«Είμαι σίγουρος ότι η Παναγία έβαλε το χέρι της. Μας προστάτεψε όλους για να επιστρέψουμε σώοι στο σπίτι μας, από την πύρινη κόλαση στο Μάτι», είπε χθες στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ με τρεμάμενη φωνή από συγκίνηση και ανακούφιση ταυτόχρονα , ο διακεκριμένος μαιευτήρας- γυναικολόγος του ΙΑΣΩ Γιάννης Καλογήρου από το Βελεστίνο.
Τη Δευτέρα το βράδυ, με αυτοθυσία έκανε αυτό που θα έπραττε ο κάθε πατέρας στη θέση του. Πάλεψε με τις πύρινες φλόγες, κατάφερε να τις δαμάσει και έτσι μπόρεσε να σώσει τον 7χρονο γιο του, την κουνιάδα του και το 2,5 μηνών βρέφος της, που κινδύνευαν να καούν ζωντανοί από τις πύρινες φλόγες που είχαν περικυκλώσει το ξενοδοχείο που έκαναν διακοπές στο Μάτι.
Εχουν περάσει τέσσερις μέρες από την αποφράδα νύχτα της περασμένης Δευτέρας και ο Γιάννης Καλογήρου, δεν μπορεί ακόμη να πιστέψει ότι κρατά στην αγκαλιά του τον μικρό του γιο. Χάρη στη δική του αυτοθυσία, το 7χρονο παιδί βγήκε ζωντανό μαζί με την κουνιάδα του και τον 2,5 μηνών βρέφος της, από το ξενοδοχείο.
Χωρίς να υπολογίσει τη ζωή του , ο «ήρωας γιατρός» όπως τον χαρακτήρισαν αθηναϊκά Μέσα Ενημέρωσης, μπήκε μέσα στο ξενοδοχείο και κατάφερε να απεγκλωβίσει τον γιο του, την κουνιάδα του και το μωρό της. Συγκλονισμένος περιέγραψε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ την σοκαριστική εμπειρία του, να περνά μέσα από τις φωτιές και να μην ξέρει, αν θα φτάσει εγκαίρως, για να ξαναδεί το χαμογελαστό πρόσωπο του παιδιού του και των υπολοίπων δικών του ανθρώπων.
Ο Γιάννης Καλογήρου είναι ένας άνθρωπος που, όπως εκμυστηρεύτηκε ο ίδιος στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, δεν ήταν ποτέ από εκείνους που ήταν προσκολλημένοι στην Εκκλησία. Η εμπειρία που έζησε όμως πριν από λίγες μέρες τον έκανε να αλλάξει τρόπο σκέψης και στάση ζωής. Ο λόγος που έγινε αυτή η μεταστροφή πολύ συγκινητικός. Ένα ζευγάρι που έχασε το μωρό του, χάρη στη στήριξη που είχε από το Βολιώτη γυναικολόγο κατάφερε να χαμογελάσει ξανά όταν απέκτησε δεύτερο παιδί. Οι γονείς για να ευχαριστήσουν τον γιατρό, άφησαν μία σακούλα στο γραφείο του. Εκείνος την άφησε στο αυτοκίνητό του χωρίς να την ανοίξει. Μετά τον απεγκλωβισμό του γιου του θυμήθηκε τη σακούλα μέσα στο όχημα και την άνοιξε. Μέσα είχε μία εικόνα της Παναγίας. «Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως αυτό εμένα με συγκλόνισε. Δεν είναι τίποτα τυχαίο τελικά. Είμαι σίγουρος ότι η Παναγία έβαλε το χέρι της και μας προστάτεψε» λέει και ξαναλέει με τα συναισθήματα ανακούφισης να τον πλημμυρίζουν.
«Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να βγει ζωντανό το παιδί»
«Ημουν στο ιατρείο μου, όταν ενημερώθηκα πως η φωτιά έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και ότι ο μικρός μου γιος ήταν ουσιαστικά εγκλωβισμένος μαζί με τη θεία του και το μωρό της μέσα στο ξενοδοχείο, ενώ η φωτιά πλησίαζε ολοένα και περισσότερο το κτίριο», μας εξιστορεί με φωνή που ίσα- ίσα ακούγεται ο Γιάννης Καλογήρου.
Αμέσως σήμανε συναγερμός. Τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του επίσης γιατρός παιδίατρος, πέρασαν ώρες αγωνίας μέχρι να ξαναβρεθούν κοντά στο παιδί τους. «Του μιλούσα διαρκώς στο τηλέφωνο για να μην φοβάται, αλλά μου έκανε εντύπωση ότι ήταν ψύχραιμος. «Είμαστε καλά μπαμπά , η φωτιά δεν έχει φτάσει εδώ, μόνο καπνοί υπάρχουν που με πνίγουν και βήχω» μου έλεγε ο μικρός», συνεχίζει ο Γιάννης.
Με το αυτοκίνητό του ξεκίνησε αμέσως από την Αθήνα, έφτασε Λούτσα και από εκεί Ραφήνα. Όσο πλησίαζε καταλάβαινε ότι αυτό που θα αντικρίσει θα είναι σοκαριστικό. Από τις 19.00 το απόγευμα αποφάσισε να σταματήσει να καλεί στο κινητό τον γιο του. «Φοβόμουν το ενδεχόμενο ότι κάποια στιγμή μπορεί να μην απαντήσει και ότι θα χάσω την ψυχραιμία μου. Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να είμαι δυνατός για να μπορέσω να φτάσω μέχρι το Μάτι και να δω τι γίνεται από κοντά» λέει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο γιατρός. Μαζί του στο αυτοκίνητο και η σύζυγός του, ενώ ακολουθούσε σ’ άλλο αυτοκίνητο ο σύζυγος της κουνιάδας του. Περνούν μέσα από δρόμους που φλέγονταν, οι σπίθες της φωτιάς ξεπηδούσαν από παντού.
Το Λιμενικό στο ύψος της Ραφήνας προσπάθησε να τους αποτρέψει να συνεχίσουν την πορεία τους. «Μην προχωρήσετε καίγονται τα πάντα» του είπε ένας λιμενικός, αλλά ο Γιάννης Καλογήρου δεν υπολόγισε κανέναν. «Αν έχεις παιδί δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο, παρά πώς θα βρεθείς κοντά του όταν νιώθεις πως κινδυνεύει», είπε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Πράγματι μετά από υπερπροσπάθεια, ο ίδιος καταφέρνει να προσεγγίσει τον χώρο του ξενοδοχείου. Γύρω του παντού καπνοί και καμένα αυτοκίνητα. Ο περιβάλλων χώρος του ξενοδοχείου θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο, το κτίριο είχε γεμίσει καπνούς, οι φλόγες άρχισαν να «γλείφουν» το κτίριο, στο οποίο πλέον λόγω της βιβλικής καταστροφής που συντελούνταν δεν υπήρχαν ούτε ρεύμα, ούτε εξαερισμός.
Χωρίς δεύτερη σκέψη μπήκε μέσα στο κτίριο. Ακολούθησε ο μπατζανάκης του, άρπαξαν αγκαλιά τα παιδιά και την κουνιάδα του και βγήκαν έξω. «Βάλαμε στο πρόσωπο πανιά με νερό και αρχίσαμε να περπατάμε μέχρι να φτάσουμε στα αυτοκίνητα» θυμάται ο ίδιος.
Η τύχη εκείνη την στιγμή ήταν με το μέρος του, καθώς τα λάστιχα του αυτοκίνητου παρά την πυρκαγιά δεν πήραν φωτιά με αποτέλεσμα να καταφέρουν να αποδράσουν από τον πύρινο εφιάλτη.
«Εκλαιγα με τον γιο μου αγκαλιά»
«Αγκάλιασα τον γιο μου και έκλαιγα. Δεν μπορώ ακόμη να συνειδητοποιήσω τι θα μπορούσε να είχε συμβεί αν αργούσα λίγο» επισημαίνει και η φωνή του σπάει. «Σήμερα είμαι ένας πολύ ευτυχισμένος μπαμπάς», προσθέτει ο Γιάννης, ο οποίος δεν κρύβει την οργή του για την ανείπωτη καταστροφή που έχει συντελεστεί.
«Από την Αθήνα μέχρι να φτάσω στο Μάτι και ενώ το ολοκαύτωμα ήταν σε πλήρη εξέλιξη βρήκα μόνο ένα πυροσβεστικό στην περιοχή του Μαραθώνα. Η Πολιτεία και η Αυτοδιοίκηση απουσίαζαν προκλητικά. Είναι ντροπή να έχουν χαθεί τόσες ψυχές και κανείς να μην αναλαμβάνει την ευθύνη» σημείωσε ξεσπώντας από θυμό.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
