Εικόνες και μνήμες του παρελθόντος ζωντανεύουν σε κάθε γωνιά του μικρού μπαρμπέρικου που δημιούργησε πριν από τέσσερα χρόνια ο Γιώργος Μορφοβασίλης, ανοίγοντας ένα νέο κεφάλαιο στην έννοια του κλασικού κουρείου. Η ιστορία τριών γενεών χώρεσε σε 20 μόλις τετραγωνικά, με πολύ φροντίδα και μεράκι, αναδεικνύοντας κειμήλια που άντεξαν στον χρόνο και παρουσιάζουν ερευνητικό ενδιαφέρον για φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Ρεπορτάζ: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Τα παλιά εργαλεία του παππού Γιώργου, του γενάρχη της οικογενειακής παράδοσης, τα ψαλίδια, τα ξυράφια, τα σύνεργα μιας τέχνης που άντεξε στο πέρασμα του χρόνου, αποτελούν πεδίο έρευνας και πανεπιστημιακών εργασιών για φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτονικής.
Τα παλιά εργαλεία που πέρασαν από τον παππού στον εγγονό, έχουν διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού και κατέχουν περίοπτη θέση στο μπαρμπέρικο – γκαλερί, μαζί με τα γυαλιά του παππού, μια παλιά γραφομηχανή, μια ακόμη παλιότερη φωτογραφική μηχανή, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, όλα αναπόσπαστα συνδεδεμένα με την οικογενειακή παράδοση.
Στον ίδιο χώρο διακρίνει κανείς πίνακες στους τοίχους, το άγγιγμα της τέχνης είναι ευδιάκριτο παντού, σε κάθε γωνιά του χώρου, που φιλοξενεί, σημειωτέον, και μουσικές βραδιές. Ευδιάκριτη είναι παντού η παρεΐστικη διάθεση στη φιλοσοφία του χώρου, που δημιουργήθηκε με σεβασμό στο παρελθόν και το βλέμμα στο μέλλον.
Ο παππούς Γιώργος Μορφοβασίλης ξεκίνησε το 1935 στο Μαρούσι της Αθήνας και εργάστηκε πολλά χρόνια συντροφιά με τα σύνεργά του, παραδίδοντας τη σκυτάλη της διαδοχής στον γιό του Κωνσταντίνο, ο οποίος με τη σειρά του είδε τον γιο του, Γιώργο, να συνεχίζει την παράδοση.
Η οικογενειακή ιστορία έχει ως αφετηρία και βάση την Αθήνα, αλλά η συνέχεια γράφεται στον Βόλο «λόγω της καταγωγής της συζύγου μου», εξηγεί ο 30χρονος κουρέας.
Οι εικόνες του κλασσικού μπαρμπέρικου εποχής του παππού, είναι ανεξίτηλα χαραγμένες στη μνήμη του, και όπως αναφέρει ο ίδιος «ο παππούς μου είχε το κλασικό μπαρμπέρικο της Αθήνας, με τον φίκο, τις καρέκλες εποχής και την κιθάρα, που είχαν τότε τα κουρεία της εποχής». Η μουσική ήταν αναπόσπαστα συνδεδεμένη με την επαγγελματική οικογενειακή παράδοση, κι ο συνεχιστής της φρόντισε να τη διαφυλάξει, προσδίδοντας έναν πιο σύγχρονο τόνο, με μουσικά σχήματα της πόλης, που ενισχύουν τον πολιτιστικό χαρακτήρα του μπαρμπέρικου της οδού Γκλαβάνη.
Ευχάριστο ξάφνιασμα
Οι καρέκλες του μπαρμπέρικου είναι πάντα γεμάτες, ο χώρος σφύζει από ζωντάνια, γελαστά πρόσωπα, ανθρώπους κάθε ηλικίας που απολαμβάνουν τη μουσική και τη συζήτηση, πίνοντας το ποτό τους, την ώρα του κουρέματος ή του ξυρίσματος.
Ο Γιώργος Μορφοβασίλης και ο συνεργάτης του Ερνεστ Παπαλάπας, με καταγωγή από τη Σκόπελο και την Αγγλία, εργάζονται με πολύ κέφι, ασταμάτητα. «Είναι παρεΐστικο το κλίμα και με τους πελάτες είμαστε περισσότερο φίλοι, συζητάμε και μοιραζόμαστε τη μουσική» υπογραμμίζει ο ιδιοκτήτης του μπαρμπέρικου.
Η πρώτη επαφή με τον χώρο είναι μια ευχάριστη έκπληξη για τον επισκέπτη, ένα ευχάριστο ξάφνιασμα, που συνοδεύεται από πολύ θετικά σχόλια. «Είναι ευχάριστο για έναν άνθρωπο να μπαίνει σε χώρο που έχει ιδιαίτερα στοιχεία, γιατί ξεφεύγει από την καθημερινότητά του, αλλάζει κλίμα και διάθεση, είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας» τονίζει ο ίδιος.
Οι εικόνες των ατέλειωτων συζητήσεων στο κουρείο του παππού και του πατέρα του είναι βαθειά χαραγμένες στη μνήμη του, και όπως επισημαίνει, ο κάθε επαγγελματίας του χώρου γίνεται αποδέκτης του προβληματισμού αλλά και των θεμάτων που απασχολούν τον πελάτη.
Η ενασχόληση με την τέχνη του παππού και του πατέρα του προέκυψε σχεδόν αυθόρμητα μετά από τις σπουδές που πραγματοποίησε, με αντικείμενο τις υδραυλικές εγκαταστάσεις και τις εγκαταστάσεις αερίου. Στράφηκε στην οικογενειακή παράδοση, με την σκέψη ότι «είναι καλή η προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης, όταν ασχολείσαι με το αντικείμενο που σχετίζεται με την οικογενειακή παράδοση».
Στόχος του είναι, άλλωστε, να αναβιώσει το παλιό κουρείο, με όλα τα χαρακτηριστικά του παρελθόντος, προκειμένου ο πελάτης να νιώθει ευχάριστα. Συνεχίζει την παράδοση, με εφόδιο το ταλέντο που κληρονόμησε από τους προγενέστερους, με το ίδιο μεράκι και την ίδια αφοσίωση.
Πάγια θέση του είναι ότι «η ζωή μπορεί να γίνει καλύτερη με απλά πράγματα, αρκεί να βρίσκουμε στη διάρκεια της μέρας δραστηριότητες, που μας βοηθούν να νιώθουμε ευχάριστα, όπως η επίσκεψη σε ένα κουρείο, σε ένα καφέ, η συζήτηση με καλούς φίλους».
