Το σχολείο του μέλλοντος εμπνεύστηκαν φοιτητές του Τμήματος Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και το αποτύπωσαν στη θέση του σχολικού συγκροτήματος του 16ου και 30ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου. Θερμοκήπια, παιχνίδια στο προαύλιο, πολυμορφικά αντικείμενα στους διαδρόμους και αίθουσες που θα μπορούν να ενοποιούνται μεταξύ τους με συρόμενους τοίχους, είναι μερικές από τις ιδέες που αποτυπώθηκαν σε μακέτες και παρουσιάστηκαν στο σχολικό συγκρότημα τις προηγούμενες ημέρες.
Ρεπορτάζ: ΕΛΕΝΗ ΧΑΝΟΥ
Η δημιουργία του σχολείου του μέλλοντος με «μπούσουλα» το σχολικό συγκρότημα του 16ου και 30ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου, ήταν αίτημα των δύο διευθυντών των σχολείων, Φίλιππου Κωνσταντινίδη και Πασχάλη Δήμου αντίστοιχα, προς το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Πρωτοβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση «συναντήθηκαν» μέσα από μία εργασία…
Το αίτημα έγινε δεκτό από το Τμήμα Αρχιτεκτονικής και στο πλαίσιο του μαθήματος «Περιβάλλοντα Μάθησης», η ιδέα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Το μάθημα διδάσκει ο επίκουρος καθηγητής του τμήματος, Γ. Μητρούλιας, ο οποίος μαζί με την ειδική συνεργάτιδα του τμήματος, Φένια Χατζοπούλου και τους φοιτητές, επισκέφθηκαν το σχολικό συγκρότημα στην αρχή του εαρινού εξαμήνου και αποτύπωσαν τους χώρους.
Ο κ. Δήμου μίλησε στους φοιτητές για τη νομοθεσία που διέπει τα δημοτικά σχολεία και τη λειτουργία τους.
Στη συνέχεια οι φοιτητές δούλεψαν στο τμήμα τους: εμπνεύστηκαν ένα σχολείο πιο λειτουργικό, πιο πολυμορφικό, πιο ενδιαφέρον, πιο σύγχρονο. Και αποτύπωσαν τις ιδέες τους σε μακέτες που παρουσίασαν στο ίδιο το σχολικό συγκρότημα το οποίο αναμόρφωσαν.
Οι αλλαγές που προτείνουν οι φοιτητές αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, δεν περιορίζονται στις αίθουσες διδασκαλίας. Προτείνουν παρεμβάσεις τόσο στους διαδρόμους του σχολικού συγκροτήματος όσο και στον προαύλιο χώρο.
Προτείνουν σύνθετες κατασκευές στο προαύλιο προκειμένου να δημιουργηθεί θερμοκήπιο το οποίο θα μπορεί ταυτόχρονα να αποτελεί και χώρο ξεκούρασης των μαθητών. Το έδαφος του προαυλίου, «απαλλάσσεται» από το τσιμέντο και επιστρέφει το χώμα ώστε οι μαθητές να είναι σε επαφή με τη γη. Σε άλλα σημεία δημιουργούνται παιχνίδια, με διαγραμμίσεις, όπως το κουτσό.
Πρότειναν ακόμη σε χώρο που παραμένει αναξιοποίητο -κάποτε προοριζόταν για κλειστό γυμναστήριο- τη δημιουργία ενός play room που θα συνδέεται με το αμφιθέατρο του σχολικού συγκροτήματος και τα γραφεία των εκπαιδευτικών.
Ενδιαφέρον έχουν και οι παρεμβάσεις στο εσωτερικό των δύο σχολείων. Από τις πιο εντυπωσιακές, η αντικατάσταση με άλλα υλικά των τοίχων των αιθουσών, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα να ανοίγουν και να κλείνουν, ώστε να ενοποιούνται χώροι και αίθουσες μεταξύ τους όταν απαιτείται εναλλακτική διδασκαλία.
Στις αίθουσες αλλά και στους διαδρόμους εμπνεύστηκαν πολυμορφικά αντικείμενα, όπως χώροι στους οποίους θα μπορούν να κάθονται οι μαθητές στο διάλειμμα και ταυτόχρονα να χρησιμεύουν ως αποθηκευτικοί χώροι ή πολυμορφικά καθίσματα και θρανία, που θα προσαρμόζονται στον σωματότυπο του κάθε μαθητή και θα περιστρέφονται.
Πίνακες αφής και άλλα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα για τη διδασκαλία είναι απαραίτητα στο σχολείο του μέλλοντος.
«Κοινή διαπίστωση ήταν ότι ενώ η κοινωνία εξελίσσεται, το σχολείο μένει το ίδιο. Πολλές φορές, οι γονείς δεν βλέπουν ούτε μία αλλαγή στο σχολείο που φοιτούν τα παιδιά τους σε σχέση με το σχολείο στο οποίο φοίτησαν οι ίδιοι», σχολίασε ο κ. Πασχάλης Δήμου.
