Έστω και τώρα, θα κάνετε επιτέλους κάτι;

Για να καταλάβουμε πόσο ανόητοι και εγκληματικοί για τα συμφέροντα του τόπου ήταν οι χειρισμοί των θεμάτων της περίφημης βασιλικής περιουσίας από τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και των δυο κομμάτων, θα επικαλεστώ τις ταξιδιωτικές σας εμπειρίες.
Πόσες ώρες φάγατε να περιδιαβάζετε τα θερινά και τα χειμερινά ανάκτορα των Αψβούργων στη Βιέννη ή των Βουρβόνων στις Βερσαλίες, πληρώνοντας μάλιστα ένα τσιμπημένο εισιτήριο;
Αλλά γιατί να πάμε μόνο στις δυτικές δημοκρατίες; Όταν για πρώτη φορά επισκέφθηκα την τότε Σοβιετική Ένωση, πρήστηκαν τα πόδια μου από το περπάτημα στις αίθουσες του Κρεμλίνου στη Μόσχα ή στα χειμερινά ανάκτορα, στο τότε Λένινγκραντ -με επίσης αλμυρό εισιτήριο- για να θαυμάσω από τις χρυσοποίκιλτες άμαξες ως τα βαρύτιμα σαμοβάρια των Ρομανόφ και ως τα εργαστήρια υποδηματοποιίας του Μεγάλου Πέτρου και το «μπουντουάρ» της Μεγάλης Αικατερίνης. Και όλα αυτά με άψογη, ευλαβική συντήρηση.
Το ότι οι Ρομανόφ είχαν εκτελεσθεί κατά την σοβιετική επανάσταση, ή οι Βουρβόνοι είχαν αποκεφαλιστεί κατά την γαλλική, ήταν τελείως άσχετο από την διατήρηση των ανακτόρων τους και του περιεχομένου τους ως εθνικών ιστορικών μνημείων και κειμηλίων. Πόσο μάλλον στην περίπτωση μας όταν το τέλος του βασιλικού καθεστώτος επήλθε ειρηνικότατα με την ελεύθερη έκφραση του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα του 1974.
Όποιες δικαιολογίες και αν ψελλίζουν πολυπράγμονες και πολυδιαφημιζόμενοι άλλοτε υπουργοί που χειρίσθηκαν το θέμα, όπως π.χ. ο Ευάγγελος Βενιζέλος, -αλλά και ο τραγικός για τον τόπο, σχεδόν από όπου πέρασε, Γιάννης Παλαιοκρασσάς, συνυπεύθυνος και για την λεηλασία της τεράστιας περιουσίας Κοσκωτά- δεν παύουν να έχουν τεράστιες ηθικές και πολιτικές ευθύνες. Που ατυχώς δεν πρόκειται να αποδοθούν ποτέ.
Δυστυχώς στον τόπο μας επιβραβεύονται εκείνοι που φροντίζουν επισταμένως τις δημόσιες σχέσεις τους καθιστάμενοι πρωταγωνιστές ενός πολιτικού «σταρ-σύστεμ», με την βοήθεια ημών των δημοσιογράφων. Εξασφαλίζοντας πλήρη ουσιαστική ασυλία για όσα έχουν διαπράξει ή παραλείψει να πράξουν, ζημιώνοντας τον τόπο.
Τουλάχιστον τώρα, μετά από όλο αυτόν τον θόρυβο, θα αξιοποιηθεί επιτέλους ό,τι απέμεινε από αυτή την περιουσία του ελληνικού λαού, αφού στο μεταξύ, δια κλοπών και δόλιων δωρεών, κατέστησε κάποιους πλουσίους, δια της λεηλασίας των ανακτόρων της Αθήνας ή της Κέρκυρας;