Δώσανε λέει του Αλ Γκορ, Νόμπελ για την ειρήνη,
τι άκρατος φαρισαϊσμός και οποία καταισχύνη.
Στον άνθρωπο που άφησε νεκρούς και τραυματίες,
Νόμπελ ειρήνης δώσανε, αυτές κι αν είν’ βλακείες.
Σ αυτόν που στα Βαλκάνια, έριξε μπόμπες τόνους
κι άφησε κόσμο πολύ, στο δάκρυ και στους πόνους.
Που έπνιξε στο ουράνιο, τα Βαλκάνια για χρόνια,
και θα ’ναι άμεσος κίνδυνος, για τα παιδιά κι εγγόνια.
Εκείνον που ισοπέδωσε, τους πάντες και τα πάντα,
βραβεύσανε γιατί του Μπους, ήταν η γκουβερνάντα.
Θα είπανε, αφού του Μπους, είν κολλητό τσιράκι,
θα πρέπει να τον γλείψουμε, τον άνθρωπο λιγάκι.
Πίστευα πως οι Σουηδοί, θα ήταν πιο μυαλωμένοι,
μα φαίνεται φίλοι και αυτοί, είναι ονειροπαρμένοι.
Παράδειγμα έδωσαν καλό, για άλλους παγκοσμίως,
«όσοι Νόμπελ επιθυμούν, να πράττουνε ομοίως».
Όσοι όπλα, δύναμη έχουνε, ίδια μ αυτόν να κάνουν
αν θέλουνε στη συλλογή, τέτοια Νόμπελ να βάνουν.
Να εξαφανίζουνε λαούς, να τους βουτούν στο αίμα,
για να τους απονέμεται, του ειρηνευτή το στέμμα.
Αν ζούσε σήμερα ο Νόμπελ κι έβλεπε αυτά τα χάλια,
σε αυτούς που του το δώσανε, θα έσπαζε τα κεφάλια.
Σε όσους του το απένειμαν, θα ειπώ άνευ κακίας,
πως πρέπει να απονεμηθεί, το Νόμπελ μαλακίας…
