Στιγμές χαράς και υπερηφάνειας έζησε η ελληνική αποστολή στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα κωπηλασίας Εφήβων – Νεανίδων, που ολοκληρώθηκε στο Ράτσιτσε της Τσεχίας, καθώς επέστρεψε για πρώτη φορά με τρία μετάλλια (ένα χρυσό – δύο αργυρά) και δύο παγκόσμια ρεκόρ από τα τρομερά πληρώματα, που έγραψαν με χρυσά γράμματα ιστορία στη διοργάνωση.
Συνέντευξη στους ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ – ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΤΤΑ
Αθόρυβοι και ακούραστοι πρωταγωνιστές των αγώνων, σε ηλικία… 16 και 18 χρόνων ήταν οι Βολιώτες Ισμήνη Νόνη (ΝΟΒΑ), Ελένη Αγιώτη και Γρηγόρης Σχιζοδήμος (ΟΕΑ/ΝΑΒ), που απέδειξαν περίτρανα ότι η κωπηλασία στον Βόλο μπορεί να υπερηφανεύεται για την εκπληκτική δουλειά που γίνεται και φέρνει… παγκόσμια μετάλλια.
Το χρυσό για τις Θεσσαλονικιές Μπούρμπου – Κυρίδου… με παγκόσμιο ρεκόρ στον ημιτελικό ήταν μόνο η αρχή, με τις Νόνη και Αγιώτη να παίρνουν τη σκυτάλη φέρνοντας στην Ελλάδα το ασημένιο μετάλλιο, κατακτώντας τη 2η θέση στον τελικό του διπλού σκιφ. Η ελληνική βάρκα πραγματοποίησε μια εκπληκτική κούρσα, με τα αργυρά κορίτσια από το Βόλο να μη μπορούν να πιστέψουν ότι στέφθηκαν παγκόσμιες πρωταθλήτριες, ξεπερνώντας διάφορες υπερδυνάμεις παγκοσμίως.
Το διπλό σκιφ φαίνεται πως ήταν… γούρικο για τα ελληνικά χρώματα, αφού οι Γρηγόρης Σχιζοδήμος και Πέτρος Γκαϊδατζής έφεραν νέο αργυρό μετάλλιο, έχοντας μάλιστα κάνει Παγκόσμιο ρεκόρ στον ημιτελικό.
Βόλος και Θεσσαλονίκη ένωσαν τις δυνάμεις τους, με το αποτέλεσμα να φέρνει για τρίτη φορά στη διοργάνωση τους Έλληνες στο παγκόσμιο βάθρο, με την ελληνική σημαία να κυματίζει εκ νέου στους παγκόσμιους ιστούς.
Νόνη, Αγιώτη και Σχιζοδήμος βρέθηκαν λίγο μετά την επιστροφή τους από την Τσεχία βρέθηκαν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ και μίλησαν για τις επιτυχίες τους, τις φιλοδοξίες αλλά και τη συνέχεια, που για την Ισμήνη Νόνη περιλαμβάνει το Βαλκανικό πρωτάθλημα, το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στη Βουλγαρία, ενώ για Αγιώτη-Σχιζοδήμο συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κάτω των 23, στο Μπρέστ, στις 1-2 Σεπτεμβρίου.
ΕΛΕΝΗ ΑΓΙΩΤΗ – ΙΣΜΗΝΗ ΝΟΝΗ
«Θα τραβήξουμε με την ψυχή μας»
Παγκόσμιο μετάλλιο με ενασχόληση έξι και τεσσάρων χρόνων αντίστοιχα δε συμβαίνει πολύ συχνά και μάλιστα σ’ ένα ιδιαίτερα δύσκολο άθλημα όπως η κωπηλασία. Ισμήνη Νόνη και Ελένη Αγιώτη ένωσαν τις δυνάμεις τους και πέτυχαν μία παγκόσμια διάκριση, πριν καν… τελειώσουν το σχολείο.
Το 2010 ασχολήθηκε για πρώτη φορά με το άθλημα, στα δέκα της χρόνια, η 16 μόλις ετών Ισμήνη Νόνη, που ανήκει στον ΝΟΒΑ και έχει προπονητές τους Γιώργο Κουρκούμπα και Θύμη Τσιούνη. Λίγα χρόνια αργότερα, το 2014 ακολούθησε τα βήματά της η 18χρονη Ελένη Αγιώτη, που προπονείται με τους κ.κ. Σίμο Σάμιο, Σοφία Τάσιου και Όλγα Τσόγκα. Η Αγιώτη, αθλήτρια του ΟΕΑ/ΝΑΒ για εννέα έτη ασχολούνταν με το τένις, το οποίο και άφησε… για τα μάτια της κωπηλασίας, παίρνοντας άλλωστε κίνητρο από τον πατερά της, Μίλτο Αγιώτη, παλιό πρωταθλητή και βαλκανιονίκη.
Οι δύο νεαρές Βολιώτισσες μπήκαν στην ίδια βάρκα για προπόνηση… μόλις 1,5 μήνα πριν την κορυφαία διοργάνωση της Τσεχίας, στην οποία πέτυχαν το θαύμα. Για να γίνει η επιλογή τους, είχαν προηγηθεί διαφορετικά καμπ προετοιμασίας, με την τελική επιλογή να δικαιώνει τις δύο αθλήτριες, που ένωσαν ΝΟΒΑ και ΟΕΑ/ΝΑΒ, κατακτώντας μαζί ένα ασημένιο παγκόσμιο μετάλλιο. Συγκινημένες, περιγράφουν τα συναισθήματά τους, καθώς για μέρες δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι άθλο είχαν πετύχει: «Τα συναισθήματα ήταν και απερίγραπτα», ομολογεί η Ισμήνη Νόνη και συνεχίζει: «Δεν το περιμέναμε με τίποτα, εξάλλου μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν υπήρχαμε καν σαν ζευγάρι, τρέχαμε σε κούρσες με άλλες κοπέλες. Δοκιμάσαμε μαζί και αποφασίστηκε να τρέξουμε και στο Παγκόσμιο μαζί. Μας ένωσε η δύναμη και κάποιες εμπειρίες που είχαμε από άλλες διοργανώσεις, αλλά κυρίως η θέληση μας να πετύχουμε. Στην αρχή άλλωστε ήμασταν διστακτικές, βάσει και των φυσικών χαρακτηριστικών των άλλων κοριτσιών αλλά εν τέλει αποδείχθηκε ότι η σωματοδομή και το ύψος δεν παίζουν τόσο ρόλο, όσο η δίψα για διάκριση» σχολιάζει χαριτολογώντας η 16χρονη κωπηλάτρια.
«Πιστέψαμε στον εαυτό μας», συμπληρώνει η 18χρονη Ελένη Αγιώτη από την πλευρά της. «Όταν τελείωσε το καμπ προετοιμασίας στην Καστοριά και με ελάχιστη προετοιμασία σα ζευγάρι, δεν ήμασταν σίγουρες, δεν περιμέναμε να κάνουμε τόσο καλές κούρσες. Ωστόσο, ήρθε αυτό το αποτέλεσμα και μας δικαιώνει και τις δύο».
«Γυρνώντας», προσθέτει η Νόνη, «στην Ελλάδα, δεν είχαμε καταφέρει να πιστέψουμε ακόμα την επιτυχία μας. Έλεγα στην Ελένη: «Έχεις συνειδητοποιήσει ότι έχουμε πάρει δεύτερο παγκόσμιο μετάλλιο;»
«Είμαστε ακόμα σε φάση που καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη είναι αυτή η διάκριση για εμάς», τονίζει η Αγιώτη, που συνεχίζει: «Είναι από τα πιο όμορφα συναισθήματα να ανεβαίνεις στο παγκόσμιο βάθρο και να κλαις από συγκίνηση, που έχεις καταφέρει να φέρεις την ελληνική σημαία στον ιστό. Εξάλλου, ήταν όλοι τρελαμένοι μόλις βγήκαμε από τη βάρκα. Ηξεραν ότι θα πηγαίναμε καλά, ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε υπέρβαση, αλλά η 2η θέση ήταν σπουδαίο κατόρθωμα».
«Θα τραβήξουμε με την ψυχή μας», είπα στην Ελένη, λίγο πριν την εκκίνηση. Εξάλλου, από τη στιγμή που περάσαμε στον τελικό και θεωρούμασταν παγκόσμιες, ήταν ήδη επιτυχία για εμάς. Πιστεύω ότι και αυτό μας βοήθησε πολύ», συμπληρώνει η Νόνη.
Οι δύο κοπέλες άλλωστε σημειώνουν: «Ήταν πολύ σημαντικό κίνητρο να αποδείξουμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι καλό. Πέρσι, βρεθήκαμε και πάλι στη διαδικασία επιλογής για το Παγκόσμιο, αλλά δε μας πήραν», με τη Νόνη να σημειώνει χαρακτηριστικά: «Δε μου αρέσει να αποτυγχάνω, ήθελα πολύ να έχω την ευκαιρία, που την προηγούμενη χρονιά δεν πήρα, πιο πολύ λόγω ηλικίας. Πείσμωσα και τα κατάφερα, πιθανόν να κωπηλάτησα πιο πολύ από κάθε άλλη χρονιά στη ζωή μου».
Ανάμεσα σε σχολείο και κωπηλασία
Μπορεί το επιστέγασμα της χρονιάς να ήταν η παγκόσμια επιτυχία για τις δύο νεαρές Βολιώτισσες, ωστόσο ο συνδυασμός με το σχολείο… δεν ήταν ακριβώς ρόδινος.
Η Ελένη Αγιώτη, που φέτος τελείωσε με τις υποχρεώσεις της, όντας μαθήτρια της Γ’ λυκείου σημειώνει: «Προσωπικά, πριν ξεκινήσει η χρονιά, ήμουν αποφασισμένη να τα μοιράσω, να δώσω έμφαση στην κωπηλασία και αν δεν έβγαιναν οι Πανελλήνιες, είχα σκοπό να δώσω την επόμενη χρονιά. Σίγουρα, δε μπορούν να συνδυαστούν τόσο αρμονικά, προσπαθούσα να είμαι τυπική στο σχολείο, για να έχω τις βάσεις και για την είσοδό μου σε κάποια σχολή. Εχοντας αρκετές προτάσεις από το εξωτερικό για φοίτηση εκεί και το άνευ πλέον, αυτό που σκέφτομαι είναι να παραμείνω στην Ελλάδα τη φετινή χρονιά και μετά να δω τι ακριβώς θα κάνω».
Η Ισμήνη Νόνη, με παράπονο αναφέρει: «Είχα ένα ιδιαίτερο πρόβλημα φέτος με το σχολείο μου, μέχρι και… μετάλλια και κούρσες έπρεπε να δείξω για να μπορώ να συμμετέχω σε προετοιμασίες και κοινόβια. Είχα φτάσει σε άσχημο σημείο, μου έβαζαν απουσίες, ενώ ήξεραν τι κάνω και είναι κάτι που με απασχολεί και φέτος. Ελπίζω να είναι καλύτερα τα πράγματα».
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΧΙΖΟΔΗΜΟΣ
«Σκέφτηκα να τα παρατήσω»
Με τον καλύτερο τρόπο έκλεισε η χρονιά για τον 18χρονο ασημένιο Παγκόσμιο πρωταθλητή Γρηγόρη Σχιζοδήμο, που έπειτα από μια πολύ δύσκολη χρονιά, με σκέψεις ακόμα και να… τα παρατήσει κατάφερε να ανέβει στο δεύτερο σκαλί του βάθρου, με τον Πέτρο Γκαϊδατζή, από τη Θεσσαλονίκη και μάλιστα, με φοβερό Παγκόσμιο ρεκόρ εφήβων στον ημιτελικό της σπουδαίας κούρσας που τους χάρισε μια θέση στο δεύτερο σκαλί του βάθρο.
Ξεκινώντας την ενασχόληση με το άθλημα της κωπηλασίας στα 12 του, ο αθλητής του ΟΕΑ/ΝΑΒ, που προπονείται με τους κ.κ. Σίμο Σάμιο, Σοφία Τάσιου και Ολγα Τσόγκα περιγράφει μία πορεία γεμάτη δυσκολίες μέχρι την παγκόσμια κορυφή: «Ξεκίνησα την κωπηλασία… με το ζόρι, χωρίς κάποια ιδιαίτερη θέληση. Οσο έτρεχα σε αγώνες, όσο έπαιρνα μετάλλια, αισθανόμουν όμορφα και ήθελα να συνεχίσω, να εξελιχθώ».
«Πριν την επιλογή για το φετινό παγκόσμιο και γενικότερα, η χρονιά μου δεν ήταν η ιδανική. Όταν ξεκίνησα, είχα βάλει ως στόχο να κάνω κάτι καλό, κάτι που θα μείνει. Είχα την εμπειρία ενός ακόμη Παγκοσμίου, στο οποίο είχα τερματίσει στην 6η θέση και έχοντας πάρει το άνευ, ήμουν περισσότερο χαλαρός, γιατί το σχολείο, συνδυάζεται αρκετά δύσκολα με τις επιδιώξεις των παιδιών που κάνουν πρωταθλητισμό. Εξάλλου, στις περισσότερες των περιπτώσεων αν έχεις γονείς που έχουν περάσει από τον αθλητισμό, θεωρείσαι τυχερός γιατί σε καταλαβαίνουν και αναγνωρίζουν τις προσπάθειές σου, σε σχέση με αυτό», σημειώνει ο 18χρονος κωπηλάτης και συνεχίζει: «Ως τα μέσα της, η χρονιά δε μου έβγαινε. Δε με καλούσαν στα κοινόβια… και λόγω ύψους, σκεφτόμουν ακόμα και να τα παρατήσω. Είχα απογοητευτεί κάποια στιγμή, αλλά μετά από κάποιες κούρσες που βγήκα πρώτος αναπτερώθηκε το ηθικό μου, άρχισα να παίρνω πρωτιές», τονίζει χαρακτηριστικά.
Εξάλλου, όπως αναφέρει: «Δεν περίμενα αυτό το μετάλλιο και το θεωρώ πολύ σημαντικό, γιατί ήταν πολύ μεταβατική χρονιά. Ξεκίνησα καλά, πιστεύοντας στον εαυτό μου, βίωσα την απογοήτευση στη μέση και έπειτα ήρθε η επιβράβευση. Όταν έφυγα από δω για Καστοριά, ώστε να ξεκαθαριστεί ποιους θα διαλέξουν, πίστευα ότι δε θα με κρατήσουν. Απέδειξα, ωστόσο ότι η σκληρή δουλειά και το γεγονός ότι το ήθελα πολύ να πάρω μια διάκριση, ένα παγκόσμιο μετάλλιο, μπορούν να λειτουργήσουν, όπως και έγινε στη δική μας περίπτωση».
Αναφερόμενος στις δυσκολίες που πέρασε και με το σχολείο του, ως μαθητής της Γ’ Λυκείου, σε σχέση με το θέμα των απουσιών, σημειώνει: «Πέρασα δυσκολίες με το σχολείο, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά, βάσει ενός νόμου που ψηφίστηκε και επέτρεπε μόλις δέκα ημέρες απουσιών από το σχολείο, πέντε για αγώνες και πέντε για προετοιμασία σε κοινόβια με την Εθνική. Λόγω αυτών των συνθηκών, δε μπόρεσα να πάω σε επιλογές, χάνοντας κρίσιμους αγώνες, που θα με έστελναν και σε άλλες διεθνείς διοργανώσεις».
Περιγράφοντας τα όσα έζησε, με το συναθλητή του, Πέτρο Γκαϊδατζή από τη μέρα που επελέγη να εκπροσωπήσει την Ελλάδα, έως και τη στιγμή που η ελληνική βάρκα πανηγύρισε το ασημένιο μετάλλιο, ο Γρηγόρης Σχιζοδήμος τονίζει: «Με τον συναθλητή μου στη βάρκα, τον Πέτρο, τρέχαμε και πέρσι μαζί, ωστόσο χρειάστηκε να γίνουν αρκετές επιλογές και ανακατατάξεις προκειμένου να μπορέσουμε να πάμε μαζί στην Τσεχία και να τρέξουμε. Τον ήξερα και με ήξερε, αλλά για φέτος, η προετοιμασία μας, ως βάρκα, ήταν τις ίδιες μέρες με τα κορίτσια, περίπου δηλαδή 1,5 μήνα. Νομίζω είναι πολύ σημαντικό, που ταιριάξαμε και καταφέραμε μαζί να φέρουμε στην Ελλάδα ένα ασημένιο μετάλλιο» και συνεχίζει: «Βγαίνοντας από τη βάρκα μετά την κούρσα, δε μπορώ να περιγράψω τα συναισθήματά μας. Ήταν όμορφο, όλοι χαίρονταν μαζί μας, αν και κάποιοι πίστευαν ότι δεν έπρεπε να χάσουμε το χρυσό. Αλλά ήταν μια σπουδαία επιτυχία, το θέλαμε πολύ και οι δύο. Οι γονείς μας εξάλλου ήταν τρομερά συγκινημένοι, πάντα πιστεύω θα είναι και τελευταίοι να βγαίναμε».
«Αφιερωμένο στις οικογένειές μας και στους Ελληνες»
Οι τρεις ασημένιοι Παγκόσμιοι πρωταθλητές αφιερώνουν τις επιτυχίες τους τόσο στις οικογένειες τους, αλλά και στους δοκιμασμένους σκληρά το προηγούμενο διάστημα Έλληνες:
«Είναι ένα χαμόγελο, έστω μικρό για όλους τους Έλληνες που πέρασαν τόσο άσχημες στιγμές» επισημαίνει η Ισμήνη Νόνη και συνεχίζει: «Οι γονείς γενικά είναι οι άνθρωποι που μας έχουν οδηγήσει σε αυτή μας την εξέλιξη και φυσικά οι προπονητές μας. Είναι οι άνθρωποι που θα μας στηρίξουν σε όλες τις δύσκολες στιγμές», ενώ η Ελένη Αγιώτη σημειώνει χαριτολογώντας: « Γενικά, μαζί με εμάς… κάνουν αθλητισμό και οι γονείς μας. Θέλω να αφιερώσω το μετάλλιο και στη γιαγιά μου, που έχασα λίγο πριν τις προκρίσεις στο Παγκόσμιο. Οι γονείς μου, μου το είπαν αφού είχε κριθεί η συμμετοχή μου, γιατί ήξεραν πόσο θα στενοχωρηθώ».
Από την πλευρά του, ο Γρηγόρης Σχιζοδήμος επισημαίνει: «Νομίζω πως οι γονείς μου είναι τα άτομα, που με στηρίζουν πιο πολύ απ’ όλους και στον μικρότερο αγώνα και οικονομικά και σε όλα τα επίπεδα, με πολλή δυσκολία. Όπως και ο προπονητής μου, ο κ. Σάμιος, γιατί ήταν ένα στήριγμα για μένα σε μια τόσο δύσκολη για μένα χρονιά».
