Αναπόφευκτα τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν πάνω στις εξελίξεις που άρχισαν να συντελούνται μετά την προχθεσινοβραδινή διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ με τη δήλωση Παπανδρέου και το «παρών» του Βενιζέλου.
Στην παρούσα φάση πρέπει να καταγραφεί ότι είναι θετικό το γεγονός ότι δρομολογήθηκαν οι καταστατικές διαδικασίες για την αλλαγή της ηγεσίας. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο δεν λανθάνει της προσοχής κανενός ο τρόπος με τον οποίο έγινε η διαδοχή στο κόμμα το 2004, η οποία μόνο σύγχυση και δεινά συσσώρευσε στα χρόνια που ακολούθησαν στο κόμμα.
Πριν από οποιαδήποτε ενεργοποίηση της διαδικασίας, πρωτεύει να συγκλιθούν τα κορυφαία κομματικά όργανα για να αποτιμήσουν τα αποτελέσματα της Κυριακής και να προσδιορίσουν την πολιτική φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ τα επόμενα χρόνια. Μεσσίες δεν υπάρχουν πλέον στην πολιτική. Ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα μπορεί να έχει ελπίδες μόνο όταν έχει πολιτικό σχέδιο και ξεκάθαρους πολιτικούς στόχους, τους οποίους μπορεί να τους ξεδιπλώσει στην κοινωνία ενωτικά και με συστοιχισμένο το σύνολο του στελεχιακού του δυναμικού.
Το ΠΑΣΟΚ, με πρωτοβουλία του σημερινού του προέδρου, πριν την ημερομηνία εκλογής του νέου προέδρου πρέπει να συγκαλέσει το Πολιτικό Συμβούλιο του κόμματος και να εκτιμήσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Να δει την αριστερή στροφή της κοινωνίας και τις διαρροές που είχε προς τη συστημική και αντισυστημική Αριστερά. Να δει και τη διατήρηση των δυνάμεων της συντηρητικής παράταξης και να ερμηνεύσει τη νίκη Καραμανλή, καθώς και την είσοδο του ΛΑΟΣ στο Κοινοβούλιο.
Εν κατακλείδι, χωρίς πολιτική πλατφόρμα, κάτω από τα άγχος της εκλογής νέας ηγεσίας που θα αντιμετωπίσει με αναβαπτισμένο κύρος τον Κ. Καραμανλή στη Βουλή κατά τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας Κυβέρνησης στα τέλη Σεπτεμβρίου, δεν μπορεί να είναι… λευκή επιταγή στο νέο πρόεδρο από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος
Οχι άλλη… λευκή επιταγή
