Ολόκληρη η διαδρομή της ιστορικής εφημερίδας ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, που το 2016 συμπλήρωσε έναν αιώνα από την έκδοση του πρώτου φύλλου στις 8 Δεκεμβρίου 1916, αποτυπώνεται στον τοίχο ενός ιστορικού για τον Βόλο τσιπουράδικου. Στο «Κρίταμο» ένας ολόκληρος τοίχος, έχει «ντυθεί» με πρωτοσέλιδα της εφημερίδας από το 1947 και μετά. Πρόκειται για φύλλα του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, που φυλάσσονταν στο προσωπικό αρχείο του κ. Λεωνίδα Ζαφείρη, το οποίο κληρονόμησε από τον πατέρα του και εμπλούτισε ο ίδιος με την πάροδο των χρόνων.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Το ιστορικό τσιπουράδικο «Κρίταμο», που επαναλειτουργεί υπό νέα διεύθυνση από τον κ. Ζαφείρη τα δύο τελευταία χρόνια, προχώρησε το καλοκαίρι σε ανακαίνιση των χώρων του.
Το άνοιγμα για τη σεζόν, εδώ και μία εβδομάδα, αποκάλυψε μαζί με γευστικό τσίπουρο και πεντανόστιμους μεζέδες, και μία εντελώς νέα εικόνα με vintage στοιχεία. Αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας του μαγαζιού και ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ.
«Θέλαμε να δώσουμε μια vintage εικόνα στο μαγαζί», λέει ο κ. Ζαφείρης, που επέλεξε μέσα από το προσωπικό του αρχείο, αντιπροσωπευτικά πρωτοσέλιδα της εφημερίδας ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ και έντυσε με αυτά έναν ολόκληρο τοίχο.
«Πρόκειται για 8 πρωτοσέλιδα από το 1947 και μετά. Είναι φύλλα που κυκλοφόρησαν και πωλούνταν στα περίπτερα. Δεν πρόκειται για φωτοτυπίες. Είναι αυθεντικά», λέει ο κ. Ζαφείρης.
«Στο σπίτι μία εφημερίδα έμπαινε και μπαίνει πάντα: ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ. Έχουμε συνδεθεί με την εφημερίδα όλα αυτά τα χρόνια. Ο πατέρας μου συνδέονταν φιλικά με τον εκδότη και διευθυντή Αλέξανδρο Μέρο. Αργότερα κι εμείς αποκτήσαμε σχέσεις με την οικογένεια Πώποτα που μας συνδέει βαθιά φιλία από τα μαθητικά χρόνια», επισημαίνει ο κ. Ζαφείρης.
Η οικογένεια Ζαφείρη έχει κρατημένο ολόκληρο αρχείο από τον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ. «Πιστεύω ότι είναι η εφημερίδα που αντιπροσωπεύει το Βόλο», λέει και προσθέτει: «αν ποτέ φύγουμε από το μαγαζί θα πάρουμε μαζί μας και τον Τύπο».
Για το ντύσιμο του τοίχου με την εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, χρειάστηκαν δύο ολόκληρα 24ωρα. «Ήταν δύσκολο. Αφενός γιατί δεν υπήρχε περιθώριο να χαλάσεις ούτε ένα κομματάκι από το πρωτοσέλιδο, αφετέρου ήταν η ποιότητα του χαρτιού, που αλλάζει με την πάροδο του χρόνου. Άλλη ποιότητα είχε το ’54, άλλη το ’70. Η τοιχογραφία όμως έγινε και από πάνω πέρασε ειδικό λούστρο, προκειμένου να μείνει άφθαρτη στον χρόνο, όπως και η ιστορία της εφημερίδας στην τοπική κοινωνία.
