Κορύνες* και διαμαρτυρίες με… κέρατα

Μπουχτίσαμε από τις αρχές Σεπτεμβρίου με τα πολιτικά θέματα. Πρώτα οι εθνικές εκλογές μέσα στο πύρινο τοπίο και στη συνέχεια οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και η μακρά πράσινη προεκλογική περίοδος. Ο κόσμος κουράστηκε και αδυνατεί να παρακολουθήσει. Η πολιτική επικαιρότητα όμως συνεχίζει ακάθεκτη και θα συνεχίζει για τουλάχιστον ένα μήνα ακόμα. Μέσα σ΄ αυτό το απελπιστικά μονότονο ειδησεογραφικό περιβάλλον στη Μαγνησία και στο Βόλο το μόνο θέμα που άντεξε στην επικαιρότητα και εξακολουθεί να απασχολεί την τοπική γνώμη είναι οι κορύνες. Αυτά τα μικρά κόκκινα πλαστικά στη μέση του οδοστρώματος, που παλιότερα τα βλέπαμε προσωρινά στο δρόμο προκειμένου να γίνουν οι διαγραμμίσεις, έχουν αναδειχθεί σε μείζον θέμα για την τοπική μας κοινωνία. Πολύ απλά, για να κυριαρχήσουν στην επικαιρότητα τα μικρά πλαστικά αντικείμενα, σημαίνει ότι υπάρχει θέμα. Εφόσον υπάρχει θέμα, υπάρχει και πρόβλημα. Μάλιστα το πρόβλημα αφορά πολλούς, σχεδόν το σύνολο της τοπικής κοινωνίας. Γι’ αυτό και συζητείται σε υψηλούς τόνους. Το πρόβλημα έχει όνομα και λέγεται κυκλοφοριακό και απασχολεί την τοπική κοινωνία από τις αρχές της δεκαετίας του ΄90.
Τι είδους πρόβλημα είναι το κυκλοφοριακό του Βόλου; Πρέπει κατ΄ αρχήν να υπάρξει σαφής διάγνωση για τη γενεσιουργό αιτία και στη συνέχεια να αναζητηθούν οι λύσεις. Το βέβαιο είναι ότι το κυκλοφοριακό πρόβλημα του Βόλου δεν είναι στατικό. Εξελίσσεται και μεταλλάσσεται. Παλιότερα ήταν οι πεζοδρομήσεις του Κουντούρη και στη συνέχεια του Μήτρου, που περιόρισαν την πρόσβαση στις κεντρικές συνοικίες και κατήργησαν πολλές θέσεις στάθμευσης, ωστόσο άλλαξαν το πρόσωπο της πόλης και το έκαναν πιο ανθρώπινο και πιο ευρωπαϊκό. Στη συνέχεια ήρθε η διάχυση των βαρέων οχημάτων στην Ιάσονος και στη Δημητριάδος, αφού δεν άντεχε όλο τον κυκλοφοριακό φόρτο η Αναλήψεως, πεζοδρομήθηκε και σχεδόν καταργήθηκε ένας σχεδόν μεγάλος δρόμος του κέντρου, όπως η Ρήγα Φεραίου. Επίσης την τελευταία δεκαετία καταγράφεται ραγδαία αύξηση των οχημάτων που κυκλοφορούν στους δρόμους της πόλης, αύξηση που καμία σχέση δεν έχει με τους ρυθμούς των προηγούμενων δεκαετιών. Οι θέσεις στάθμευσης που καταργήθηκαν τα τελευταία χρόνια λόγω πεζοδρομήσεων και άλλων επιλογών σε καμία περίπτωση δεν αναπληρώθηκαν από τα πάρκινγκ που κατασκευάστηκαν στο κέντρο του Βόλου. Η επιλογή των πεζόδρομων όμως ήταν λύση αναγκαία για να μη μοιάζει ο Βόλος με πόλη τριτοκοσμική.
Από τα προηγούμενα συνάγεται το συμπέρασμα ότι το πρόβλημα εξελίσσεται μαζί με την πόλη και κυρίως μαζί με τις νέες συνήθειες των πολιτών. Το κυκλοφοριακό κατά την άποψή μας δεν είναι πρόβλημα υποδομών. Οι δρόμοι είναι δεδομένοι και είναι δύσκολο να αλλάξουν, ενώ οι θέσεις στάθμευσης που μπορούν να κατασκευαστούν στις κεντρικές συνοικίες δεν είναι απεριόριστες, αντιθέτως οι δυνατότητες ήδη έχουν εξαντληθεί. Ούτε πρόβλημα αστυνόμευσης είναι το κυκλοφοριακό. Από τη στιγμή που ο καθένας από μας έστω και για λίγα λεπτά μπορεί να παρκάρει παράνομα στο κέντρο, δημιουργώντας με ένα μόνο αυτοκίνητο κυκλοφοριακό χάος σε δρόμους που διέρχονται χιλιάδες αυτοκίνητα, σημαίνει ότι χρειάζονται τόσοι τροχονόμοι, όσοι και οι οδηγοί των Ι.Χ. Πράγμα ανέφικτο, αδύνατο, αλλά και ανήκουστο. Είναι ξεκάθαρο ότι η ραγδαία αύξηση των οχημάτων, αφού μόνο την τελευταία δεκαετία πάνω από 10.000 οχήματα έχουν μπει στην ουρά των δρόμων του Βόλου, διαμορφώνουν το πρόβλημα και το διογκώνουν συνεχώς. Μπορεί να περιοριστεί η αύξηση των αυτοκινήτων; Σε καμία περίπτωση. Αυτό που μπορεί να αλλάξει είναι ο τρόπος χρήσης τους. Μέχρι τώρα ήταν σχεδόν αποδεκτό να παρκάρεις στην Ιάσονος και να πίνεις καφέ στην παραλία ή να σταματάς στη Γρηγ. Λαμπράκη για καφέ και τυρόπιτα. Τώρα κάτι τέτοιο -και πολύ περισσότερο στο μέλλον- δεν είναι ούτε αποδεκτό ούτε και εφικτό.
Η τοποθέτηση κορυνών δεν υπάρχει αμφιβολία ότι διευκόλυνε τη ροή των οχημάτων. Το μέτρο έφερε ικανοποίηση και ανακούφιση στους Ι.Χήδες που πλέον διέρχονται με ευκολία από τα περισσότερα κεντρικά σημεία της πόλης, οι επαγγελματίες του τιμονιού ταξιτζήδες, οδηγοί φορτηγών και λεωφορείω