Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες Κυριακή η προγραμματισμένη εκδήλωση της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ για να τιμήσει τις αλύγιστες εξόριστες γυναίκες στο Τρίκερι. Μέσα από την εκδήλωση αναδείχτηκε ιδιαίτερα ο μορφωτικός-πολιτιστικός άθλος, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και κόντρα στην προσπάθεια για τη σωματική και ηθική τους εξόντωση από τους βασανιστές τους και τον ταξικό αντίπαλο, στον οποίο πρωτοστάτησαν τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ. Σ’ αυτή τους την προσπάθεια, σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η Ρόζα Ιμβριώτη, η μεγάλη κομμουνίστρια παιδαγωγός που συνέβαλε αποφασιστικά στην οργάνωση της καθημερινής ζωής για την επιβίωση των εξόριστων γυναικών, αλλά και στην οργάνωση των μαθημάτων και της πολιτιστικής δραστηριότητας στο Τρίκερι όπου βρισκόταν και η ίδια.
Η εκδήλωση άνοιξε με χαιρετισμό από τη Ρηγάκη Κωνσταντίνα, μέλος της Τ.Ε. Μαγνησίας του ΚΚΕ όπου μεταξύ άλλων σημείωσε:
“Στο Τρίκερι βρέθηκαν χιλιάδες γυναίκες εξόριστες, άλλες εργάτριες, άλλες αγρότισσες, μητέρες και σύζυγοι ανταρτών, άλλες μορφωμένες, άλλες αναλφάβητες. Αυτό που τις ένωσε, αυτό που ήταν στήριγμα για ν’ αντέξουν και να οργανώσουν τη ζωή τους σε τόσο αντίξοες συνθήκες ήταν η πρωτοπόρα επαναστατική ιδεολογία και οργάνωση του ΚΚΕ.”
Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Γιάννη Παντελίδη, μέλος της Ε.Π. Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Μέσα από την ομιλία αναδείχθηκε η τεράστια σημασία της ανάπτυξης του μορφωτικού και πολιτιστικού έργου μέσα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, αξιοποιώντας τα παραδείγματα από την προσπάθεια των γυναικών στο Τρίκερι, ως απαραίτητο εφόδιο της εργατικής τάξης και του λαού στην ταξική πάλη, για την καλλιέργεια αντοχής και συνειδητής δράσης.
Η εκδήλωση συνεχίστηκε με αφιέρωμα στη ζωή και το έργο της Ρόζας Ιμβριώτη, της “κόκκινης δασκάλας” του λαού, με αποκορύφωμα τη συμβολή της στην οργάνωση της ζωής των εξόριστων γυναικών στο Τρίκερι. Στο αφιέρωμα αναδείχθηκε η ίδρυση, με πρωτοβουλία της Ρόζας Ιμβριώτη, του πρώτου Ειδικού Σχολείου στη Ελλάδα, καθώς και η μεγάλη συμβολή της στη διάρκεια της αντίστασης, ως μέλος της ΕΠΟΝ, στην εκπαίδευση των δασκάλων και στη οργάνωση των σχολείων στην Ελεύθερη Ελλάδα. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στις δυσκολίες και τα βασανιστήρια που αντιμετώπισε στους τόπους εξορίας και στις φυλακές όπου στάλθηκε, χωρίς όμως ποτέ να λυγίσει. Τέλος, αναδείχθηκαν μέσα από μαρτυρίες των ίδιων των εξόριστων γυναικών του Τρίκερι οι προσπάθειές της για την οργάνωση των μαθημάτων, της χορωδίας, θεατρικών παραστάσεων αλλά και για την φροντίδα των γυναικών και των παιδιών που βρίσκονταν στην εξορία.
Ακολούθησε ξενάγηση στο νησί Τρίκερι σε σημεία που σχετίζονται με την καθημερινή ζωή των εξόριστων όπου οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ιστορικά στοιχεία και πληροφορίες για τη ζωή τους, τις κακουχίες και τις δοκιμασίες που αντιμετώπιζαν. Η ξενάγηση περιελάμβανε τους εξής σταθμούς: Το πηγάδι απ’ όπου έπαιρναν νερό οι γυναίκες, το μοναστήρι, την τοποθεσία “στέμμα” και το θεατράκι που είχαν δημιουργήσει οι εξόριστες.
