Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Φώλιας, ενημερώνοντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, έδωσε την εκτίμηση ότι το κόστος των ζημιών από τις καταστροφικές πυρκαγιές ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ. Μόνο τα πρώτα μέτρα ανακούφισης των πυροπαθών, που ανακοινώθηκαν, θα κοστίσουν πάνω από 300 εκατομμύρια ευρώ.
Προσθέστε την ετήσια απώλεια εισοδήματος από την μείωση των γεωργικών και κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, την εξαγωγή συναλλάγματος για εισαγωγή προϊόντων που θα μας λείψουν για χρόνια, την προσθήκη αρκετών νέων ανέργων, για να αντιληφθείτε πόσο ακριβά πληρώνουμε το ότι το κράτος μας, οι κυβερνήσεις μας και οι τοπικές εξουσίες μας… έκαναν οικονομία στα κονδύλια που έπρεπε να διατεθούν για την προστασία των δασών μας.
Πόσο ακριβά πρέπει να πληρώσουμε το ότι π.χ. για έργα προστασίας των δασών σε ολόκληρη την Αχαΐα είχαν διατεθεί μόνο 18.000 ευρώ;
Αυτή είναι δυστυχώς η διαχρονική και υπερκομματική αντίληψη και λειτουργία του κράτους μας. Ενός κράτους Επιμηθέως. Που τρέχει πάντα πίσω από τα γεγονότα, αντί να τα προλαβαίνει. Ενός κράτους που είναι φτηνό στ’ αλεύρι και ακριβό στα πίτουρα σε όλα του τα επίπεδα. Με κυβερνήσεις που αγνοούν το αξίωμα ότι πολιτική είναι η τέχνη του προνοείν και προλαμβάνειν. Με τοπικούς άρχοντες που προτάσσουν τα πανηγύρια των δημοσίων σχέσεων, βαφτίζοντάς τα «πολιτιστικές δραστηριότητες», σε εφαρμογή της παλιάς ρωμαϊκής αντίληψης ότι το πόπολο σπεκουλάρεται με άρτο και θεάματα.
Κανένα προληπτικό μέτρο δεν πρόκειται βεβαίως να εξαφανίσει τις πυρκαγιές. Το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Αλλά το τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει για να μην είναι τόσο τραγικές οι συνέπειες.
Πράγματι έχουμε το μεγαλύτερο στόλο εναερίων μέσων πυρόσβεσης στην Ευρώπη. Αλλά αν και μηχανές στους ουρανούς, δεν είναι και ο από μηχανής θεός που λύνει όλα τα προβλήματα. Εδώ, κάτω στη γη, πρέπει να γίνει σοβαρή δουλειά, για να περισώσουμε ό,τι μας απόμεινε και να μην ξαναθρηνήσουμε τόσους αδικοχαμένους.
Τα μηνύματα τα είχαν πάρει και το 1981 και το 1998 αλλά και κάθε χρόνο. Αλλά τα έριξαν στο καλάθι. Όλοι τους.
Το κόστος της απρονοησίας
