Το ότι ο «μεγάλος ασθενής» τούτης της Πατρίδας είναι το κράτος, το παραφουσκωμένο, παραμορφωμένο και παραμορφωτικό της καθημερινότητάς μας, το γνωρίζει κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνας από τα πρώτα του βήματα στη ζωή. Επομένως, κ. Πρόεδρε, εκείνο που περιμέναμε από σας κατά την ομιλία σας στο συνέδριο του κόμματός σας δεν ήταν μια ακόμη διάγνωση της ενδημικής αυτής ασθένειας του δημοσίου βίου μας. Από διαγνώσεις χορτάσαμε. Αλλά μια σαφέστερη πρόταση θεραπείας. Πολύ περισσότερο όταν η ομιλία σας, περισσότερο από απολογισμός πεπραγμένων μιας τετραετίας που οδεύει προς την ολοκλήρωσή της, έμοιαζε μάλλον με προεκλογικό περίγραμμα υποσχέσεων, σε αναζήτηση πολιτικής πίστωσης για μια ακόμη τετραετία.
Επιστέγασμα της δομής κάθε κράτους ειναι ο κυβερνητικός του μηχανισμός. Η ατμομηχανή που πρέπει να οδηγήσει το κράτος, κάθε φορά, σε νέα πορεία. Αν λοιπόν στο ίδιο το κυβερνητικό σχήμα δεν τολμήσατε να κάνετε εκείνα που προεκλογικώς είχατε δεσμευτεί ότι θα κάνετε, ειναι εύλογο το ότι δεν μπορέσατε να θεραπεύσετε τα χρόνια νοσήματα του ευρύτερου κρατικού μηχανισμού.
Ποιος και πώς σας ανάγκασε να ξεχάσετε την υπόσχεση για μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα και να ακολουθήσετε την πεπατημένη;
Όταν σε επίπεδο υπουργών ανακύπτουν διαφωνίες και τριβές λόγω σύγχυσης αρμοδιοτήτων ή αλληλοκαλύψεων που δεν έχουν θεραπευθεί, είναι αυτονόητο ότι τα φαινόμενα αυτά θα πολλαπλασιάζονται στο επίπεδο κατώτερων υπηρεσιών, με αποτέλεσμα την αφόρητη ταλαιπωρία και άμεση οικονομική επιβάρυνση των πολιτών και πρόσθετη επιβάρυνση του κράτους -άρα νέα έμμεση επιβάρυνση των πολιτών.
Όταν για παράδειγμα ένα κράτος δεν καταφέρνει να αξιοποιήσει ούτε ένα ευρώ από τα τεράστια ποσά που δικαιούται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την προστασία των δασών, σε μια χώρα που κινδυνεύει χρόνο με το χρόνο να μείνει… καραφλή από δάση, δεν περιμένουμε από όποιον κυβερνά να μας πει ότι αυτό το κράτος ασθενεί. Περιμένουμε χειρουργικές επεμβάσεις. Και αυτές, δυστυχώς, δεν τις βλέπουμε.
Με τις συνήθεις ασπιρίνες και τα επιθέματα, σύγχρονο κράτος δεν πρόκειται να αποκτήσουμε.
Τον ασθενή τον ξέρουμε, γιατρούς αναζητούμε
