Η άρση της επιτήρησης της ελληνικής οικονομίας είναι αναμφίβολα ένα θετικό βήμα, σίγουρα όμως δεν πρόκειται για το τελευταίο. Σε θετική κατεύθυνση κινείται και η μείωση του ελλείμματος κατά 5,3 μονάδες με παράλληλη μείωση του δημοσίου χρέους. Η μείωση της ανεργίας είτε στο βαθμό που ισχυρίζεται η κυβέρνηση είτε σε μικρότερο, σε συνδυασμό με την αύξηση των ξένων επενδύσεων το 2006 που έφτασαν τα 4,3 δις. ευρώ, αποτελούν στοιχεία αναθέρμανσης της Ελληνικής Οικονομίας.
Αν όλα αυτά συμβαίνουν, τότε εύλογο προβάλει το ερώτημα γιατί τα ελληνικά νοικοκυριά όλο και περισσότερο στριμώχνονται και όλο και περισσότερο χρεώνονται στις τράπεζες, σε σημείο που ο πρόεδρος της Τράπεζας της Ελλάδος να συστήνει περιορισμό των δανειοδοτήσεων φυσικών προσώπων;
Το συμπέρασμα είναι δυστυχώς, για μία ακόμη φορά, ίδιο. Δεν αρκεί η παραγωγή πλούτου. Πρέπει να λειτουργούν και οι μηχανισμοί διάχυσης του πλούτου σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας, ώστε να ανατροφοδοτείται η διαδικασία παραγωγής από περισσότερους για να καθίσταται η ανάπτυξη αειφόρος.
Διαφορετικά ο λαός αντιλαμβάνεται τους θετικούς δείκτες ως ψυχρούς και αδιάφορους αριθμούς, μακριά από τις πραγματικές του καθημερινές ανάγκες.
Τα άμεσα οφέλη
