Ξεχωριστή θέση κατέχει στον χώρο της μουσικής δημιουργίας ο Δημήτρης Τσιαμαντάνης, ο οποίος ηχογράφησε τη δεύτερη δισκογραφική του δουλειά στη Σουηδία, ενώ συνεχίζει την ανοδική του πορεία. Ο «Ζαμπέτας του Βόλου», όπως τον αποκαλούν αρκετοί, διαθέτει πολύπλευρο ταλέντο και βαθιές μουσικές ευαισθησίες, που μεταφράζονται σε ποικίλα ηχοχρώματα και εικόνες ψυχής.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Ο επιχειρηματίας Δημήτρης Τσιαμαντάνης, ο οποίος διατηρεί πλυντήριο αυτοκινήτων στην οδό Πολυμέρη, είναι αυτοδίδακτος στη μουσική και ξεχωρίζει ως τραγουδοποιός, με το ταλέντο και την ευαισθησία του.
Οι μουσικές του δημιουργίες κίνησαν το ενδιαφέρον ομογενή, ο οποίος δραστηριοποιείται επαγγελματικά στη Σουηδία και διατηρεί εξοχική κατοικία στο Προμύρι κι έτσι προέκυψε η ηχογράφηση στο Γκέτεμποργκ. «Σε τέσσερις μέρες ηχογραφήσαμε δέκα τραγούδια, με ποικίλα ηχοχρώματα και λαϊκά και ροκ, τζαζ, αλλά και βαλς ακόμη, σε ενορχήστρωση του Κώστα Γεδίκη, ο οποίος είναι εκπληκτικός μουσικός», αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Μετά την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, με τίτλο «Καθρέφτης ολονών», ακολουθεί η δεύτερη, που τιτλοφορείται «Οι νότες της ψυχής μου» και αποτυπώνει την προσωπική του εξελικτική πορεία στην μουσική.
Μουσική έμπνευση
Τα τραγούδια, που ηχογραφήθηκαν στο Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, αναμένεται να «συναντηθούν» με το μουσικόφιλο κοινό στις αρχές του επόμενου χρόνου. Η πρώτη παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στη Σουηδία, όπου έγινε η ηχογράφηση, ενώ θα ακολουθήσουν εμφανίσεις στο εξωτερικό.
Οι φωνές της Ασπασίας Στρατηγού, του Απόστολου Μόσιου, του ίδιου του συνθέτη, αλλά και συμμετοχές – έκπληξη, συνθέτουν τον ποικιλόχρωμο χάρτη των μουσικών δημιουργιών του Δημήτρη Τσιαμαντάνη, που αγγίζουν τον άμεσο αποδέκτη, τον κάθε ακροατή.
Η πρόταση ηχογράφησης των τραγουδιών του στο εξωτερικό, ανοίγει προοπτικές για εμφανίσεις και συναυλίες σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, με «όχημα» τη μουσική του έμπνευση και το προσωπικό του μουσικό στίγμα.
«Εχω ήδη ταξιδέψει δύο φορές στο Γκέτεμποργκ και την πρώτη φορά ο ίδιος επιχειρηματίας, ο οποίος διατηρεί νυχτερινό κέντρο, μας κάλεσε να εμφανιστούμε στο μαγαζί του. Ενιωσα μεγάλη συγκίνηση βλέποντας τον κόσμο να χορεύει με τα τραγούδια μου» ομολογεί.
Αχώριστος φίλος το μπουζούκι
Ολη η ζωή του είναι συνυφασμένη με τη μουσική και το μπουζούκι είναι αχώριστος σύντροφος και πιστός φίλος στην καθημερινότητά του, στον χώρο δουλειάς, στις ώρες ανάπαυλας, στα γλέντια με φίλους. «Είμαι 35 χρόνια επιχειρηματίας και από 16,5 χρόνων έχω δική μου επιχείρηση», αφηγείται. «Πήγα μέχρι την πρώτη Λυκείου και κατόπιν δημιούργησα τη δική μου επιχείρηση. Δούλευα από μικρός σε συνεργείο καθαρισμού, καθάριζα τζάμια, σφουγγάριζα πολυκατοικίες, ήμουν πολύ δραστήριος και εξακολουθώ να δουλεύω, να τραγουδώ, να γράφω», επισημαίνει.
Μέχρι την ηλικία των 6 ετών έμεινε στο Ξουρίχτι, τον τόπο καταγωγής του και στη συνέχεια η οικογένεια μετακόμισε στον Βόλο. Η μουσική του δραστηριότητα έχει ως αφετηρία την παιδική του ηλικία κι όπως αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, έπιασε για πρώτη φορά μπουζούκι στα χέρια του, σε ηλικία 10 ετών. Παρακολούθησε μαθήματα δίπλα σε βιρτουόζους του Βόλου, τον Δημήτρη Πολίτη και κατόπιν τον Φραγκίσκο Νάκη, ξεδιπλώνοντας το πηγαίο ταλέντο του, που εξελίσσεται διαρκώς.
Το δώρο του πατέρα του έμελλε να ανοίξει συναρπαστικούς δημιουργικούς δρόμους, που πλέον επεκτείνονται και στο δισκογραφικό πεδίο, με επιτυχία. «Δεν μου άρεσε να παίζω σε κόσμο, απλώς καθόμουν μόνος μου, έπαιζα και είχα πάντα δίπλα μου το μπουζούκι, συνθέτοντας τα δικά μου τραγούδια, τραγούδια της παρέας. Οι φίλοι μου με ενθάρρυναν, ακούγοντας τα τραγούδια μου και με προέτρεπαν να συνεχίσω να γράφω», αναφέρει.
Πηγαίο ταλέντο
Περιγράφοντας τα συναισθήματά του, ο Βολιώτης δημιουργός υπογραμμίζει ότι «είναι ξεχωριστή εμπειρία οι εμφανίσεις στο εξωτερικό, γιατί ο κόσμος σε σέβεται. Όταν βρίσκεσαι πάνω στην σκηνή, ο κόσμος σε παρακολουθεί προσηλωμένος, με ανοιχτά μάτια και αυτιά. Νιώθω πολλή χαρά και συγκίνηση, διότι μου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσω τα τραγούδια που γράφω».
Ο ίδιος πραγματοποιεί εμφανίσεις σε χώρους που αγγίζουν την ψυχή του, κοντά σε ανθρώπους που διαθέτουν ανάλογες μουσικές ευαισθησίες. «Τα τραγούδια βγαίνουν μέσα από την ψυχή μου. Γράφω τι περνώ και τι συμβαίνει στη ζωή μου. Αυτό που νιώθω δεν περιγράφεται. Όταν ασχολούμαι με τη μουσική δεν με επηρεάζει ό,τι και αν συμβαίνει γύρω μου. Για μένα δεν υπάρχει λαϊκό, ρεμπέτικο, έντεχνο. Για μένα υπάρχει το ελληνικό τραγούδι. Δεν υπάρχουν όρια στη μουσική» τονίζει, καθώς μιλά με ενθουσιασμό για τη συναρπαστική διαδικασία της δημιουργίας.
Ο Δημήτρης Τσιαμαντάνης δηλώνει αυτοδίδακτος στη μουσική, αλλά «υπάρχουν δίπλα μου άνθρωποι που με στηρίζουν, πιστεύουν στα τραγούδια μου και με βοηθούν», υπογραμμίζει. Στο σημείο αυτό απαριθμεί τους καλούς φίλους, που εκτιμούν τη μουσική του άποψη και το ταλέντο του, τον ηθοποιό Μιχάλη Μητρούση, τον Μπάμπη Τσέρτο και τον γιο του Γιάννη, τον Ανδρέα Κατσιγιάννη, τον Αστέρη Γκέκα, τον Φίλιππο Ρέτσιο, τον Κώστα Γεδίκη, τον Απόστολο Μόσιο και άλλους.
Το μπουζούκι του βρίσκεται πάντα δίπλα του, πιστός φίλος, έτοιμος να καταγράψει ανά πάσα στιγμή τους παλμούς της έμπνευσης, την έκφραση της ψυχής του.
Στο συρτάρι του υπάρχουν πενήντα τραγούδια και σαράντα ακόμη, τα οποία επεξεργάζεται, ακουμπώντας πάνω την ψυχή του. «Βάζω την ψυχή μου στα τραγούδια, ζω σε άλλη διάσταση. Μου έχει δώσει δύναμη η μουσική και όταν δημιουργώ ξεφεύγω από την καθημερινότητα» υπογραμμίζει.
