Σε δυσάρεστη «μόδα» για τον ιδιωτικό τομέα έχει αρχίσει να εξελίσσεται η απλήρωτη εργασία, καθώς δεκάδες εργαζόμενοι σε διάφορους κλάδους, είτε έχουν μήνες να πληρωθούν είτε πληρώνονται με έναντι από τους εργοδότες τους.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΚΒ οι εργαζόμενοι που αμείβονται με καθυστέρηση από τρεις έως και 6 μήνες αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, γεγονός που αντανακλά φυσικά όχι μόνο στον οικογενειακό προγραμματισμό τους αλλά και στην τοπική οικονομία.
Τα τοπικά συνδικαλιστικά σωματεία κάνουν λόγο για «σύστημα» που έχει καθιερωθεί από εργοδότες που με πρόσχημα την κρίση αφήνουν απλήρωτους τους εργαζόμενους τους , ή τους απασχολούν με τα ελάχιστα ένσημα και την κατώτατη ασφάλιση.
Στον Βόλο, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Θαν. Παπαδημόπουλο, αρκετοί μισθωτοί είναι αυτοί που εργάζονται και παίρνουν «χαρτζιλίκι» αντί μισθού, άλλοι που έχουν να πληρωθούν ακόμη και εξάμηνο, ενώ μία τρίτη κατηγορία είναι εκείνων που δουλεύουν «δοκιμαστικά» για λίγο καιρό σε κάποιο κατάστημα, χωρίς να πληρωθούν όμως ποτέ. Όπως τονίζει μάλιστα ο ίδιος, ειδικά στην τουριστική σεζόν, υπάρχουν μαγαζιά που μπορεί να βγάλουν τη μισή σεζόν με υπαλλήλους «δοκιμαστικά». Μία εβδομάδα ο ένας, μια εβδομάδα ο άλλος, περνάει ο καιρός, ο εργοδότης κάνει τη δουλειά του και ο εργαζόμενος δουλεύει τελικά …αφιλοκερδώς.
«Εκμεταλλεύονται τον φόβο»
Γενικά στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, η απλήρωτη εργασία ανθεί. Υπάρχουν εργαζόμενοι που έχουν να πληρωθούν κανονικά μήνες ολόκληρους και ζουν με τα «έναντι» μισθού. Οι εργοδότες εκμεταλλεύονται τον φόβο του καθενός που έχει ανάγκη τη δουλειά, έχει την ελπίδα ότι κάποτε θα πληρωθεί και από φόβο υπομένει να δουλεύει χωρίς να πληρώνεται. Παράλληλα, συμπληρώνει ο πρόεδρος του ΕΚΒ, «ο κύκλος σε μια πόλη όπως ο Βόλος είναι μικρός και αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι θιγόμενοι εργαζόμενοι να μην προχωρούν εύκολα σε καταγγελία, πολύ δε περισσότερο να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη. Μόνο ο ένας στους δέκα εργαζόμενους θα φτάσει μέχρι τα Δικαστήρια για να διεκδικήσει τα δεδουλευμένα του», τονίζει ο πρόεδρος του ΕΚΒ. «Η Επιθεώρηση Εργασίας διαπιστώνει απλά το γεγονός, δεν έχει άλλη αρμοδιότητα, και το μόνο που μπορεί να γίνει ενώπιόν της είναι να έρθουν σε συμφωνία εργοδότης και εργαζόμενος. Αλλά αυτή η συμφωνία μπορεί να αθετηθεί και έτσι ο εργαζόμενος που θέλει να δικαιωθεί πρέπει να καταφύγει στα πολιτικά δικαστήρια και είναι λίγοι αυτοί που το κάνουν γιατί το κόστος είναι μεγάλο και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν» σύμφωνα με τον ίδιο.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
