Προκάλεσε αλγεινή εντύπωση η προτροπή να μην εφαρμοστεί στην πράξη ο νόμος – πλαίσιο που ψήφισε η Βουλή, κυρίως στους “ανησυχούντες”, ότι οι αντιδράσεις για την Παιδεία θα πάρουν ανεξέλεγκτες καταστάσεις .
Όσοι ασπάζονται αυτή την άποψη θα πρέπει να γνωρίζουν ότι πολλές φορές οι νόμοι δεν εφαρμόζονται στην πράξη. Θυμόμαστε ότι ο Νόμος 815/ 80 που ψηφίστηκε επί Υπουργίας Παιδείας του αείμνηστου Γιώργου Ράλλη και οποίος είχε ξεσηκώσει επίσης την πανεπιστημιακή κοινότητα όλης της χώρας , δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Επίσης είναι γνωστό από τη σύγχρονη Ελληνική Ιστορία στην Ελλάδα, ότι αυτοί που τώρα ανησυχούν, θα πρέπει να θυμηθούν ότι πολλοί νόμοι που ψηφίστηκαν από το Ελληνικό Κοινοβούλιο δεν εφαρμόστηκαν στην πράξη. Ποιος δεν θυμάται την παροιμιώδη ρήση του Εμμ. Ροΐδη “ στην Ελλάδα ένα νόμος θα πρέπει να εφαρμοστεί . Η εφαρμογή των ήδη υφιστάμενων νόμων”…
Επιπλέον δεν είναι λίγοι εκείνοι που τάσσονται υπέρ της “ανυπακοής “ και οι οποίοι σπεύδουν να σημειώσουν ότι για το συγκεκριμένο νόμο -πλαίσιο εκκρεμεί και η αντισυνταγματικότητα επιμέρους άρθρων και διατάξεών του, όπως αυτό του άρθρου 3, όπου σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι “για οποιαδήποτε αξιόποινη πράξη εντός του πανεπιστημιακού ασύλου επιβάλλεται ποινή φυλάκισης”, χωρίς όμως να καθορίζεται, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα, ποιες πράξεις ή παραλείψεις συνιστούν το αξιόποινο του αδικήματος …
Η ανυπακοή στο νόμο – πλαίσιο
