ΑΘΛΗΤΙΚΑ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΒΟΝΤΖΟΥ Η μεγαλύτερη «κούρσα» της ζωής της, έχει μόλις ξεκινήσει για την 18χρονη Βολιώτισσα

αναστασια-βοντζου-η-μεγαλύτερη-κούρ-347759

Συνέντευξη στον ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟ

Ούσα μια εκ των κορυφαίων που έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια το κωπηλατικό τμήμα του ΝΟΒΑ, η Αναστασία Βόντζου, είναι αποφασισμένη να φτάσει ακόμη και στην άλλη άκρη του κόσμου για να κυνηγήσει το όνειρο της και να φθάσει ακόμη πιο μακριά, όπως στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020.

Το αμερικανικό πανεπιστήμιο του San Diego, στην Καλιφόρνια, εντυπωσιάστηκε από το ταλέντο της αθλήτριας του Ναυτικού Ομίλου Βόλου και των υψηλών της διακρίσεων στο άθλημα και αποφάσισε να της προσφέρει υποτροφία, κάνοντάς την μέλος της φημισμένης του ομάδας.

Η νεαρή αθλήτρια, η οποία χάρισε το 2016 στην Ελλάδα το αργυρό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Ρότερνταμ, στην κατηγορία του διπλού σκιφ νεανίδων μαζί με την Αννέτα Κυρίδου, δηλώνει πανέτοιμη να «ανοίξει τα φτερά της» στο πανεπιστημιακό πρωτάθλημα των Η.Π.Α., αλλά και να δώσει τον καλύτερο της εαυτό, ώστε να ανταπεξέλθει στις ανάγκες της νέας της σχολής, μιλώντας στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ της ΔΕΥΤΕΡΑΣ.

«Η υποτροφία είναι το καλύτερο για εμένα»

Μπορεί τέτοιες ευκαιρίες να μην δίνονται συχνά στην ζωή, ωστόσο όπως δηλώνει η ίδια, στην αρχή ήταν αρκετά διστακτική: «Δεν ήθελα να εγκαταλείψω τους δικούς μου, ούτε ήξερα τι θα αντιμετωπίσω στην Αμερική. Σκεφτόμουν συνεχώς το πόσο δύσκολο είναι να αφήσω πίσω την οικογένειά μου, τις παρέες μου και γενικότερα όλους τους δικούς μου ανθρώπους. Ήμουν, ωστόσο, και σίγουρη ότι δεν θα αλλάξω γνώμη. Όταν τα έβαλα κάτω και τα ζύγισα, διαπίστωσα ότι αυτό είναι το καλύτερο για εμένα, όχι μόνο για την αθλητική αλλά και για την επαγγελματική μου εξέλιξη. Όπως και να έχει πάντως θα μου λείψουν όλοι τους πάρα πολύ», αναφέρει αρχικά και συμπληρώνει: «Όταν συνειδητοποίησα πόσο σπουδαίο ήταν αυτό που μου έτυχε, το σκέφτηκα καλύτερα και με ενθουσίασε η προοπτική της υποτροφίας».

Αναφορικά με το πως προέκυψε η πρόταση από το πανεπιστήμιο της Αμερικής, η διακεκριμένη αθλήτρια εξήγησε ότι ο προπονητής κωπηλασίας της ομάδας του πανεπιστημίου, κύριος Bill Zack επικοινώνησε μαζί της, για πρώτη φορά πριν από έναν χρόνο: «Λόγω των επιτυχιών που έχω σε διεθνές επίπεδο, μου έκανε πρόταση να συμμετάσχω στην δική του ομάδα. Έχω μιλήσει ορισμένες φορές μαζί του και μου έχει αφήσει την καλύτερη δυνατή εντύπωση. Απ’ όσο έχω καταλάβει είναι άτομο ειλικρινές και έχει πάντα την καλή διάθεση να βοηθήσει τους αθλητές».

Ωστόσο, θετική εντύπωση δεν της άφησε μόνο ο νέος της προπονητής, αλλά και οι καινούργιες της συναθλήτριες: «Έχω μιλήσει και με τα κορίτσια της ομάδας. Όλα τους, αλλά κυρίως εκείνα που βρίσκονται στο τελευταίο έτος της φοίτησης τους επικοινωνούν με τους πρωτοετείς φοιτητές -που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην ομάδα-, αλλά ιδιαιτέρως με τους ξένους που έρχονται από άλλες χώρες, με υποτροφία. Τους δίνουν πολλές πληροφορίες για τη σχολή, το άθλημα και γενικά τους βοηθούν να προσαρμοστούν στους ρυθμούς και στις απαιτήσεις της ζωής στην Αμερική. Κάτι το οποίο με βοήθησε και εμένα προσωπικά να καταλάβω περίπου πως έχουν τα πράγματα στις Η.Π.Α.».

Σχετικά με τα δεδομένα που ισχύουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, η φέρελπις αθλήτρια αναφέρει: «Το πανεπιστημιακό πρωτάθλημα είναι πολύ ενδιαφέρον, ανταγωνιστικό, αλλά και αρκετά διαφορετικό απ’ ότι το πρωτάθλημα της Ελλάδας. Στα αγωνίσματα, τα είδη κωπηλατικών βαρκών που χρησιμοποιούν περισσότερο είναι οι οχτάκωποι, κάτι το οποίο είναι πολύ σπάνιο σε εμάς εδώ. Εκτός αυτών, κάνουν χρήση και τις τετράκωπες βάρκες. Από την άλλη αγωνίζονται πολύ σπάνια με σκιφ και διπλά σκιφ», προσθέτοντας στη συνέχεια: «Τα αγαπημένα μου είδη βάρκας είναι το μονό σκιφ και η δίκωπος. Όπως και να το κάνουμε πάντως όλα μια συνήθεια είναι. Πιστεύω το γεγονός ότι είναι πιο ανταγωνιστικό και πιο οργανωμένο πρωτάθλημα, είναι κάτι το οποίο μπορεί να με βοηθήσει να εξελιχθώ, ως αθλήτρια και γιατί όχι να καταφέρω να κερδίσω και τη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020».

«Χρειάστηκα έναν χρόνο σκληρής δουλειάς»

Αναφορικά με την προετοιμασία της, η 18χρονη Βολιώτισσα δηλώνει: «Για να είμαι 100% έτοιμη, ώστε να μπορώ να ανταπεξέλθω στις φοιτητικές μου υποχρεώσεις και γενικότερα στη νέα μου ζωή στην Αμερική χρειάστηκε σκληρή δουλειά για έναν ολόκληρο χρόνο. Η προετοιμασία μου περιελάμβανε εξετάσεις για το πτυχίο TOEFL, το οποίο είναι απαραίτητο για την εισαγωγή μου στο San Diego University. Εκτός αυτού, την διαδικασία καθυστέρησε και η ατελείωτη γραφειοκρατία».

Πέρα όμως από το αθλητικό κομμάτι, η υποτροφία θα προσφέρει στην Ελληνίδα πρωταθλήτρια την ευκαιρία, να σπουδάσει σε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου: «Έχω δίλλημα για τον επαγγελματικό κλάδο με τον οποίο θα ασχοληθώ. Αρχικά σκέφτομαι να ξεκινήσω με Αγγλική Φιλολογία, όμως τα αμερικάνικα πανεπιστήμια σου δίνουν την δυνατότητα μιας δεύτερης επιλογής. Γι’ αυτό τον λόγο σκέφτομαι πολύ σοβαρά και το ενδεχόμενο να προτιμήσω τελικά τον κλάδο της ψυχολογίας».

Μάλιστα, έχει ήδη ξεκινήσει την έρευνά της για τις συνθήκες που θα συναντήσει στη νέα της σχολή: «Έχω μείνει αρκετά εντυπωσιασμένη από τις λεπτομέρειες που έχω μάθει για τις εγκαταστάσεις του Univercity of San Diego. Σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλά εξοπλισμένες, εκσυγχρονισμένες και διαθέτουν πολλές ανέσεις για τους οικότροφους», αναφέρει ενθουσιασμένη.

Αλλά και οι γονείς της πήραν με καλό μάτι την προοπτική, η κόρη τους να σπουδάσει πλάι σε κορυφαίους καθηγητές και προπονητές: «Από την πρώτη στιγμή μου είπαν χωρίς δεύτερη σκέψη να πάω. Η αλήθεια είναι στεναχωρήθηκαν αρκετά που θα με αποχωριστούν, διότι δεν είναι και δίπλα, είναι στην άλλη άκρη του κόσμου. Ωστόσο, ήταν εξ’ αρχής θετικοί με αυτό το ενδεχόμενο, αφού γνωρίζουν ότι αυτό είναι για το καλό μου».

Με την συναθλήτρια της στο διπλό σκιφ Α. Κυρίδου«Χάρις τον κ. Κουρκούμπα πολλά από τα αθλητικά μου “θέλω” έγιναν πραγματικότητα»

Το ίδιο θετικός, όπως και οι γονείς της, ήταν και ο προπονητής της στον ΝΟΒ-Α, Γιώργος Κουρκούμπας, ο οποίος έσπευσε να συμβουλέψει την βολιώτισσα αθλήτρια σχετικά με το μέλλον της: «O κύριος Γιώργος όταν έμαθε για την υποτροφία μου, μου είπε ότι πρέπει να την δεχτώ. Στην συνέχεια συμπλήρωσε ότι οφείλω να κοιτάξω το καλύτερο δυνατό για το μέλλον μου. Από την άλλη όμως μου τόνισε, ότι θα είναι δίπλα μου σε όποια απόφαση και αν λάβω», αναφέρει η ταλαντούχα κωπηλάτρια.

«Η συνεισφορά του στην μέχρι στιγμής πορεία μου είναι αρκετά σημαντική , διότι εκείνος με έκανε την αθλήτρια που είμαι σήμερα. Πάντοτε με στήριζε και με εμψύχωνε και στα εύκολα και στα δύσκολα. Συνεχώς με τα λεγόμενα του μου έδινε δύναμη και μου δημιουργούσε το συναίσθημα ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα. Χάρις εκείνον πολλά από τα αθλητικά μου “θέλω” έγιναν πραγματικότητα. Πάντοτε πίστευε σε εμένα και μου το έδειχνε», προσθέτει.

Όσων αφορά την διοίκηση του Ναυτικού Ομίλου, η αργυρή πρωταθλήτρια του περσινού ευρωπαϊκού της Λιθουανίας (σε διπλό σκιφ νεανίδων) επισημαίνει: «Η φετινή διοίκηση με βοήθησε πάρα πολύ, κυρίως ο κύριος Βασίλης Λυκομήτρος. Η ειδικότητα του είναι ορθοπεδικός και επίσης έχει και την θέση του εφόρου στον σύλλογο. Με βοήθησε πάρα πολύ να ξεπεράσω έναν τραυματισμό που είχα φέτος στον ώμο μου. Το σημαντικότερο που μας προσφέρουν οι διοικούντες την ομάδα είναι οι πολύ καλά οργανωμένες εγκαταστάσεις, οι οποίες είναι εξοπλισμένες με όλα τα απαραίτητα υλικά και τις βάρκες που χρειαζόμαστε».

«Θα μου λείψει το ευχάριστο κλίμα του συλλόγου»

Η 18χρονη κωπηλάτρια δεν ξέχασε να αναφερθεί και στους συναθλητές της στον βολιώτικο σύλλογο: «Θα μου λείψουν πολύ όλα τα παιδιά και γενικότερα το ευχάριστο κλίμα που επικρατεί στον όμιλο με εκείνους και με τους προπονητές μας. Συνήθως έμενα μακριά τους για αρκετό καιρό, λόγω της συμμετοχής μου στα κοινόβια της εθνικής στην Αθήνα. Δυστυχώς τώρα θα τους αποχωριστώ για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».

Ωστόσο, η φετινή χρονιά στις εγχώριες διοργανώσεις δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελε και η ίδια, επισημαίνοντας: «Φέτος η χρονιά δεν εξελίχθηκε όπως περίμενα, επειδή είχα να αντιμετωπίσω τον τραυματισμό στον ώμο μου. Το πρόβλημα αυτό με άφησε πολύ πίσω, ωστόσο κατάφερα να πάρω μέρος στους πανελλήνιους αγώνες, όπου και βγήκα τρίτη σε τετράκωπο άνευ νεανίδων. Οι συναθλήτριες μου σε αυτήν ήταν οι Ελένη Παπανικολοπούλου, Ευγενία Ιωαννίδη και Κατερίνα Μπρουσοβάνα».

«Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός καταρρέει»

Με την κατάσταση νστην Ελλάδα να είναι αρκετά δύσκολη, η Αναστασία μίλησε και τη στήριξη που παρέχει η ελληνική ομοσπονδία κωπηλασίας στους αθλητές της, περιμένωντας ίσως και κάποια πράγματα παραπάνω:« Η ομοσπονδία βοηθάει τους αθλητές που στελεχώνουν την εθνική ομάδα σε κάποια πράγματα, αλλά ππιστεύω ότι θα μπορούσε να προσφέρει λίγα παραπάνω. Ωστόσο και οι ίδιοι βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση. Ως γνωστόν, δυστυχώς ο ερασιτεχνικός αθλητισμός καταρρέει τα χρόνια της κρίσης», από την άλλη όμως νιώθει και αρκετά τυχερή και όπως εξηγεί: «Είναι πολύ σημαντικό για εμένα, ότι κατάφερα να λάβω αυτή την υποτροφία, αν αναλογιστεί κανείς ότι υπάρχουν αρκετά παιδιά που πληρώνουν μεγάλα ποσά σε δίδακτρα για να σπουδάσουν σε ένα αμερικάνικο πανεπιστήμιο».

Συν της άλλης, όπως εξηγεί ότι υπάρχουν αρκετές διαφορές σε επίπεδο υποδομής, αλλά και ευκαιριών μεταξύ των δυο χωρών: «Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν είπα το “ναι” είναι ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι αρκετά δύσκολη και από οικονομικής άποψης, αλλά και από το γεγονός ότι, δεν μπορεί να σου προσφέρει τον παράλληλο συνδυασμό των σπουδών με το άθλημα που αγαπάς. Στις Η.Π.Α., μέσω του πανεπιστημιακού πτυχίου που θα λάβω, θα έχω πολύ περισσότερες ευκαιρίες επαγγελματικής αποκατάστασης, απ’ ότι στην Ελλάδα. Όπως και να το κάνουμε οι Αμερικάνοι είναι εκ των κορυφαίων στην ανώτατη εκπαίδευση».

Τα πρώτα της βήματα… στην κωπηλασία μέσω της τηλεόρασης

Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, όταν ακόμη ήταν άπειρη από την κωπηλασία, θυμάται την πρώτη της επαφή με αυτήν: «Πρωτοασχολήθηκα με το άθλημα πριν από πέντε χρόνια. Το ενδιαφέρον μου γι’ αυτό ξεκίνησε, όταν παρακολούθησα στην τηλεόραση τους ολυμπιακούς αγώνες του 2012, που διεξήχθησαν στο Λονδίνο. Με το που είδα το άθλημα της κωπηλασίας, εντυπωσιάστηκα και αποφάσισα ότι αυτό ήταν το κατάλληλο για εμένα». Πριν από αυτό, η χαρισματική αθλήτρια είχε ασχοληθεί και με τις καταδύσεις για τέσσερα χρόνια, ωστόσο την κέρδισε η μαγεία του ναυτικού αυτού αθλήματος.

Μεταξύ άλλων έκανε λόγο και για την Νεοζηλανδή πρωταθλήτρια στο διπλό σκιφ, Jackie Kiddle, την οποία και χαρακτήρισε ως “πρότυπο” της. Αυτή έξαλλου ήταν η αθλήτρια που την έκανε να αγαπήσει την κωπηλασία. Πίσω στο σήμερα η αναγνωρισμένη πλέον αθλήτρια αναφέρει: «Η πιο δύσκολη κούρσα στην οποία έλαβα μέρος ήταν αυτήν στην προολυμπιακή ρεγκάτα της Λουκέρνης το 2016, που αγωνίστηκα με διπλό σκιφ γυναικών ελαφρών βαρών. Εγώ και η συναθλήτρια μου, η Γεωργία Δημάκου διεκδικήσαμε την πρόκριση για τους τελικούς του Ριο, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέραμε. Ήταν ένας από τους πιο σκληρούς αγώνες που έδωσα, ειδικά στον τερματισμό. Στα τελευταία 250μ. ένιωσα αρκετή κόπωση, όμως κατάφερα να βρω τα ψυχικά αποθέματα και να τερματίσω».

«Μεγάλη διαφορά νοοτροπίας με την Αμερική»

Τέλος, αναφορικά με τη νέα ζωή της στην 8η μεγαλύτερη πόλη των Η.Π.Α και 2η της Καλιφόρνια, το Σαν Ντιέγκο, η Αναστασία Βόντζου αισθάνεται έτοιμη να ανταποκριθεί σε όλες τις προκλήσεις που θα βρει μπροστά της: «Πρωταρχικός μου στόχος είναι να καταφέρω να προσαρμοστώ με τον καιρό στα δεδομένα της Αμερικής», αναφέρει με σιγουριά: «Παράλληλα, θέλω να τα πάω καλά και στα μαθήματα του Πανεπιστημίου, αλλά και να καταφέρω να βρεθώ σε ένα καλό αγωνιστικό επίπεδο. Όλη αυτή η κατάσταση θα αποτελέσει τεράστια εμπειρία για εμένα. Θα γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους, καινούργια μέρη και γενικότερα, θα συναντήσω εκεί έναν τελείως διαφορετικό τρόπο ζωής, απ’ αυτόν που γνώριζα μέχρι σήμερα. Απ’ ότι έχω ακούσει οι πολίτες εκεί είναι πολύ οργανωμένοι και τυπικοί, στα πάντα. Κυρίως, από άποψη νοοτροπίας είναι αρκετά διαφορετικοί από εμάς. Όλο αυτό θεωρώ θα με βοηθήσει να δω μια διαφορετική εκδοχή του κόσμου που ξέρω», καταλήγει.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου