Καμιά φορά, όταν θύμωνε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, εκφραζόταν πιο άγρια από όσο θα περίμεναν οι συνομιλητές του. Θυμάμαι μια Κυριακή μεσημέρι που τρώγαμε στου «Λεωνίδα» παρέα με τον μακαρίτη Γραμμένο Καραμανλή, τον Πέτρο Μολυβιάτη, τον Στάμο Ζούλα και τον Σοφιανό Χρυσοστομίδη, τότε διευθυντή της «Αυγής», είχε θυμώσει με κάποιες καταλήψεις. Και χρησιμοποίησε μια βαριά φράση για να αιτιολογήσει κάποια από τα ελαττώματα μας ως λαού.
Τη θυμήθηκα, με αφορμή τρία περιστατικά που όλα έχουν σχέση με τα σκουπίδια.
Στην Κρήτη, μετά από βαριά καταδίκη από την Ευρωπαϊκή Ένωση έκλεισε επιτέλους η χωματερή του Κουρουπητού. Και το φυσικότερο των πραμάτων που βρήκαν να κάνουν αρκετοί τοπικοί άρχοντες ήταν αν στέλνουν τα απορριμματοφόρα τους να αδειάζουν τόνους σκουπιδιών, όπου εύρισκαν, έξω συνήθως από τα όρια της δικής τους επικράτειας.
Στην Αττική, τοπικοί άρχοντες περί την περιοχή Μαρκόπουλου-Κερατέας, συνεπικουρούμενοι και από ψηφοθηρούντες βουλευτές, οργανώνουν…επανάσταση, απειλώντας με χρήση ακόμη και όπλων, για να μη δημιουργηθεί νέος ΧΥΤΑ στην περιοχή τους. Όλοι πορεύονται με τη λογική «μακριά από μένα και όπου θέλει ας μπει».
Στην Αθήνα έχουν τοποθετηθεί μερικοί κάδοι που προορίζονται μόν ο για ανακυκλώσιμες συσκευασίες. Αλλα πετάμε μέσα σε αυτούς ό,τι γουστάρουμε. Για να μην πάμε δέκα βήματα παραπέρα.
Η Ελλάδα έχει γεμίσει παράνομες χωματερές που ρυπαίνουν το περιβάλλον, μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, γίνονται εστίες παραγωγής μικροβίων, βακτηριδίων, βακίλων και ό,τι άλλο μπορεί να επιβαρύνει την δημόσια υγεία. Αλλα ούτε η κεντρική εξουσία ούτε οι τοπικές διοικήσεις έχουν κάνει έστω τα μισά από όσα μπορούσαν να κάνουν για την ανακούφιση του περιβάλλοντος. Ούτε καν εκείνες που περιμένουν να ζήσουν από τις καθαρές ακτές, στις οποίες καταλήγουν τόνοι σκουπιδιών. Μόλις προχθές εγκαινιάσθηκε στά Άνω Λιόσια ένα εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης και βιολογικής επεξεργασίας απορριμμάτων. Ενώ θα έπρεπε να ειναι η Ελλάδα γεμάτη.
Δυστυχώς φταίμε όλοι μας. Με πρώτους όσους πολιτεύονται. Και σε κεντρικό και σε τοπικό επίπεδο -ενίοτε αυτοί αναδεικνύονται πιο φαύλοι.
Ευτυχώς, τα μηνύματα που παίρνω από τα μικρά παιδιά, μου προκαλούν την αισιοδοξία ότι ειναι πιο ευαίσθητα και πιο υπεύθυνα στά θέματα του περιβάλλοντος. Αμήν. Γιατί το κακό έχει παραγίνει.
Πληρώνουμε τις ενδημικές μας ασθένειες
