ΣΩΘΗΚΑΝ 60.000 ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Μια συγκλονιστική ιστορία που γράφτηκε σε δύσκολες εποχές, με πρωταγωνιστή τον ομογενή Γιάννη Καμίτσο, ο οποίος συνέβαλε αποφασιστικά στη σωτηρία 60.000 κατοίκων της περιοχής μας, έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα στις ψυχές όσων τη βίωσαν, καθώς και στα αρχεία της πόλης.
Επίκεντρο της ιστορίας, που έχει ως αφετηρία το μακρινό Ορλάντο των ΗΠΑ είναι το μεγαλείο ψυχής των πρωταγωνιστών, οι οποίοι υιοθέτησαν κυριολεκτικά το Βόλο, στέλνοντας ανθρωπιστική βοήθεια την περίοδο 1946-1947.
Ο ομογενής επιχειρηματίας με τη μεγάλη καρδιά και τα φιλάνθρωπα αισθήματα, ανέπτυξε σημαίνοντα ρόλο στη συγκεκριμένη προσπάθεια και τιμήθηκε από τους συμπατριώτες του για την πολύ μεγάλη προσφορά στην πατρίδα του, σε δύσκολες εποχές.
Επιμέλεια: ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Η συγκεκριμένη ιστορία αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο στην εκστρατεία συμπαράστασης και αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ελλάδα κατά την περίοδο 1940-1946 και αναδεικνύει άγνωστα κεφάλαια μιας σημαντικής πρωτοβουλίας, που έχει αναδειχθεί από το Orlando Memory, μέσω της αφήγησης του Πάνου Καμίτσου, γιου του πρωταγωνιστή της ιστορίας και της κόρης του Λίζας, η οποία πραγματοποίησε έρευνα και κατέγραψε τη δράση του παππού της.
Η ιστορία αρχίζει την άνοιξη του 1946, ένα χρόνο μετά τη λήξη του πολέμου, όταν ένας Ελληνοαμερικανός ο οποίος ζούσε στη Φλόριντα των ΗΠΑ, έλαβε ένα γράμμα από τα αδέλφια του που ζούσαν ακόμη στην Ελλάδα. Ο Γιάννης Καμίτσος, ιδιοκτήτης εστιατορίου, με ρίζες από την περιοχή της Ζαγοράς, πληροφορήθηκε τις τραγικές συνθήκες που επικρατούσαν στην πατρίδα του, το Βόλο.
Τα γράμματα που έλαβε από τα αδέλφια του, Γιώργο και Σταύρο Καμίτσο, μιλούσαν επίσης για τις σκληρές συνθήκες που επικρατούσαν στην πόλη καταγωγής του. Τα χρήματα δεν είχαν πλέον καμία αξία και υπήρχε επείγουσα ανάγκη για τροφή. Οι κατακτητές είχαν προκαλέσει καταστροφές στο λιμάνι, με πλοία και μικρές βάρκες καθηλωμένα. Ο Γιώργος Καμίτσος έγραψε επίσης στον αδελφό του για τις τεράστιες καταστροφές που σημειώθηκαν στις αγροτικές περιοχές του Βόλου, όταν οι κατακτητές σκότωσαν ζώα, έκαψαν τη σοδειά των αγροτών και κατέστρεψαν δρόμους. Οταν διάβασε τα γράμματα που του έστειλαν τα αδέλφια του, ο Γιάννης Καμίτσος σκέφτηκε ότι οι αγρότες του Βόλου θα μπορούσαν να πεθάνουν από την πείνα.
Εκστρατεία αλληλεγγύης
Την ίδια, σχεδόν, περίοδο, σε ραδιοφωνικό διάγγελμα, τον Απρίλιο του 1946, ο πρόεδρος Τρούμαν, προέτρεψε τον Αμερικανικό λαό να βοηθήσει τον πεινασμένο πληθυσμό της Ευρώπης. Υπενθύμισε ότι Αμερικανοί υιοθέτησαν ορφανά από άλλες χώρες και προέτρεψε τους Αμερικανούς να συνεχίσουν τις ίδιες πρωτοβουλίες.
Μόλις άκουσε το παραπάνω διάγγελμα η κ. Μάργκαρετ Μπόου, επιχειρηματίας και μέλος του τοπικού γυναικείου Κλαμπ, αποφάνθηκε ότι υιοθετώντας μια πόλη θα μπορούσαν να σωθούν περισσότεροι άνθρωποι. Εστειλε γραπτή πρόταση στο τοπικό κλαμπ Orlando Jaycees Club προτείνοντας να αναλάβει το Ορλάντο την υιοθεσία μιας Ευρωπαϊκής πόλης, προκειμένου να εξασφαλιστεί ένδυση και τροφή για τρεις μήνες στους κατοίκους.
Η πόλη αυτή έπρεπε να είναι αντίστοιχη σε έκταση με το Ορλάντο και να διαθέτει ανάλογο πληθυσμό. Η παρέμβαση του Γιάννη Καμίτσου ήταν καθοριστική, καθώς επεσήμανε τις ομοιότητες που υπάρχουν μεταξύ των δύο πόλεων, παρατηρώντας κανείς τη θέα από τον ποταμό Χάλιφαξ, η οποία είναι σχεδόν πανομοιότυπη, όπως ανέφερε, με την εικόνα του Βόλου.
Στις 22 Απριλίου του 1946 η πρόταση έγινε δεκτή και άρχισε να μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο. Οι πάντες κινητοποιήθηκαν για να συγκεντρωθεί ανθρωπιστική βοήθεια προκειμένου να αποσταλεί στην πόλη της Ευρώπης που αντιμετώπιζε το μεγαλύτερο πρόβλημα και άμεσο κίνδυνο από την πείνα.
Η Ουνρα έγινε αποδέκτης του αιτήματος και στις 25 Απριλίου ανακοινώθηκε ότι η βοήθεια από το Ορλάντο θα αποστέλλονταν στο Βόλο και τα Ηνωμένα Εθνη συνηγόρησαν υπέρ της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας.
Υιοθέτησαν το Βόλο
Στη διάρκεια ειδικού συμποσίου, τα μέλη του κλαμπ Jaycees ανακοίνωσαν για δεύτερη φορά δημόσια ότι ο Βόλος ήταν η πόλη που επέλεξαν να υιοθετήσουν.
Ο Γιάννης Καμίτσος ευχαρίστησε τους πάντες για την επιλογή της πατρίδας του και έκανε περιγραφή της περιοχής, που παρουσίαζε ομοιότητες με το Ορλάντο.
Ο ομογενής με τα φιλάνθρωπα αισθήματα και τη μεγάλη καρδιά, τιμήθηκε για την προσφορά του από την Ενωση των Αντιπροσώπων Ασφαλιστικών Εταιρειών που δραστηριοποιούνταν στο Βόλο και τη Θεσσαλία, ως το κεντρικό πρόσωπο που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.
Από την αρχή του πολέμου, ο Γιάννης Καμίτσος συμμετείχε ενεργά σε προσπάθειες αποστολής βοήθειας στην Ελλάδα. Απατώντας στα γράμματα της οικογένειας, των φίλων αλλά και αγνώστων, ξόδεψε εκατοντάδες δολάρια για ρούχα, τρόφιμα, φάρμακα, προκειμένου να βοηθήσει τους συμπατριώτες του.
Παράλληλα ο Καμίτσος, εκτός από τους συγγενείς του, λάμβανε γράμματα από κατοίκους του Βόλου, οι οποίοι δεν είχαν συγγενικούς δεσμούς με τον ίδιο. Μεταξύ των αποστολέων ήταν ο Κώστας Ζημέρης, ο διακεκριμένος φωτογράφος και ζωγράφος, ο οποίος περιέγραψε στο γράμμα του τις δύσκολες συνθήκες που βίωσε η πόλη του Βόλου στο διάστημα 1941-1944, όταν «οι βόμβες κατέστρεψαν πολλά σπίτια» με την παράκληση της αποστολής ρουχισμού.
Ο Καμίτσος έλαβε πολλά γράμματα από Βολιώτες, αλλά και κατοίκων χωριών της περιοχής, οι οποίοι ζητούσαν τη βοήθειά του, προκειμένου να μεταναστεύσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οταν ξεκίνησε η προσπάθεια, εστάλη ανταποκριτής στο Βόλο, από την εφημερίδα Orlando Morning Sentinel, προκειμένου να καταγράψει την κατάσταση που επικρατούσε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Τον Απρίλιο του 1941 οι Times του Λονδίνου δημοσίευσαν άρθρα για τη βοήθεια στην Ελλάδα αλλά και το Βόλο, υπογραμμίζοντας ότι οι κάτοικοι του Ορλάντο συγκέντρωσαν μεγάλες ποσότητες τροφής, προκειμένου να βοηθηθεί ο Βόλος στην περίοδο του πολέμου.
Οι κάτοικοι του Ορλάντο ανέπτυξαν ακόμη πιο εντατικές προσπάθειες προκειμένου να βοηθήσουν το Βόλο. Με επιστολές προς τον εκδότη του «Orlando morning Sentinel» οι πολίτες έκαναν έκκληση για μεγαλύτερη βοήθεια. Οι παντοπώλες και οι εστιάτορες ενίσχυσαν την προσπάθειά τους για την συγκέντρωση διαφόρων ειδών, προσφέροντας με ιδιαίτερη γενναιοδωρία, διάφορα είδη.
Φιλανθρωπικός αγώνας
Η τελευταία προσπάθεια συγκέντρωσης βοήθειας για το Βόλο πραγματοποιήθηκε στις 3 Ιουνίου του 1946. Προσωπικότητες της περιοχής, μεταξύ των οποίων ο Γιάννης Καμίτσος, δημιούργησαν επιτροπή που σπονσάρισε φιλανθρωπικό αγώνα μπέιζμπολ. Τη βραδιά του παιχνιδιού συγκεντρώθηκαν 1.150 άτομα στο χώρο διεξαγωγής του αγώνα, συμβάλλοντας αποφασιστικά στη συγκέντρωση του ποσού των 1.000 ευρώ, προκειμένου να σταλούν στο Βόλο.
Οι προσπάθειες των κατοίκων του Ορλάντο έσωσαν κυριολεκτικά το Βόλο και τις γύρω αγροτικές περιοχές σε δύσκολες στιγμές. Χάρη σε αυτή την προσπάθεια σώθηκαν 60.000 άνθρωποι από τον Ιούνιο του 1946 μέχρι τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.
Στελέχη της ΟΥΝΡΑ παρείχαν καθημερινά γεύματα στο ντόπιο πληθυσμό, τα οποία έσωσαν δεκάδες οικογένειες, χάρη στην σωτήρια κινητοποίηση των φορέων και των κατοίκων του Ορλάντο.
Ο Γιάννης Καμίτσος δέχτηκε πολλά ευχαριστήρια γράμματα από Βολιώτες, καθώς και από το Ορφανοτροφείο της πόλης, για την τεράστια προσφορά του στην πόλη, η οποία ξεπέρασε μια δύσκολη καμπή της νεώτερης ιστορίας, χάρη στο μεγαλείο ψυχής ενός ομογενή, ο οποίος δεν σταμάτησε ούτε στιγμή να βοηθάει την πατρίδα του.
Είχε φιλάνθρωπα αισθήματα
Ο Καμίτσος πραγματοποίησε δύο φιλανθρωπικές καμπάνιες στο εστιατόριό του, τις οποίες υποστήριξαν και άλλοι εστιάτορες. Παράλληλα, υλοποιήθηκε μια ακόμη ανάλογη πρωτοβουλία, με την προτροπή της συμμετοχής των κατοίκων του Ορλάντο, προκειμένου τα χρήματα που θα συγκεντρώνονταν από το δείπνο, να διατεθούν για την αγορά κονσερβών για το Βόλο.
«Είναι πιθανό όλη αυτή η προσπάθεια να ήταν το αποτέλεσμα προγενέστερων πρωτοβουλιών του Καμίτσου» σημειώνει χαρακτηριστικά η εγγονή του, τονίζοντας παράλληλα ότι ο παππούς της «πρόσφερε δωρεάν φαγητό σε άπορους ανθρώπους του Ορλάντο και σε Αφροαμερικάνους, ενώ παράλληλα είχε προσλάβει αρκετούς Αφροαμερικάνους στην κουζίνα του εστιατορίου του, στη δεκαετία του 1930 και του 1940».
Ο Γιάννης Καμίτσος, ο οποίος ανέπτυξε πολύ αξιόλογη επιχειρηματική δραστηριότητα, δεν ξέχασε ποτέ την πατρίδα του και ήταν πάντα κοντά στους δικούς του ανθρώπους, στηρίζοντάς τους με κάθε τρόπο.
