ΤΟΠΙΚΑ

Αναδρομή στις μνήμες της νιότης

αναδρομή-στις-μνήμες-της-νιότης-773743

Συγκινητικές μνήμες ζωής «ζωντάνεψαν» κατά τη επίσκεψη την Παρασκευή διακεκριμένου Βολιώτη, μαζί με την οικογένειά του, στο Ορφανοτροφείου του Βόλου. Ο 81χρονος Λεωνίδας Χαζίρογλου, ο οποίος υπήρξε τρόφιμος του Ιδρύματος όταν ήταν παιδί στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, συναντήθηκε με το έμψυχο δυναμικό του Ορφανοτροφείου, που του επιφύλαξε θερμή υποδοχή.

Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ

Τον κ. Χαζίρογλου, τη σύζυγό του Νίκη, την οικογένειά του και τους καλούς φίλους που τους συνόδευαν, Γιάννη Κονταξή και Πασχάλη Δήμου, διευθυντή του 30ού Δημοτικού Σχολείου Βόλου, υποδέχθηκε εγκάρδια ο πρόεδρος του Ορφανοτροφείου, Κώστας Θεοδώρου.

«Είναι μια μέρα ξεχωριστή για μας. Γινόμαστε σοφότεροι από λόγια καρδιάς, από ανθρώπους που εκείνα τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, έβαλαν όραμα και στόχο, βγαίνοντας από το Ιδρυμα να γίνουν και καλοί οικογενειάρχες και να βοηθήσουν την πατρίδα μας, από όποια θέση βρέθηκαν» τόνισε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ο πρόεδρος του Ιδρύματος.

Ο κ. Θεοδώρου χαρακτήρισε τον παλιό τρόφιμο του Ορφανοτροφείου «ένα παράδειγμα για τις επόμενες γενιές και για μας τους ίδιους, οι οποίοι ερχόμενοι μέσα στο Ιδρυμα, πρέπει να καταλάβουμε τι βάρος ιστορίας είναι τα 125 χρόνια του Ορφανοτροφείου Βόλου».

Παράλληλα αναφέρθηκε στην πολύ καλή συνεργασία που έχει αναπτυχθεί με το 30ό Δημοτικό Σχολείο και τον διευθυντή του Πασχάλη Δήμου, με στόχο να αναδειχθεί και να γίνει γνωστή στην τοπική κοινωνία, αλλά και ευρύτερα η ιστορία, η πορεία και η προσφορά του Ορφανοτροφείου. Κλείνοντας, ο κ. Θεοδώρου, υπογράμμισε ότι είναι πολύτιμη και καθοριστική η βοήθεια της τοπικής κοινωνίας για τη λειτουργία του Ιδρύματος, το οποίο κοσμείται, πλέον, από τις φωτογραφίες των ευεργετών, σε περίοπτη θέση.

Αφορμή για την παραπάνω επίσκεψη αποτέλεσε το πρόγραμμα «Νοιάζομαι και δρω» και μια σειρά από δράσεις που υλοποίησε το 30ό Δημοτικό Σχολείο του Βόλου, που αποσκοπούσαν στην ενημέρωση, τη γνωριμία, την προώθηση των αιτημάτων του Ιδρύματος Ορφανοτροφείου Βόλου.

Στο πλαίσιο αυτής της δράσης, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη ημερίδα στις 14 Μαΐου, με τη στήριξη του προέδρου του Ορφανοτροφείου, Κώστα Θεοδώρου και του Φιλοπτώχου του Ιδρύματος, όπου «είχαμε τη δυνατότητα να δούμε την υπερεκατονταετή δράση του ιδρύματος στην πόλη μας, τόσο σε σχέση με την Εκκλησία, την Εκπαίδευση, αλλά και την παροχή εκπαιδευτικών και επαγγελματικών ευκαιριών, στα παιδιά που φιλοξενήθηκαν στο Ιδρυμα» ανέφερε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο διευθυντής του σχολείου, Πασχάλης Δήμου.

Κατά ευτυχή συγκυρία, έγινε γνωστό ότι ο πατέρας συμφοιτήτριας του κ. Δήμου, στο Παιδαγωγικό Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, της Ευαγγελίας Χαζίρογλου, ήταν τρόφιμος του Ορφανοτροφείου. «Η εκδήλωσή μας είχε μεγάλη επιτυχία και αυτό στηρίχθηκε σε ένα βιωματικό οδοιπορικό, που μας έστειλε με επιστολή του ο κ. Χαζίρογλου, την οποία είχα τη χαρά να αναγνώσω στο πλαίσιο της ημερίδας» είπε ο κ. Δήμου.

Στην συνάντηση παραβρέθηκε επίσης η Μαρία Καλοφορίδου, φοιτήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η οποία εκπονεί τη διπλωματική της εργασία με θέμα την επίδραση του Ορφανοτροφείου στην εκπαίδευση των παιδιών.

Ο ΠΑΛΙΟΣ ΤΡΟΦΙΜΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ: «Το Ορφανοτροφείο μάς έδωσε αξίες»…

Εντονη συγκινησιακή φόρτιση διακατείχε τον Λεωνίδα Χαζίρογλου σε όλη τη διάρκεια της επίσκεψής του σε έναν χώρο οικείο, που συνδέθηκε με την παιδική του ηλικία.

Διάβηκε την πόρτα του Ορφανοτροφείου σε ηλικία 7 ετών, το 1940, στα πιο δύσκολα χρόνια της νεότερης ιστορίας και φιλοξενήθηκε για επτά χρόνια, που έμειναν ανεξίτηλα χαραγμένα στην ψυχή του.

Σπούδασε στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή, εργάστηκε για πολλά χρόνια στο Υπουργείο Παιδείας, ως διοικητικός υπάλληλος, δημιουργώντας μια ευτυχισμένη οικογένεια, παιδιά και εγγόνια.

Ο κ. Χαζίρογλου μίλησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τα χρόνια που έζησε στο «κολέγιο» όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, ενώ υπογράμμισε ότι: «Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος, διότι μου έδωσε νόημα στη ζωή, μου δίδαξε ηθικές αξίες και είχαμε ένα πρόγραμμα στη ζωή μας τότε. Είχαμε καλούς δασκάλους, είχαμε καλούς εποπτεύοντες επί 24ωρο. Στο κολέγιο είχαμε μικτή χορωδία και στο εκκλησάκι μας τον Αγιο Παντελεήμονα και γενικά είχε πολύ καλή παρουσία και εντός και εκτός του Ιδρύματος».

Κάθε ανάμνηση που αφηγείται, ξεδιπλώνει στιγμές μιας εποχής δύσκολης, καθώς έχασε τους γονείς του στην κατοχή και αυτός ήταν ο λόγος που φιλοξενήθηκε στο Ορφανοτροφείο. Γέννημα – θρέμμα Βολιώτης, «το σπίτι μας βρισκόταν κοντά στο γήπεδο της Νίκης» θυμάται.

Υπήρχαν πολλά παιδιά στο Ορφανοτροφείο εκείνη την περίοδο, «διότι όλη η ατμόσφαιρα τότε ήταν πολεμική, φτωχική, από ορφάνιες, πείνες, δυστυχίες, γι’ αυτό το ονομάζω «κολέγιο» και μπορώ να πω ότι κυριολεκτώ, γιατί το Ορφανοτροφείο Βόλου είχε πάρα πολύ καλή οργάνωση και ήμασταν αγαπημένα όλα τα παιδιά. Περάσαμε με πρόγραμμα και το σχολείο μας και την ελεύθερη ώρα που είχαμε μετά το σχολείο και είχαμε καλούς δασκάλους» όπως ανέφερε.

Ο 81χρονος συνταξιούχος πρόκοψε στη ζωή του, έχοντας πάντα σαν «φάρο» στην πορεία του, τις αρχές και τις αξίες που του εμφύσησαν οι δάσκαλοί του και οι παιδαγωγοί του Ιδρύματος.

Κλείνοντας, δήλωσε «ευγνώμων» για όσα το Ορφανοτροφείο του προσέφερε, ενώ ευχήθηκε «οι αρχές με τις οποίες το Ιδρυμα μας γαλούχησε και μας ενίσχυσε, να συντρέχουν και σήμερα στην καλή αγωγή των τροφίμων της σημερινής εποχής».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου