ΤΟΠΙΚΑ

Η Σταύρωση του 21

η-σταύρωση-του-21-851206

Ωρέ ζαγάρια φραγκοφορεμένα, μπεζέρισα τόσους καιρούς να κάνετε τεμενάδες και να σφουγγίζετε με τη γλώσσα σας τα παπούτσια των δυνατών! Πολλά σας συχώρεσα, αλλά να μου τσαμπουνάτε πως “μορφή ένοπλης αντίστασης θεωρείται και η δράση των κλεφτών”, δε σας το συχωρώ. Ξέρετε, ωρέ, καμιά άλλη μορφή ένοπλης αντίστασης στην Τουρκοκρατία, όχι να μου την πείτε εμένα, αλλά σ αυτά τα έρμα τα ελληνόπουλα, που αν εξακολουθήσουν να έχουν εσάς δασκάλους, σε λίγον καιρό θα νομίζουν πως είναι αμερικανόπουλα;
Ο Γέρος του Μωριά σας έχει αφήσει παρακαταθήκη από τα χρόνια εκείνα του Μεγάλου Σηκωμού: “Το κλέφτης βγήκε απ την εξουσία”. Πού αφήσατε ωρέ ετούτη την παρακαταθήκη; Τι είστε εσείς; Φίλοι για οχτροί; Γιατί δεν μαθαίνετε στα ελληνόπουλα ότι αυτοί οι άπλυτοι, οι ξυπόλυτοι, οι νηστικοί, οι κυνηγημένοι, ήταν το καύχημα των γονιών τους κι όλων των συγγενών; Ότι η μεγαλύτερη ευχή που δινε η μάνα κι ο πατέρας στα παιδιά τους ήταν να βγούνε Κλέφτες; Και πως όταν ο τούρκικος κατατρεγμός κι η αδικία των κοτζαμπάσηδων γίνονταν αβάσταχτα, ένα μονάχα φοβέρισμα απόμενε στα χείλη του ραγιά: “Σηκώνομαι Κλέφτης!”. Έχετε ωρέ τσανακογλείφτες ακουστά τα τραγούδια που βγανε ο λαός για τη κλεφτουριά;
Ξέρω, ωρέ, τι θα μου πείτε: Εσύ μία ζωή με τις εξουσίες είσαι εναντίον, τα λόγια σου δεν πιάνονται. Όμως όποιος την κρίσιμη στιγμή σταθεί στο πλάι του λαού του είμαι μαζί του. Ακούστε, ωρέ, για να μη λέτε, τα λόγια μιας Εξουσίας, ενός παπά, του Χρύσανθου, Αρχιεπισκόπου Ελλάδος, στις 27 Απριλίου 1941: “Ο Αρχηγός της Εκκλησίας δεν παραδίδει την πρωτεύουσα της πατρίδος του εις ουδένα ξένον. Ο Αρχηγός της Εκκλησίας ένα καθήκον έχει: να φροντίσει δια την απελευθέρωσίν της”! Αδιάφορο τι έκανε πριν ή μετά ετούτος ο παπάς. Την κρίσιμη στιγμή στάθηκε πατριώτης, εγώ ο αναξιόπιστος είμαι μαζί του. Εσείς οι αξιόπιστοι με ποιον είστε;
Πού είναι μέσα στην Ιστορία σας ο Κατσαντώνης, ο Ανδρούτσος, ο Νικοτσάρας, ωρέ ζαγάρια; Πού ναι ο Βλαχάβας, ο Ζαχαριάς κι οι άλλοι; Πού ναι οι Κολοκοτρωναίοι, που δέκα γενεές ολάκερες βάσταξαν τ άρματα κι ούτε ένας τους δεν πέθανε σε κρεβάτι; Ξέρετε, ωρέ, τι είχε ζωγραφισμένο απάνω του το μπαϊράκι του Ζαχαριά; Τρεις λουρίδες, μια κόκκινη, μια άσπρη και μια μαύρη. Και στη μέση ένα σταυρό και μια επιγραφή: “Ή αίμα ή ελευθερία ή θάνατος”. Τι ήταν, ωρέ, ο Ζαχαριάς; Όπως λέω εγώ, Κλέφτης, πάει να πει επαναστάτης, ή κλέφτης, όπως γράφετε εσείς στην Ιστορία σας, πάει να πει κοινός κλεφτοκοτάς;
Οι Κλέφτες ωρέ, όταν εκάμανε τα ταμπούρια τους, τα κάμανε με μια σκέψη: ότι εκεί θα αποθάνουν. Μέσα τους όμως βαθιά είχανε μια απαντοχή. Πως τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους θα ζήσουν ελεύτερα. Ποτές δεν ελπίσανε ότι κάποια απ αυτά θα γενούν πάλι ραγιάδες και μάλιστα με τη θέλησή τους!

Η «σταύρωση του ’21» είναι ένα σχόλιο σε πέντε συνέχειες σχετικό με το νέο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου