ΤΟΠΙΚΑ

Το μαρτύριο των χριστιανών του Βελεστίνου

το-μαρτύριο-των-χριστιανών-του-βελεστ-851206

Μία έκθεση υποβληθείσα το 1882 στον τότε Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Γ. Φιλαρέτου υπό του Γ. Θεοφίλου, αναφέρεται στα μαρτύρια των κατοίκων Βελεστίνου υπό των Τούρκων και η σφαγή που επακολούθησε μετά την επανάσταση του 1821. Τη μεταφέρουμε για να αποδειχθεί η αγριότητα των κατακτητών και το αβυσσαλέο μίσος τους για τους Γραικούς:
«Εν τω Βελεστίνω υπήρχε προ του 1821 χριστιανική συνοικία εκατόν περίπου οικογενειών. Οι χριστιανοί ήσαν ευπορώτεροι των Οθωμανών, έχοντες τα περισσότερα κτήματα και εμπορευόμενοι με διάφορα μέρη και την Βιέννην. Οι Οθωμανοί εγίνωσκον από την εποχή του Ρήγα Φεραίου, ότι οι συμπολίται των χριστιανοί είχον συνεννοήσεις μετά της Φιλικής Εταιρείας. Εποφθαλμιώντες δε επί της περιουσίας των, ανέμενον κατάλληλον περίστασιν όπως την σφετερισθώσιν. Κατά την επανάστασιν του 1821 σύροντες τους χριστιανούς εκ των εκκλησιών και των οικιών των δια της βίας τους καθείργον εντός ενός χανίου. Κατόπιν πολιορκηθέντες από τους κατ’ αυτών επελθόντας Βολιώτας και διαλύσαντες την πολιορκίαν, διασκορπίσαντες τα άπειρα αυτών πλήθη, απεφάσισαν την σφαγήν και αιχμαλωσίαν των καθημαγμένων χριστιανών, ως μετασχόντων δήθεν της επαναστάσεως. Δια κλήρου εσφάζετο έκαστος οικογενειάρχης μετά των ενηλίκων αρρένων τέκνων του, ο δε κληρούχος ελάμβανεν ως λάφυρον την περιουσίαν του παρ’ αυτού σφαγέντος, την σύζυγον του θύματος, τας θυγατέρας και τα ανήλικα τέκνα του. Ούτω οι δυστυχείς χριστιανοί του Βελεστίνου κατεσφάγησαν, αι οικογένειαί των αιχμαλωτίσθησαν και η περιουσία των περιήλθεν εις τους Οθωμανούς, η δε συνοικία των επυρπολήθη και κατεστράφη εκ θεμελίων. Ολίγοι τινές αυτών σώθησαν τυχόντες εκτός της πόλεως εις τα πέριξ, αλλά και ούτοι μετά την κατάπαυσιν της επαναστάσεως δεν ετόλμησαν πλέον να επανέλθωσι να κατοικήσωσιν εις Βελεστίνον, ούτε να ζητήσωσι τα κτήματά των. Κατά το 1835 ή 1837 ήλθεν εκ Κωνσταντινουπόλεως διάταγμα ίνα αποδοθώσιν εις τους μείναντες χριστιανούς τα δενδρόφυτα αυτών κτήματα. Οι Οθωμανοί, παρεμποδίσαντες επί τινά χρόνον την κοινοποίησιν του διατάγματος, κατέκοψαν τα δένδρα των περιβολίων και παρέστησαν αυτά ως χωράφια, όπως αποδειχθώσι ψευδόμενοι οι χριστιανοί λέγοντες ότι έχουν δενδρόφυτα κτήματα. Εν τούτοις οι Οθωμανοί από του 1821 είναι κύριοι των κτημάτων των χριστιανών άνευ πωλητηρίων (χοντζετιών) και μόνον κατά την το 1860 γενομένην απογραφήν των κτημάτων κατέγραψαν αυτά ως κτήματά των κατέλαβαν κάποια παρουσιάζοντες πλείστα έγγραφα ότι τα ηγόρασαν ή είχον να λαμβάνουν παρά των χριστιανών. Δια πολλά δε αυτών ακόμη και σήμερον λαμβάνουν ταπία με παλαιοτέρας χρονολογίας, όπως ευρεθώσι τακτοποιημένοι, καθότι έχουν τον φόβον μη τα ζητήσουν οι χριστιανοί μετά την προσάρτησιν. Τινά εκ των κτημάτων τούτων αφιερώθησαν παρά των Οθωμανών εις τζαμιά. Τινά εκ των τζαμιών παραχρούσι δια φιρμανίου κτήματα εις την κυριότητα ατόμου με την συμφωνίαν να καρπούται αυτό κληρονομικώς χωρίς να χαίρει το δικαίωμα να το πωλεί εις έτερον. Εκ του εισοδήματος δε να διαθέτη ποσόν τι αναγκαίον ασήμαντον προς φιλάνθρωπον σκοπόν.
… Πριν το 1821 ο Αλή Πασάς μετά των υιών του…πολλά χωριά ιδιόκτητα χριστιανικά της Θεσσαλίας τα έκαμαν τσιφλίκια των, διατυπώνοντας ούτω την αρπαγήν των απέστειλλον σώμα στρατιωτών Αλβανών…, οίτινες ετρέφοντο παρά των χωρικών παρεκτρεπόμενοι εις διαφόρους καταχρήσεις…
Η αναφορά κάνει λόγο και για την μετέπειτα τύχη της περιουσίας των χριστιανών και δείχνει πως εξοντώθηκαν οι κάτοικοι του Βελεστίνου και πως ανηρπάγη η περιουσία τους η οποία τελικά περιήλθε στους Οθωμανούς, οι οποίοι, ως κύριοι, της αρπαγείσης περιουσίας, μετά την απελευθέρωση, επώλησαν τα κτήματα του Βελεστίνου, όπως και μεγάλα τσιφλίκια της περιοχής, στους Έλληνες τσιφλικάδες, για να αποδοθεί, μέρος αυτής, ως κλήροι, στους κολίγους του κάμπου.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου