Ειδόντες δε οι αρχιερείς ότι αι σφυγμομετρήσεις καθίστανται οσημέραι και δυσμενέστεραι διά την εξουσίαν, ήγειρον τον δάκτυλον και καταδεικνύοντες Σάββαν τον Τσιτουρίδην εκραύγαζον προς τον πρωθυπουργόν «Άρον – άρον σταύρωσον αυτόν». Προς δε προσήρχοντο μάρτυρες λέγοντες. Ίδε ο άνθρωπος. Ούτος εγένετο η πέτρα του πρώτου σκανδάλου, ότε απεκαλύφθη η μεθόδευσις διά την μεταγραφήν του τέκνου του. Και συγχωρηθείς ου μετεμελήσατο. Επανελθών δε εις την εξουσίαν προήγαγε τους κουμβάρους αυτού. Και εξ αυτών απέμεινεν ο ρύπος περί κυανών κουμβάρων, ρυπαίνων επί δικαίων και αδίκων. Νυν δε, ει και Αλογοσκούφης καταμαρτυρεί ότι ανιδέους, επί των Ταμείων, ως διοικούντας ούτος επέβαλεν, τι χρείαν έχομεν άλλων μαρτύρων;
Ουκ ήτο δε επί τας ημέρας εκείνας εκπρόσωπος τις ή αναπληρωτής αυτού απαντήσαι, το γαρ του Τύπου Δωμάτιον, ο εστί μεθερμηνευόμενον Πρες Ρουμ, κεκλεισμένας τας θύρας είχεν διά το Πάσχα των Ιουδαίων και μόνον Πέτρος ευθύμως και αόκνως ηγόρευεν.
Ο δε, ακούων ταύτα, έλεγεν αυτοίς παραβολήν. Άνθρωπος τις ανέμενεν επί ώρας παρά τη γυναιξί αυτού δούναι αυτώ εκ του εδέσματος όπερ αύτη παρησκεύαζεν εν τη εστία, λέγων αυτή. Γύναι ίνα τι κολάζεις με δια των οσμών και ου δίδεις μοι δοκιμάσαι εξ αυτού; Ότε δε αύτη εξήλθεν επ’ ολίγον, εφορμήσας ούτος επί της χύτρας, εβύθισεν βαθέως τον αφρολόγον ον εύρε πρόχειρον και ανασύρας μερίδαν εκ του φαγητού έλεγεν εαυτώ: Αύτη έσεται η εκδίκησις μου. Ου μην, αντί απολαύσεως υπέστη έγκαυμα μέγα.
Οι δε ακούσαντες αυτόν και θέλοντες κατανοήσαι, κατενόησαν το μήνυμα αυτού. Ότι έσεται ήμαρ, εν ω έκαστος κριθήσεται κατά τα έργα αυτού, η δε εκδίκησις πινάκιον εστί όπερ ου καταβροχθίζεται εν θερμώ, αλλά μόνον αφού ψυχρανθεί καταλλήλως.
Ο δε λαός ακούων και τους τέως αρχιερείς οδυρόμενους δια την απώλειαν εσόδων των ταμείων έλεγεν αυτοίς: Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριταί, ότι τας υμετέρας αμαρτίας ου παραγράφομεν, ει και συμψηφισμούς ουκ αποδεχόμεθα.
Αμήν δε λέγω υμίν, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω, ότι εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα η νυν, έτι δε αθλιοτέρας η απελθούσα, εξουσία εστί.
Αι εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσαι
