Εκτιμώ ότι το θέμα “ΑΡΙΣΤΕΡΑ” συγκινεί αρκετά γι΄ αυτό επακριβώς το λόγο αποφάσισα να συνεχίσω να διατυπώνω τις σκέψεις μου για την προοπτική και τη δυναμική που εμφανίζει κι αν τελικά εκδηλώνει στην Ευρώπη κι αλλού η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ως γνήσια κι αυθεντική πολιτική και ιδεολογική συνιστώσα.
Πολλοί πολιτικοί αναλυτές, δημοσιογράφοι και πνευματικοί στοχαστές αναφέρονται συχνά – πυκνά μέσω συγγραμμάτων και άρθρων στην επιτακτική αναγκαιότητα της ανανέωσης και του εκσυγχρονισμού της Αριστερής ορολογίας αλλά και επιχειρηματολογίας απέναντι στις Νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και πρακτικές που κυριολεκτικά συνθλίβουν τα δικαιώματα και τις συνειδήσεις των λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων ΕΝ ΟΝΌΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΠΑΡΑΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΩΝ ΝΤΙΡΕΚΤΙΒΩΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ, ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ, ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ καθώς και όλων των οργάνων και των μηχανισμών που αναπτύσσονται και αποσκοπούν στην εδραίωση του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ως Απόλυτο Οικονομικό και Πολιτικό Σύστημα Υποταγής των Πολλών στους Λίγους.
Η περίοδος που διανύουμε και διέπεται από το σαρωτικό κύμα των τεχνολογικών ανακατατάξεων διαμορφώνουν αυτόχρημα ένα νέο φαινομενικά περιβάλλον. Στην πραγματικότητα όμως, πρόκειται για τη διαιώνιση προβλημάτων που δεσπόζουν τέσσερις αιώνες τώρα αφού η ανθρωπότητα γνώρισε και βίωσε τη βιομηχανική επανάσταση. Ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση, εκμετάλλευση, κέρδος, ασυδοσία και εκβιασμοί είναι πανταχού παρόντα σε όλον τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά και αναπτυσσόμενο φεουδαρχικά πλανήτη γη.
Η ατομική Ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, η ιδιοκτησία της γης καθώς και η εγκλωβισμένη στην πλάνη της κάλπικης ευημερίας της εργατικής τάξης διαμορφώνουν το σημερινό σκηνικό όπου η σύγχρονη δουλεία εξακολουθεί να κρατά δεσπόζουσα θέση ως μηχανισμός εύρυθμης λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος.
Η Ελληνική και κατά προέκταση η Ευρωπαϊκή ψευδεπίγραφα ανανεωτική Αριστερά παραγνωρίζει και παραγκωνίζει τις προαναφερόμενες πικρές ως κι αδυσώπητες αλήθειες. Η συνθηκολογημένη με τις δυνάμεις του Κεφαλαίου και της Αστικής Τάξης Ανανεωτική Αριστερά οδηγεί τον Εργαζόμενο στην αδιάλειπτη κι επίπονη εκμετάλλευσή του από τον Εργοδότη, στην Απαξίωσή του και στην περαιτέρω κοινωνική του περιθωριοποίηση.
Η Ελληνική πολιτική γραφικότητα που αποτελεί στις μέρες μας ο Συνασπισμός ή παραλλαγή αυτού ο ΣΥΡΙΖΑ αναμφισβήτητα αναλαμβάνει ρόλο δούρειου ίππου εντός της εργατικής τάξης. Η Ταξική Πάλη και η ιδεολογική και ταξική χειραφέτηση των Εργαζομένων είναι το βασικό όσο και το απόλυτο πρόταγμα για τη διάσωση και διαφύλαξη των κοινωνικών τους δικαιωμάτων.
Η συγκρότηση και η Συσπείρωση των δυνάμεων της Εργατικής Τάξης σε ένα ενωτικό – πληθωρικό – πολιτικά οροθετημένο και ιδεολογικά σαφές ταξικό εργατικό κίνημα αποτελεί την πρόκληση για το μέλλον. Oι απροσποίητοι Αριστεροί και ταγμένοι ιδεολογικά στον Αυθεντικό και Διαχρονικό Μαρξισμό επιτέλους μπορούν να προσέλθουν. Το Π.Α.Μ.Ε είναι ήδη για τον ελληνικό χώρο της Εργαζόμενης Συλλογικότητας ένα πρώτο ενθαρρυντικό εγχείρημα.
Οι προκλήσεις της Αριστεράς και το Εργατικό Κίνημα
