Ελάχιστες ημέρες απομένουν μέχρι τη λήξη της προθεσμίας (25/9) υποβολής αντιρρήσεων για τον αναρτημένο δασικό χάρτη στη Μαγνησία και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, και ήδη διαφαίνεται ότι θα δοθεί εκ νέου παράταση. Την ίδια στιγμή, το Υπουργείο Περιβάλλοντος καλεί έστω και στην εκπνοή της προθεσμίας να στείλουν και οι τελευταίοι πέντε δήμοι της χώρας τα στοιχεία για τα όρια των οικισμών τους και τις «οικιστικές πυκνώσεις», διασφαλίζοντας τα δικαιώματα των κατοίκων στις περιοχές τους. Σύμφωνα με το υπουργείο, μέσα στους πέντε δήμους συμπεριλαμβάνεται και ο Δήμος Νοτίου Πηλίου από τη Μαγνησία, που δεν έστειλε στοιχεία.
Όπως όμως παραδέχθηκε και από το βήμα της Βουλής ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Σωκράτης Φάμελλος, οι αντιρρήσεις που έχουν μέχρι σήμερα κατατεθεί συνολικά καταλαμβάνουν το 1,78% των αναρτημένων χαρτών, όταν οι δασικές εκτάσεις στις αναρτημένες περιοχές είναι το 67%, οι εκχερσωμένες εκτάσεις είναι το 3,4%, ενώ οι δασωμένοι αγροί το 6,16%.
Όμως μεγάλη ανατροπή στη διαδικασία των αντιρρήσεων έφερε και πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), η οποία ανοίγει τον δρόμο για να σταματήσουν να πληρώνουν οι πολίτες τα παράβολα των αντιρρήσεων κατά των αναρτημένων δασικών χαρτών. Η απόφαση αφορά την «Ακύρωση της εν μέρει κύρωσης του δασικού χάρτη Μαραθώνα», σύμφωνα με δηλώσεις του δικηγόρου και ειδικού στα θέματα δασικού περιεχομένου, Γιώργου Λωρίτη, ο οποίος ανέφερε: «Η πρόσφατη και νομικά γενναία απόφαση του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, έρχεται να λυτρώσει τους πολίτες από τα παράβολα και τις αντιρρήσεις. Στη διαδικασία των δασικών χαρτών τα παράβολα ήταν η μεγαλύτερη αδικία, και οι ίδιες οι αντιρρήσεις ήταν η μεγαλύτερη παγίδα».
Όπως σημείωσε ο κ. Λωρίτης, κατά την εκτίμηση του η πηγή του κακού εντοπίζεται στο γεγονός ότι «δεν έγινε αντιληπτό ότι οι αντιρρήσεις, όπως και το όλο θέμα των αναρτημένων δασικών χαρτών, είναι σχεδόν μόνο νομικό ζήτημα. Δεν έγινε αντιληπτό ότι είναι διαφορετικά πράγματα το “φυσικό δάσος” (υπό την έννοια της φυσικής μορφής – κατάστασης) από το “νομικό δάσος” (υπό την έννοια του νομικού χαρακτηρισμού ως δάσους, που αυτός και μόνο αυτός το υπάγει και στη δασική νομοθεσία και στο τεκμήριο κυριότητος του Δημοσίου).
Πάνω στο θέμα αυτό που προέκυψε, τοποθετήθηκε και ο κ. Φάμελος, ο οποίος υποστήριξε ότι: «Αυτό είναι παραπληροφόρηση» και συμπλήρωσε ότι «προφανώς και όλες οι δυνατότητες προσφυγής στο ΣτΕ υπάρχουν, αλλά δεν ξέρουμε τι χρόνο και τι κόστος θα δημιουργήσουν. Η αντίρρηση είναι ένα στάδιο διοικητικής διευκόλυνσης του πολίτη…».
Όπως δήλωσε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ η Τοπογράφος Μηχανικός Γραμματή Μπακλατσή, η οποία ασχολείται με τις Αντιρρήσεις, «η είδηση για κατάργηση του παραβόλου ενεργοποίησε την τελευταία στιγμή πολλούς πολίτες που έρχονται στα γραφεία μας και ρωτούν αν μπορούν να καταθέσουν αντίρρηση χωρίς παράβολο. Αυτό που πρέπει να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι είναι ότι το παράβολο ισχύει σήμερα και δεν μπορεί να προχωρήσει η αντίρρησή τους και να πάρει ηλεκτρονικό πρωτόκολλο χωρίς την πληρωμή του. Το ΣτΕ παράγει νομολογία, δεν έχει όμως γενική εφαρμογή. Δηλαδή αφορά μόνο αυτόν ο οποίος και προσέφυγε σ’ αυτό. Άρα οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να ζυγίσουν καλά αν συμφέρει να προσφύγουν στο Ανώτατο δικαστήριο, αφού η διαδικασία είναι τόσο δαπανηρή, όσο και χρονοβόρα. Από την άλλη η κυβέρνηση θα πρέπει να ξεκαθαρίσει αν θα κάνει αποδεκτή την απόφαση του ΣτΕ και τι θα κάνει με τα παράβολα που πλήρωσαν μέχρι στιγμής οι πολίτες. Όσο αναφορά το θέμα με τη μη αποστολή των στοιχείων που αφορούν στα όρια οικισμών του Νοτίου Πηλίου, αυτό είναι πολύ σοβαρό θέμα, διότι η έλλειψη εγγράφων-στοιχείων τεκμηρίωσης από την πλευρά της διοίκησης για την ορθότητα των ορίων οικισμού και των σχεδίων πόλης που περάστηκαν στον αναρτημένο δασικό χάρτη, μπορεί να φέρει μερική ακύρωση του δασικού χάρτη στην περιοχή και να δυναμιτίσει το όλο εγχείρημα, γι’ αυτό και πρέπει να σταλούν άμεσα. Τέλος θα πρέπει οι πολίτες να είναι προσεκτικοί, γιατί ενώ ενημερώνονται από το Δασαρχείο ότι η έκταση που υποδεικνύουν είναι δασική και δεν πρόκειται να δικαιωθούν, επιλέγουν τη λύση της αντίρρησης και ξοδεύονται με παράβολο, τεχνικές συμβουλές, τοπογραφικά κ.ά. προσδοκώντας ότι θα κερδίσουν το δάσος, ως ιδιωτική έκταση».
