαλεία, γλυπτά – δημιουργίες σπουδαστών και ν αδειάσει το χώρο. Και εδώ γεννιούνται οι εύλογες απορίες, που περιμένουν απαντήσεις από τους υπεύθυνους.
Οι λόγοι της αναστολής!!! λειτουργίας, αφορούν στην περικοπή των εξόδων του Οργανισμού και στην εξυγίανση του;
Τόσο μεγάλο άραγε είναι το κόστος της λειτουργίας του εργαστηρίου, που άρχισε από αυτό η εξυγίανση; Ή θα σωθεί ο Οργανισμός με 2-3 χιλιάδες ετησίως» που ενδεχομένως κόστιζε;
Κι οι μαθητές του; Αυτοί, που θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε άξιους καλλιτέχνες, που τους δινόταν η ευκαιρία να μάθουν από κοντά, δίπλα σ έναν άξιο δάσκαλο, – που όπως λένε οι ίδιοι, η φήμη του προηγείται του ονόματός του – την πέτρα να σμιλεύεται, να παίρνει μορφή, να γίνεται έργο τέχνης να μένει αναλλοίωτο με τα χρόνια; Στο δρόμο; Τους ρώτησε κανείς;
Ή μήπως οι λόγοι αφορούν στο πρόσωπο του δασκάλου; Δεν νιώθει περήφανος κανείς τους, που στην πόλη μας έχουμε έναν από τους πιο καταξιωμένους γλύπτες στην Ελλάδα; Που τα έργα του κοσμούν τόσους και τόσους χώρους σ όλη την επικράτεια; Δεν ντρέπεται κανείς τους, που σε λίγα χρόνια θα διαβάζουμε στις σελίδες πολιτισμού των περιοδικών και των εφημερίδων «υπήρχε και στο Βόλο κάποτε ένα εργαστήρι μαρμαρογλυπτικής»;
Ο Γ. Ταταριώτης είναι ζωγράφος και γλύπτης. Έχει διατελέσει Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Νέας Ιωνίας, Πρόεδρος του άλλοτε Καλλιτεχνικού και Πνευματικού Εντευκτηρίου Βόλου και μέλος της ΕΚΠΟΛ.