Παρουσίαση του βιβλίου του Δαμιανού Βασιλειάδη αύριο στις 8 το βράδυ στο βιβλιοπωλείο « Χάρτα».
«Ο Μαρξ, ο Λένιν, ο Γκράμσι και η πολιτισμική ηγεμονία της Αριστεράς», είναι ο τίτλος του βιβλίου του Δαμιανού Βασιλειάδη το οποίο θα παρουσιάσει αύριο στις 8 το βράδυ στο βιβλιοπωλείο – καφέ «Χάρτα» ( στο στενό της οδού Σκενδεράνη) ο ίδιος ο συγγραφέας.
Δύο είναι οι βασικές αρχές, εν είδη αξιωμάτων, που διέπουν και καθορίζουν, όπως γράφει ο συγγραφέας, τη δράση μου και περιλαμβάνονται στο καινούριο μου βιβλίο.
Το ένα είναι, αυτό που έχει σχέση με την θεωρία και το εξέφρασε ως μεθοδολογική αρχή ο Αριστοτέλης και αφορά το «ορθώς απορείν». Δηλαδή, διατηρώντας την ανεξάρτητη κριτική σκέψη, να αμφιβάλεις ως μεθοδολογία για τα πάντα (όχι ως αγνωστικισμός, που αρνείται τα πάντα ως θεωρία). Το άλλο, αυτό που έχει σχέση με την πράξη και το εκφράζω ως εξής: «Βλέπω την πραγματικότητα όπως είναι, δε συμβιβάζομαι μαζί της και προσπαθώ να την αλλάξω».
Ο παλαίμαχος κομμουνιστής, Πιέτρο Ινγκράο, μετά από μια εμπειρία ολόκληρης ζωής, είπε αναφερόμενος τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη: «΄Ελεγα στον εαυτό μου: Πρέπει να ξαναδούμε τα πάντα, ακόμη και τα ‘ιερά κείμενα’», προσθέτοντας ότι πρέπει να κατακτήσουμε «τη γονιμότητα της αμφιβολίας και το αρραγές του αγώνα». Με τον όρο ιερά κείμενα εννοούσε φυσικά τον μαρξισμό – λενινισμό.
Στο πλέγμα αυτού του προβληματισμού το βασικό και θεμελιακό ερώτημα, το οποίο ανέκαθεν με απασχολούσε από το 1967, που μπήκα στο κίνημα, και με απασχολεί, (και λέω απασχολεί, γιατί αυτή η έρευνα δε σταματά), ήταν και είναι, το εάν και κατά πόσον και σε ποιον βαθμό η θεωρία του Μαρξ απετέλεσε τον πρωταρχικό παράγοντα της εξελικτικής πορείας προς τον υπαρκτό σοσιαλισμό, ο οποίος μετά απ’ τον Λένιν βρήκε την πληρέστερή εκδοχή του στον Στάλιν και στο φαινόμενο του ολοκληρωτισμού, καθώς και η διερεύνηση και διατύπωση μιας εναλλακτικής πρότασης διεξόδου από τα σημερινά αδιέξοδα, με βάση αφετηρία τις θεωρητικές διεργασίες του Γκράμσι, κυρίως στον τομέα της ιδεολογικής – πολιτισμική ηγεμονίας.
Εκ προοιμίου θεωρώ ότι η ήττα της Αριστεράς πρέπει να αναζητηθεί στην πολιτισμική της ήττα απέναντι στην ηγεμονία της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας – και το χειρότερο – της ένταξής των διανοούμενων της στην υπηρεσία της ιδεολογικής ηγεμονίας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης.
Η Αριστερή διανόηση στην πλειοψηφία της μπερδεύει πολλές φορές τον μαρξισμό με τον νεοφιλελευθερισμό, την ταξική πάλη με τον ιμπεριαλισμό, τον ανθρωπισμό με τον κοσμοπολιτισμό, την οικονομική παγκοσμιοποίηση με την πολιτική παγκοσμιοποίηση (δηλαδή με την παγκόσμια διακυβέρνηση) κ.λπ., δημιουργώντας ένα πρωτόφαντο κράμα «φιλελεύθερου διεθνισμού». Εξ ου και η προσπάθειά της κατάργησης του έθνους – κράτους και του πολιτισμού που το έθνος παράγει, σύμφωνα με τους μοντέρνους αναθεωρητές.
Επιπλέον η παθογένειά της δεν της επιτρέπει να συλλάβει την καινούργια πραγματικότητα. Βασικά στην πλειοψηφία της δεν συνειδητοποιεί ότι στραβά αρμενίζει και δεν είναι στραβός ο γιαλός. Το αποδεικνύει η πραγματικότητα και δε χρήζει αποδείξεως. Παρ’ όλα αυτά θα αναφέρω μερικά χτυπητά παραδείγματα: Έως χθες διαγκωνίζονταν τα αριστερά κόμματα ποιο θα δώσει περισσότερα για μισθούς και συντάξεις. Το ένα κόμμα έλεγε 1400 το άλλο 1500 Ευρώ και έπαιζαν την κολοκυθιά. Ακόμη και στην ύστερη φάση, όταν βρισκόμασταν στο χείλος της χρεοκοπίας απαιτούσαν 100.000 διορισμούς στο δημόσιο. Γι’ αυτό μόλις άκουσαν οι ψηφοφόροι από τον Γιώργο Παπανδρέου ότι «λεφτά υπάρχουν» έτρεξαν να τα αρπάξουν. Κακά τα ψέματα: Η Αριστερά είναι κι’ αυτή μέρος και αιτία του προβλήματος της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας.
Για το βιβλίο θα μιλήσει ο δημοσιογράφος Αντώνης Τσελέντης, ενώ τη συζήτηση θα συντονίσει ο εκπαιδευτικός – φιλόλογος Α. Λαζάρου.
