«Τέκνον μου, Κωνσταντίνε» είπε ο ηγούμενος στον αρχηγό του γαλάζιου τάγματος «πρέπει να επιβάλλουμε μια δίκαιη φορολογία για να ανταποκριθούμε στις δημόσιες δαπάνες και τα έξοδα συντήρησης του μοναστηριού. Για τον λόγο αυτό, τέκνον μου, συγκάλεσε τους αρχηγούς των ταγμάτων, ώστε μαζί τους να καθιερώσουμε τους νέους φόρους».
Οι αρχηγοί που καλέστηκαν, πέντε τον αριθμό, συνήλθαν στην αυλή του μοναστηριού, κάτω από μια ακακία. Ο αρχηγός του γαλάζιου τάγματος, σαν πιο ευγενής απ’ όλους, κάθισε στο πιο ψηλό σκαμνί. Ο ηγούμενος πήρε ανάμεσά τους θέση και είπε: «Τέκνα μου, ο Κύριος δίνει κι ο Κύριος ξαναπαίρνει. Γι’ αυτό σας κάλεσα εδώ να ορίσουμε τους φόρους με τον δικαιότερο τρόπο. Έχω τη γνώμη πως ο καθένας πρέπει να δίνει ανάλογα με τον πλούτο του. Έτσι ο κάτοχος εκατό εκταρίων θα επιστρέψει τα γεννήματα απ’ τα δέκα. Αυτός που έχει δέκα, θα επιστρέψει απ’ το ένα».
Μόλις ο άγιος ηγούμενος έπαψε να μιλά, ο αρχηγός του πράσινου τάγματος έλαβε τον λόγο: «Ω, άγιε ηγούμενε, πατέρα μας, ο καθένας μας το βρίσκει δίκαιο να συμβάλλει στα δημόσια έξοδα και τα έξοδα συντήρησης του ιερατείου. Εγώ ο ίδιος θα έδινα όχι μονάχα όλη μου την περιουσία, αλλά και την καρδιά μου ακόμα. Πρέπει όμως, πατέρα μας, να λογαριάσουμε καλά το δημόσιο συμφέρον και να κάνουμε ό,τι αυτό απαιτεί. Κι αυτό που απαιτείται δεν είναι να ζητάμε πολλά από όσους έχουν πολλά. Γιατί τότε οι πλούσιοι γίνονται φτωχότεροι και οι φτωχοί περισσότερο φτωχοί. Όμως οι φτωχοί ζουν χάρη στη δουλειά που τους προσφέρουν οι πλούσιοι. Και για τούτο η περιουσία των πλουσίων είναι ιερή. Ας μην απλώσουμε ποτέ χέρι επάνω της. Θα ήταν καθαρή τρέλα. Παίρνοντας απ’ τους πλούσιους δε θα ’χατε να κερδίσετε και πολλά, γιατί είναι λίγοι. Και σε λίγον καιρό, όταν θα λιγόστευαν τα πλούτη τους, θα είχατε μικρότερες προσόδους, ενώ η χώρα θα βυθίζονταν στην αθλιότητα. Αν πάρετε όμως λίγο από κάθε κάτοικο, αδιάφορο με το τι κατέχει, θα είχατε πάντα αρκετά για κάθε λογής ανάγκες. Και δε θα ’χατε να νοιάζεστε αν αυτό το καταλάβουν οι φτωχοί σαν μια απαίσια καταπίεση. Έτσι ελαφρά που θα τους επιβαρύνατε όλους, θα είσαστε μέσα στην καρδιά τους για πάντα. Μα και οι πλούσιοι θα σας συμπεριελάμβαναν στις προσευχές τους. Κι έπειτα πώς να συσχετίσει κανείς τη φτώχεια με τον πλούτο; Τα σημάδια του πλούτου ξεγελούν. Έχω χίλια εκτάρια και αποδίδουν σα να ’ναι πεντακόσια και άλλος έχει πεντακόσια που αποδίδουν σα δυο χιλιάδες. Αυτό που έχει σημασία, είναι ο κόσμος να συνεχίσει να καταναλώνει. Φορολογήστε λοιπόν τον κόσμο σύμφωνα με όσα καταναλώνει. Είναι απαίτηση του δημοσίου συμφέροντος, της φρόνησης και της δικαιοσύνης. Είναι ιερή απαίτηση».
Έτσι μίλησε ο αρχηγός του πράσινου τάγματος και ο αρχηγός του γαλάζιου συμφώνησε αμέσως. Οι αρχηγοί των υπόλοιπων ταγμάτων σηκώθηκαν κι αποχώρησαν δυσαρεστημένοι. Κι από τη στιγμή εκείνη είναι που στο φέουδο του μοναστηριού καθιερώθηκε ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας. Κι όσο τα παιδιά κι οι γέροι πέθαιναν κατά κοπάδια κι ολόκληρα χωριά ξεκληριζόταν, καινούριες γενιές πράσινων και γαλάζιων συμβάλλανε με την αθλιότητά τους στη δημόσια ευημερία, προσέχοντας το νέο νόμο σαν τα μάτια τους.
Περί καθιερώσεως του Φ.Π.Α.
