11 Σεπτεμβρίου 2017: η ιστορική στοά Ματσάγγου στον Βόλο αποκτά και πάλι ζωή. Το κυλικείο του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας βγάζει τα πρώτα τραπεζάκια και φυτά στη στοά, και ανοίγει τις πύλες του όχι μόνο σε φοιτητές και ακαδημαϊκούς, αλλά και στους πολίτες. Νέοι επιλέγουν να πιουν εκεί τον καφέ τους σε ένα εναλλακτικό στέκι, αλλά και μεγαλύτεροι επισκέπτονται τον χώρο για να θαυμάσουν τη μεταμόρφωσή του και να ανακαλέσουν θύμησες από τις στιγμές δόξας της καπνοβιομηχανίας Ματσάγγου που έμεινε ζωντανή για περίπου 80 χρόνια.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Η ολοκλήρωση της ανακατασκευής του κτιρίου Ματσάγγου, προκειμένου να βρει εκεί μόνιμη στέγη το οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, δεν άλλαξε την όψη του κτιρίου μόνο από την πλευρά της Παύλου Μελά και της Αλεξάνδρας.
Η στοά Ματσάγγου άλλαξε ριζικά και μεταμόρφωσε ολόκληρη την περιοχή. Ο χώρος είναι περιποιημένος, καθαρός, με φυτά και τραπεζοκαθίσματα, όπου εξυπηρετούνται οι πελάτες του κυλικείου του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας από την πλευρά της Ιωλκού, και από την πλευρά της Παύλου Μελά οι θαμώνες του Meraki Cafe στη στοά.
Δεν θυμίζει σε τίποτα την εικόνα προ τριών ετών, όταν είχε καταντήσει… δημόσια ουρητήρια και οι περαστικοί φοβόντουσαν ακόμη και να τη διασχίσουν.
Και η στοά απέκτησε την παλιά της αίγλη, όταν ακόμη ήταν σε λειτουργία η καπνοβιομηχανία Ματσάγγου και χιλιάδες κόσμου περνούσαν από το σημείο, είτε για να πάει για δουλειά, είτε στο σχόλασμα, είτε κατά την επίσκεψη στους εμπορικούς δρόμους.
«Είμαι από το 1959 σε αυτόν τον δρόμο. Εδώ απέναντι ήταν το Ματσάγγου. Κάθε μεσημέρι, στο σχόλασμα, 2.000 λαός έβγαινε και ξεχυνόταν στους δρόμους. Ολα τα στενά ήταν γεμάτα μαγαζάκια. Δεν υπήρχαν πολυκατοικίες, ούτε το κτίριο του ΟΤΕ. Απέναντι από το Ματσάγγου υπήρχε η αγορά με τα φρούτα, τα λαχανικά, τα κρέατα. Όταν ήταν ανοιχτό το Ματσάγγου έβλεπες πολύ κόσμο, άνδρες και γυναίκες. Μετά έκλεισε. Η στοά εγκαταλείφθηκε, άρχισε να βρωμάει. Τώρα που έγινε το Πανεπιστήμιο, είναι και πάλι όμορφη και με ζωή», αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ο κ. Γιάννης, μικροπωλητής, που έχει τον πάγκο με την πραμάτεια του απέναντι από τη στοά στην Ιωλκού και έχει ζήσει όλη την ιστορία του ιστορικού κομματιού της πόλης: την ακμή, την παρακμή και τώρα την αναγέννηση.
«Η στοά ήταν σε κακά χάλια. Πλέον έχει αλλάξει. Και έχει πάρει ζωή το σημείο. Από τις 11 Σεπτεμβρίου που ανοίξαμε, δεν έρχονται μόνο φοιτητές ή καθηγητές. Ερχεται κόσμος, κάθεται, νέοι, μεγάλοι που μπαίνουν μέσα, χαζεύουν τον χώρο, θυμούνται πώς ήταν και μοιράζονται μαζί μας αναμνήσεις, όταν δούλευαν εδώ οι ίδιοι ή κάποιος δικός τους», περιγράφει η υπεύθυνη του κυλικείου του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Π.Θ., Γαρυφαλλιά Βούλγαρη.
Στην Παύλου Μελά, δραστηριοποιείται από το 1972 κατάστημα δερματίνων ειδών και ειδών ταξιδίου. Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος, που έχει συνδεθεί με την ιστορία της στοάς, Δημήτρης Τσιάνος, περιγράφει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ: «Η Παύλου Μελά ήταν εμπορικός δρόμος. Από το κλείσιμο της στοάς και όσο διαρκούσε η κατασκευή του Πανεπιστημίου, κλείσανε πολλά καταστήματα. Μόνο εμείς και ένα γειτονικό κατάστημα μείναμε. Επί 2,5 χρόνια που η στοά είχε κλείσει, ο δρόμος εμπορικά είχε νεκρωθεί. Δεν περνούσε κανείς. Εμείς μείναμε εδώ και το κατάστημα το χρηματοδοτούσαμε 2,5 χρόνια. Τώρα με το άνοιγμα της στοάς τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Αξιζε τον κόπο.
Εχει αλλάξει ο κόσμος, είναι πιο νέος, έχει πέσει ο μέσος όρος ηλικίας. Και πήρε ζωή. Είναι ένα κομμάτι της πόλης με πολλές προοπτικές και τεράστιες δυνατότητες».
