Είναι αυτές οι μέρες των καλοκαιρινών διακοπών, τα λεγόμενα μπάνια του λαού, μια περίοδος ικανή να καταστρέψει κάθε θετική εικόνα της Ελλάδος ως έναν από του βασικούς τουριστικούς προορισμούς στην Ευρώπη.
Όταν πληρώνεις 7 ευρώ για έναν καφέ στην παραλία ενός ελληνικού νησιού, 8 ευρώ για μια ελληνική σαλάτα και 10 ευρώ για μια ξαπλώστρα και μια ομπρέλα σε μία συνηθισμένη και όχι κοσμοπολίτικη παραλία, με τι κουράγιο να παρατείνεις τις ημέρες των διακοπών;
Είναι γεγονός και δεν συζητείται πλέον μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη ότι η χώρα μας έχει καταστεί από τους πλέον ακριβούς, αν όχι ο ακριβότερος τουριστικός προορισμός.
Από τη μία πλευρά υποστηρίζουμε ότι η τουριστική είναι η μόνη βιομηχανία που μας έχει απομείνει και από την άλλη καθιστούμε αυτό το ηγετικό προϊόν που λέγεται τουρισμός μη ανταγωνιστικό. Ανταγωνιστικότητα πολύ απλά σημαίνει ισορροπία τιμής και ποιότητας. Δεν πείθουμε πλέον λέγοντας ότι η Ελλάδα προσφέρει μοναδικό κλίμα και μοναδικές θάλασσες. Παρόμοιο κλίμα και παρόμοιες θάλασσες υπάρχουν και σε άλλες γειτονικές χώρες και μάλιστα σε τιμές ασύγκριτα χαμηλότερες.
Ο Ευρωπαίος και ο Αμερικανός κοιτάζει πρώτα το πορτοφόλι του και μετά τις φυσικές ομορφιές. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε αυτό, τόσο ευκολότερα θα διασώσουμε το προϊόν του τουρισμού, που πράγματι μπορεί να αποδειχθεί θαυματουργό για την ελληνική οικονομία.
Ας μη βαυκαλίζονται ορισμένοι ότι στην περιοχή μας στη Μαγνησία οι τιμές είναι πιο λογικές. Μπορεί αυτό σε μεγάλο βαθμό να συμβαίνει, αλλά ας μη ξεχνάμε ότι μόλις πρόσφατα τα συνεργεία ελέγχου της Νομαρχίας Μαγνησίας διαπίστωσαν ότι καφετέρια της Σκιάθου χρέωνε το καφεδάκι 7,30 ευρώ!!!
Άλλωστε το πρόβλημα δεν είναι πόσο χρεώνει η Μαγνησία ή η Λάρισα τις τουριστικές υπηρεσίες, αλλά η γενική εικόνα της χώρας, γιατί από αυτή εξαρτάται αν θα είναι αυξημένο ή μειωμένο το τουριστικό ρεύμα, το οποίο έτσι κι αλλιώς διαχέεται σ΄ όλες τις περιοχές.
Κερδοσκοπία χωρίς όρια
