Η έκφραση ικανοποίησης από πλευράς της κυβέρνησης για την άμεση αντίδραση των πυροσβεστικών δυνάμεων που απέτρεψαν τα χειρότερα και η οξεία κριτική της αντιπολίτευσης για τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και μέσα, είναι τις τελευταίες μέρες πυκνότερες ακόμα κι από τις εστίες των δεκάδων πυρκαγιών που κατακαίουν πανέμορφες δασικές περιοχές της χώρας.
Αμφότεροι οι βασικοί παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού δεν ενδιαφέρονται ούτε για την ουσία, που είναι η πρόβλεψη των πυρκαγιών, ούτε για το αποτέλεσμα, που είναι η επούλωση των πληγών που αφήνει πίσω της η κάθε καταστροφική φωτιά.
Ποντάρουν στο γεγονός ότι ο Έλληνας διαθέτει ασθενή μνήμη και ασταθή κρίση. Λες και οι ευθύνες δεν είναι διαχρονικές και δεν βαρύνουν όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις. Λες και δεν είναι οι σημερινοί ικανοποιημένοι, χθεσινοί αντιπολιτευόμενοι και αντιστρόφως.
Δεκαετίες ολόκληρες ο δασικός πλούτος της χώρας παραμένει ανοχύρωτος, βορά των οικοπεδοφάγων και των καιρικών συνθηκών. Καταντάει κουραστική κοινοτοπία να αναφέρουμε ότι οι σημερινοί πρωταγωνιστές της κοκορομαχίας ευθυνών είναι οι ίδιοι που δεν κατόρθωσαν να συντάξουν ούτε Κτηματολόγιο, ούτε Δασολόγιο, ούτε καν δασικούς χάρτες. Να μην αναφερθούμε στην ηλικία των πυροσβεστικών αεροσκαφών, εκ των οποίων τα περισσότερα είναι κατασκευής 1970!!!
Ποια ικανοποίηση και ποια κριτική, κύριοι; Το καλύτερο που έχετε να κάνετε όταν βλέπετε τις φλόγες είναι να κρύβεστε και να μη μιλάτε.
Καταντάει ανέκδοτο
