Μόνιμος κίνδυνος

Η χθεσινή νέα μεγάλη πυρκαγιά στη Σκιάθο, λίγες μόνο μέρες μετά την καταστροφική πυρκαγιά του Πηλίου, αποδεικνύει περίτρανα ότι ο καυτός κίνδυνος
στο εξής θα είναι πάντα εδώ δίπλα μας απειλητικός και τρομακτικός.
Είναι κυρίως η αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών και οι ακραίες καιρικές καταστάσεις σε συνδυασμό με την απεριόριστη βουλιμία των ανθρώπων για εκμετάλλευση κάθε σπιθαμής γης που γιγαντώνουν τον κίνδυνο της πυρκαγιάς και άλλων φυσικών καταστροφών.
Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τον κίνδυνο για να μπορέσουμε κάποτε να τον αντιμετωπίζουμε και αποτελεσματικά . Η αδράνεια και η αδιαφορία της λεγόμενης κρατικής μηχανής αλλά και των ίδιων των πολιτών στα μεσοδιαστήματα ανάμεσα από τις πυρκαγιές μειώνουν την αποτρεπτική ικανότητα δασοπροστασίας και πυρόσβεσης.
Εξοπλισμός σε μέσα, προπαρασκευή του μηχανισμού και κυρίων προετοιμασία των ανθρώπων είναι το τρίπτυχο που μπορεί να φέρει κάποια θετικά αποτελέσματα. Με πολύ απλά λόγια για να μην μιλάμε θεωρητικά , η πύκνωση των περιπολιών στις δασικές εκτάσεις με οχήματα και πεζοπόρα τμήματα, η αύξηση του στόλου των πυροσβεστικών αεροσκαφών και πρωτίστως η ανάπτυξη και οργάνωση του εθελοντικού κινήματος είναι κάποια πρώτα βήματα. Όλα αυτά βέβαια, είναι θέμα κονδυλίων. Αλλά και θέμα επιλογών…