Οι μηχανισμοί δεν είναι ακόμη σε θέση να αντιμετωπίσουν τις διαστάσεις της κρίσης, ανέφερε ο Πρύτανης του Π.Θ. Γ. Πετράκος
Ως η χώρα των πολλαπλών ελλειμμάτων χαρακτηρίστηκε η Ελλάδα από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Γιώργο Πετράκο, στο πλαίσιο διάλεξης που έδωσε χθες στο αμφιθέατρο της Γεωπονικής Σχολής, με θέμα «Από την κρίση στην Ανάπτυξη». Ο κ. Πετράκος υποστήριξε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι με καφέ και τσιπουράδικα δεν υφίσταται επανεκκίνηση της οικονομίας.
Το τοξικό σκηνικό στην οικονομία και κατ’ επέκταση στην κοινωνία συνθέτουν τα ελλείμματα σε όλους τους τομείς: δημοσιονομικό έλλειμμα, ελλείμματα στα επίπεδα διαβίωσης (ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας), έλλειμμα στην απασχόληση (το 26% του ανθρώπινου δυναμικού και το 50% των νέων είναι άνεργο), έλλειμμα στην ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο (έως πρόσφατα από τα μεγαλύτερα της ΕΕ ως ποσοστό του ΑΕΠ), διαρθρωτικό έλλειμμα (το οποίο αφορά στις σοβαρές ελλείψεις και αδυναμίες στον παραγωγικό ιστό της χώρας), έλλειμμα χρηματοδότησης από το τραπεζικό σύστημα, έλλειμμα εμπιστοσύνης και νομιμοποίησης του κρατικού μηχανισμού και του πολιτικού συστήματος, μεγαλύτερο ή μικρότερο έλλειμμα ανάπτυξης σε όλες τις περιφέρειες.
Κι όμως, όπως ανέφερε ο κ. Πετράκος, «οι μηχανισμοί σχεδιασμού και υλοποίησης πολιτικών δεν είναι ακόμη σε θέση να αντιμετωπίσουν την κλίμακα και τις διαστάσεις της κρίσης».
Αναφερόμενος στις αιτίες της κρίσης ο κ. Πετράκος εστίασε στη διάρθρωση της οικονομίας και του παραγωγικού συστήματος, αλλά και στις πολιτικές που ασκήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες. Εκανε λόγο για ευθύνες του πολιτικού συστήματος με κατασπατάληση σημαντικών δημόσιων πόρων σε πελατειακές σχέσεις και απαράδεκτο γιγαντισμό του κρατικού μηχανισμού.
Υπογράμμισε ότι το μοντέλο ανάπτυξης δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τις διαρθρωτικές αδυναμίες του παραγωγικού συστήματος, δεδομένου ότι το κράτος είναι συγκεντρωτικό, δαιδαλώδες, διέπεται από πολυνομία και δεν είναι ομοιογενές ως προς τις λειτουργίες και τις παθογένειες του.
Υπογράμμισε τέλος την ανάγκη το πνευματικό κεφάλαιο και η γνώση να τεθεί στην υπηρεσία της ανάπτυξης και να γίνει επανεκκίνηση του ιδιωτικού τομέα, με περιορισμό των εσωστρεφών δραστηριοτήτων (καφέ, τσιπουράδικα) και στροφή προς την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και τις ευκαιρίες κάθε περιοχής.
