Αντιδράσεις προκαλεί στον δικηγορικό κόσμο το νομοσχέδιο για τη διαμεσολάβηση, το οποίο σύμφωνα με πληροφορίες θα συζητηθεί σήμερα Τρίτη στη Βουλή. Η Ολομέλεια των προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος συνεδρίασε προχθές εκτάκτως και τάχθηκε κατά του νομοσχεδίου. Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου, Χρήστος Στρατηγόπουλος, που συμμετείχε στη συνεδρίαση, εξήγησε ότι το σχέδιο νόμου εισάγει την υποχρεωτικότητα στη διαμεσολάβηση, η οποία έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον χαρακτήρα της διαδικασίας, ενώ επιβαρύνει με δυσβάσταχτο κόστος τους διάδικους σε χρόνια ύφεσης.
Ο Δικηγορικός Σύλλογος Βόλου συνεδρίασε χθες το απόγευμα, με τον κ. Στρατηγόπουλο να ενημερώνει το Σώμα γύρω απ’ όλες τις εξελίξεις. Η Ολομέλεια κρίνει επιβεβλημένη την απόσυρση του σχεδίου νόμου, άλλως την τροποποίησή του. Ο δικηγορικός κόσμος δεν είχε ουσιαστικό χρόνο για τη διαβούλευση, καθώς δόθηκαν μόνο τρεις εργάσιμες μέρες και αυτές μέσα στις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, ενώ εξεπλάγη από το γεγονός ότι η συζήτηση του νομοσχεδίου γίνεται με τη διαδικασία του κατ’ επείγοντος, ενώ από την υπάρχοντα στοιχεία δεν προκύπτει ότι αυτό αποτελεί προαπαιτούμενο από τους θεσμούς.
Σύμφωνα με πληροφορίες από δικηγορικούς κύκλους, οι δικηγόροι προετοιμάζονται να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη κατά του σχεδίου Νόμου, αν αυτό ψηφιστεί και αποτελέσει Νόμο του κράτους. Η μεταρρύθμιση, εκτός από το κόστος που επιφέρει και την υποχρεωτικότητα στην εφαρμογή του θεσμού, διευρύνει και την ισχύ της διαμεσολάβησης σε ένα αδικαιολόγητα εκτεταμένο εύρος διαφορών, δεκαπέντε στο σύνολο, σε αντίθεση, με τα ισχύοντα σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, όπως για παράδειγμα στην Ιταλία, όπου τα αντικείμενα είναι μόλις εφτά.
Προκαλεί ως εκ τούτου προβληματισμό ιδιαίτερα στο κομμάτι εκείνο που αφορά στους δανειολήπτες, οι οποίοι θα απειλούνται ακόμη και με χρηματικές ποινές στην περίπτωση που διαπιστώνεται ότι ευθύνονται οι ίδιοι για την αποτυχία της διαδικασίας.
Το κόστος
Εκτός από το ότι η μεταρρύθμιση διαστρέφει τον θεσμό, ο κ. Στρατηγόπουλος επισήμανε ότι αυξάνει σημαντικά το συνολικό κόστος προσφυγής στη Δικαιοσύνη, καθώς η εν λόγω διαδικασία θα έχει κόστος ακόμη και όταν θα έχει αποτυχημένη εξέλιξη. Το κόστος υπολογίζεται γύρω στα 250 ευρώ και θα αφορά στους διαμεσολαβητές, τις μετακινήσεις τους, τις παραστάσεις των δικηγόρων κ.ά.
Η διαμεσολάβηση έτσι όπως συζητείται να πραγματοποιείται δεν προκύπτει να έχει κάποια ωφέλεια ή εγγύηση επιτυχίας στην εφαρμογή της. «Θα είναι μία διαδικασία σαν αυτή που επιχειρήθηκε πριν μερικά χρόνια με τη συμβιβαστική επίλυση των διαφορών, με το άρθρο 214 του Κώδικα Πολιτικής Δικαιοσύνης, με τη διαφορά ότι αυτή η διαδικασία θα είναι ακριβή για τον πολίτη» επισήμανε ο ίδιος.
Το σπουδαιότερο όμως εκτιμάται ότι είναι, πως το σχέδιο Νόμου εισάγει στον θεσμό της διαμεσολάβησης διαδικασίες που δεν μπορούν να έχουν αντικείμενο εφαρμογής, όπως οι διαδικασίες που προβλέπονται για τους δανειολήπτες και τις εργατικές διαφορές. Το σχέδιο Νόμου επί της ουσίας φαίνεται ότι εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα όπως των τραπεζών.
«Δημιουργείται ένας επιπλέον μοχλός πίεσης απέναντι στους δανειολήπτες, καθώς θα πρέπει να σκεφτούν αν πρέπει να αποχωρήσουν από τη διαδικασία, αφού το σχέδιο νόμου προβλέπει ακόμη και χρηματικές ποινές σε περίπτωση αποτυχίας του συμβιβασμού», επισήμανε ο κ. Στρατηγόπουλος χαρακτηριστικά.
Για τον δικηγορικό κόσμο υπάρχουν και άλλα μείζονα θέματα. Οι διατάξεις επιτρέπουν να ασκούν καθήκοντα διαμεσολαβητή άτομα που δεν είναι δικηγόροι. «Στο πλαίσιο μίας διαδικασίας που θα οδηγηθεί στα δικαστήρια με παραστάσεις δικηγόρων και από τις δύο πλευρές, πώς ορίζεις να είναι συντονιστής ένα άτομο που δεν είναι λειτουργός του αντικειμένου» διερωτήθηκε ο ίδιος.
Να επισημανθεί ότι η διαμεσολάβηση, η εξωδικαστική δηλαδή επίλυση των διαφορών, είναι μία διαδικασία που στην Ελλάδα εισήχθη το 2010 αλλά στην πράξη δεν είχε αποτέλεσμα, καθώς μέχρι σήμερα έχει βρει εφαρμογή πανελλαδικά μόνο σε μερικές δεκάδες υποθέσεις.
Οι διαφορές
Αναλυτικά στη διαδικασία της διαμεσολάβησης υπάγονται διαφορές μεταξύ ιδιοκτητών ακινήτων, απαιτήσεις αποζημίωσης, διαφορές από αμοιβές, οικογενειακές διαφορές, απαιτήσεις αποζημίωσης ασθενών, διαφορές που δημιουργούνται από την προσβολή εμπορικών σημάτων. Ακόμη, στη δικαστική διαμεσολάβηση εντάσσονται διαφορές από πράξεις του θαλάσσιου εμπορίου, από πρακτορεία χρηματικών απαιτήσεων, από χρηματιστηριακές συμβάσεις και τέλος διαφορές από τη χορήγηση και τη χρήση πιστωτικών καρτών.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
