“Θέλετε άδεια;” με ρώτησε ο προϊστάμενος κατάπληκτος σα να του είχα ζητήσει χίλια ευρώ αύξηση. “Μα οι άδειες έχουν βγει για τον Ιούνιο κι εσείς δεν είστε μέσα!”. “Παίρνω άδεια τον Αύγουστο, αλλά συμβαίνει κάτι έκτακτο και ζητώ να φύγω στα μέσα Ιουνίου”. “Πώς;” φώναξε ο προϊστάμενος. “Κι η επιχείρηση; Ποιος θα δουλέψει στο πόδι σας;”.
Κάτι κορίτσια της γραμματείας χασκογελούσαν ήδη. Άρχισα να τα παίρνω.
“Δουλεύετε στο χυτήριο; Πολύ καλά. Αλλά έπρεπε να είχατε δηλώσει τον Ιούνιο” είπε ο προϊστάμενος κι έσκυψε στο πληκτρολόγιό του τάχα πολύ απασχολημένος. “Είχα δηλώσει για Αύγουστο, όμως τώρα συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρό στη γυναίκα μου και…”. “Αγαπητέ μου, εδώ δεν μας ενδιαφέρει η γυναίκα σας” είπε ο προϊστάμενος και σηκώθηκε. “Εμένα όμως μ ενδιαφέρει!” φώναξα κάπως πιο δυνατά από ότι ήθελα. Όλοι γύρισαν και με κοίταξαν. Ένιωσα άσχημα, σα να καθόμουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου κι αυτό έκανε τα νεύρα μου να τεντώσουν.
“Θέλετε τίποτε άλλο;” σφύριξε απειλητικά ο προϊστάμενος. Ένιωσα το στομάχι μου να δένεται κόμπος και τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν. Ο τρόπος που με μεταχειρίζονταν εδώ μέσα ήταν απαράδεκτος. Δεν ήμουν γι αυτούς άνθρωπος, εδώ ο εργάτης είναι μόνο ένα νούμερο γραμμένο σ έναν κατάλογο, περιμένοντας τη σειρά του. Και πρέπει να φροντίζει μην του συμβεί οτιδήποτε εκτός σειράς, γιατί τότε πάει, κάηκε.
“Μα που να πάρει ο διάβολος!” ούρλιαξα και χτύπησα το χέρι μου στο γραφείο. “Δεν έχει κανείς κανένα δικαίωμα εδώ μέσα; Για να κάνει μια σοβαρή εγχείρηση η γυναίκα μου πρέπει να περιμένει να μου δώσετε εσείς άδεια; Αν δεν ήμουν εργάτης και καθόμουν σ ένα γραφείο θα μου φερόσασταν πιο ευγενικά! Θέλω λοιπόν τώρα την άδειά μου κι όχι αργότερα! Υπάρχει λόγος!”. “Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σας βοηθήσω. Αν ο καθένας έπαιρνε την άδειά του όποτε ήθελε, τότε θα το κλείναμε το μαγαζί” είπε ψυχρά ο προϊστάμενος την ώρα που άνοιγε η πόρτα κι έμπαινε μέσα ο πρόεδρος του σωματείου.
“Τι συμβαίνει;” ρώτησε και με κοίταξε. Του περιέγραψα με λίγα λόγια την κατάσταση. “Δε γίνεται” είπε. “Υπάρχουν συμφωνίες ανάμεσα στο σωματείο και την επιχείρηση”. “Για σταμάτα! Και τι με νοιάζουν εμένα οι συμφωνίες σας; Εγώ πρέπει να πάω τη γυναίκα μου για εγχείρηση κι αυτό είν όλο! Στο κάτω κάτω εσύ είσαι πρόεδρος για τους εργάτες κι όχι για την επιχείρηση!”. “Πάντως δεν είμαι πρόεδρος για την κωλοάδειά σου!” φώναξε ο πρόεδρος.
“Εδώ, κύριε, υπάρχουν συμφέροντα, άρα τάξη κι ιεραρχία. Εάν παραφερθείτε ξανά, θα σας αναφέρω και θα σας πετάξουν έξω απ το εργοστάσιο” είπε ο προϊστάμενος…
Η άδεια
