Είναι καιρός τα κόμματα,
ν’ αφήσουν τα μαχαίρια
για το καλό της χώρας μας
να δώσουνε τα χέρια.
Μπορούν αν το θελήσουνε…
Ιστορικούς μας χώρους
να τους ξεκαθαρίσουνε,
απ’ τους κουκουλοφόρους.
Νερό να ρίξουν στη φωτιά
και όχι άλλο λάδι,
είναι στραβοί, δεν βλέπουνε
μπροστά τους το σκοτάδι;
Χτυπούν παντού οι εμπρηστές
και δεν υπολογίζουν
μνημεία καταστρέφουνε,
σημαίες καίνε, σκίζουν.
Με φοιτητές μπερδεύονται
και μπαίνουν σε πορείες
και ο λαός μας σκέπτεται
και έχει απορίες.
Γιατί δεν συλλαμβάνονται,
αυτοί οι τριακόσιοι
που την Ελλάδα έχουνε
πολύ αναστατώσει;
Κι αφού καλά γνωρίζουνε,
τον τάδε και το δείνα
γιατί τους επιτρέπουνε,
να καίνε την Αθήνα;
Ας πάρουν μέρος, έφθασε
η ώρα, κομματάρχες,
δεινοπαθούν και σβήνουνε
οι καταστηματάρχες.
Μια χούφτα επικίνδυνοι,
λεηλατούν και σπάζουν
και τους υποχρεώνουνε,
ρολά να κατεβάζουν.
Γελάει η Υφήλιος,
μας βλέπει στα κανάλια
ντροπή μας να υπάρχουμε
σ’ αυτά τα μαύρα χάλια.
Πονά ραγίζει η καρδιά,
του κάθε Πατριώτη
μα προς Θεού… στον Άγνωστο,
φωτιές, τον Στρατιώτη;
Είναι καιρός τα κόμματα,
τα χέρια τους να δώσουν
και τους γνωστούς τους άγνωστους,
να τους ξεκουκουλώσουν.
