Ελπίζω, κ. Πρόεδρε, ο σχεδιασμός της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση των συνεπειών αυτής της τεράστιας οικολογικής καταστροφής που πλήττει όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά και ολόκληρη τη Βαλκανική να μην εξαντλείται στα όρια των αρμοδιοτήτων του ΥΠΕΧΩΔΕ για αντιπλημμυρικά έργα σε συγκεκριμένες περιοχές.
Η πραγματικότητα που διαμορφώνεται με τις παράλληλες βιβλικής μορφής καταστροφές σε όμορες χώρες της Βαλκανικής, όπως η Βουλγαρία, η Αλβανία και η Π.Γ.Δ.Μ., πολλαπλασιάζει τους κινδύνους υπερεκχείλισης ποταμών και μεταφοράς μεγάλου όγκου φερτών υλικών. Ελπίζω ότι γίνονται ήδη σχεδιασμοί με δυνατότητα άμεσης ρεαλιστικής υλοποίησης, για τον περιορισμό των κινδύνων.
Είχαμε ως τώρα κάποια δεδομένα του παρελθόντος. Με βάση τα οποία γνωρίζαμε πόσο εύκολο είναι να πνιγούν μεγάλες περιοχές στον Έβρο, την Κόρινθο, την Ελευσίνα, τα Νότια Προάστια της Αθήνας, τον αστικό ιστό της Θεσσαλονίκης, του Βόλου και του Αιγίου, ευάλωτες περιοχές της Ηλείας, της Μεσσηνίας, της Ζακύνθου κλπ. Με την εφιαλτική αποψίλωση των δασών και δασικών εκτάσεων, που βιώνουμε τούτο το θέρος, τα δεδομένα αυτά ωχριούν ασφαλώς μπροστά στην νέα πραγματικότητα που πρόκειται να αντιμετωπίσουμε.
Και επειδή τον έχουμε τρελάνει τον πλανήτη, με τα καμώματα των μεγάλων -κυρίως των ΗΠΑ- που δεν εννοούν να περιορίσουν την θερμική επιβάρυνση της ατμόσφαιρας, δεν είναι πια δεδομένο το πότε θα εκδηλωθούν καταιγίδες. Το βλέπουμε άλλωστε, με όσα πρωτοφανή συμβαίνουν στις βορειότερες χώρες, όπου αλλού πνίγονται άνθρωποι από τις πλημμύρες και αλλού πεθαίνουν… από το κρύο στα αυγουστιάτικα χιόνια.
Αν κρίνω από το, φαινομενικώς ασήμαντο για την ώρα, στοιχείο ότι, περπατώντας στους δρόμους της Αθήνας, βλέπω πολλά φρεάτια υπονόμων φραγμένα, φοβάμαι ότι κάτι ανάλογο θα συμβαίνει παντού. Ότι δηλαδή δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως ο κίνδυνος να πνιγούν περιοχές ολόκληρες δεν είναι υπόθεση του χειμώνα, αλλά κάτι που μπορεί να μας βρει ακόμη και τον Αύγουστο.
Αν το «καμπανάκι» αυτό δεν κτυπήσει πρωτίστως σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο και δεν μεταφερθεί εγκαίρως το σήμα κινδύνου προς τα κάτω, φοβάμαι πως οι συνέπειες που θα πληρώσει ο τόπος θα είναι ανυπολόγιστα τραγικές.
Και δυστυχώς, ως τώρα, δεν βλέπω καμιά σοβαρή προετοιμασία, πέρα από ό,τι γίνεται στην Πάρνηθα.
Φοβάμαι ότι θα πιαστούμε εν ύπνω
