ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Ενας ιερέας -πρωταθλητής κωπηλασίας- στο πλευρό των νεαρών Βολιωτών και όχι μόνο

ενας-ιερέας-πρωταθλητής-κωπηλασίας-σ-481097

Ένα από τα προπύργια της κωπηλασίας στην Ελλάδα, αποτελεί και ο Βόλος με μακρά παράδοση από το 1932, ωστόσο τον τελευταίο χρόνο ένας διαφορετικός σύλλογος έχει αρχίσει να ξεπροβάλλει, με στόχο να προάγει κυρίως τον αθλητισμό και όλα αυτά υπό τη σκέπη της Μητρόπολης Δημητριάδος.

Συνέντευξη στους

ΓΙΑΝΝΗ ΖΑΤΤΑ

ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΚΟΥΝΤΕΛΙΑ

Πρωτεργάτης στο εγχείρημα αυτό ένας εθελοντής ιερέας, ο π. Δημήτριος Κοτρώτσος, ο οποίος με τεράστιες παραστάσεις και διακρίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο στην κωπηλασία, και αφού επέστρεψε από τη Νέα Ζηλανδία, μεταλαμπαδεύει πλέον τα φώτα του σε νεαρούς και όχι μόνο αθλητές, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση του Ολυμπιονίκη Νίκου Σκιαθίτη και του πολύπειρου προπονητή Κώστα Παπασταφίδα.

Ο π. Δημήτριος και ο κ. Παπασταφίδας άνοιξαν την αγκαλιά τους στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, αποκαλύπτοντας την πλούσια δράση τους, αλλά και τους στόχους, που έχουν θέσει από κοινού, τονίζοντας πως πάνω απ’ όλα ο σύλλογος αποτελεί μια μεγάλη οικογένεια.

Ο στόχος είναι συνεχόμενος, για να προσφέρει στην τοπική κοινωνία και στην περιοχή του Βόλου, μία μόνιμη αθλητική διέξοδο, είτε πρόκειται για παιδιά, είτε για μεγάλους, αφού όπως επισημαίνει ο π. Δημήτριος: «Θέλουμε να βγάλουμε το πνεύμα του αθλητισμού, της οικογένειας, της κατήχησης μέσα από την Εκκλησία και την αγάπη που αυτή προσφέρει και ταυτόχρονα, πρωταθλητές».

«Ξεκινήσαμε 1 Μαΐου 2016, ο πάτερ Δημήτρης Κοτρώτσος και ο Κώστας Παπασταφίδας, την προσπάθεια. Ο κύριος κορμός όλου αυτού του εγχειρήματος είναι η Μητρόπολη και ο δεσπότης, που δημιούργησε την ποδοσφαιρική ομάδα “Δημητριάς”, για να μπορέσει να εντάξει σε κοινωνικά πλαίσια κατήχησης τους Ρομά. Επάνω σε αυτό, ήρθαμε εμείς, λόγω της εμπειρίας και της γνώσης του αντικειμένου, για να προσθέσουμε σε αυτό το κομμάτι, την αγωνιστική και παράκτια κωπηλασία», αφηγείται ο πάτερ Δημήτριος, οργανωτής του δύσκολου εγχειρήματος, για να συμπληρώσει ο προπονητής Κώστας Παπασταφίδας:

«Είναι γεγονός ότι εάν δεν ήθελε ο δεσπότης δε θα γινόταν τίποτα. Έπειτα όμως από την παρέμβαση του πάτερ Δημητρίου, δέχθηκε να το ξεκινήσουμε. Είχαμε πρόβλημα, υπό την έννοια ότι έπρεπε να βρούμε χώρο λειτουργίας. Ένα άθλημα, όπως η κωπηλασία δε μπορεί να λειτουργήσει στο Πανθεσσαλικό ή στο ΕΑΚ, θέλει μία διαδικασία. Τον χώρο όπου βρισκόμαστε, μας τον παραχώρησε μέσω του Δήμου Βόλου, ο ιδιώτης που το είχε νοικιάσει για να κάνουμε την έδρα της ακαδημίας κωπηλασίας, της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος».

Αναφορικά με τα τμήματα που λειτουργούν ο π. Δημήτριος επεσήμανε: «Υπάρχει το τμήμα αρχαρίων, από 11 έως 13 ετών, που έχει κοντά στα 10 παιδιά. Επίσης υπάρχει το τμήμα των μεγαλύτερων, από 14 έως 19 ετών, το οποίο είναι σε αγωνιστική κατηγορία, χωρίς πάντως εμείς να έχουμε ακόμη μπει σε τέτοιους ρυθμούς, όπου έχουμε 15- 17 παιδιά. Τέλος, έχουμε και τμήμα ενηλίκων, το οποίο κάνει παράκτια κωπηλασία αποκλειστικά, κάτι που σημαίνει ότι γυμνάζονται μέσω του αθλήματος. Έρχονται, κάνουν εργόμετρο, ενώ αθλούνται σε συγκεκριμένα σκάφη που υπάρχουν γι’ αυτή τη διαδικασία. Είναι διαφορετικά από τα σκάφη της αγωνιστικής κωπηλασίας εκείνα της παράκτιας, έχουμε την τύχη να διαθέτουμε ένα. Εμείς, βρισκόμαστε σε… βρεφική ηλικία, ακόμα ως προς την ανάπτυξη της παράκτιας κωπηλασίας και έχουμε στις τάξεις μας 5 άτομα.

Στην πορεία των ημερών που πέρασαν ήρθε αρκετός κόσμος ώστε να εγγραφεί, αλλά δίναμε αναβολή, λόγω του γεγονότος ότι θέλαμε πρώτα να αποκτήσουμε τα στοιχειώδη, ώστε να δουλέψουμε στο κομμάτι της παράκτιας κωπηλασίας. Πλέον, κάνουμε και εγγραφές και έρχονται άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την κωπηλασία.

Ένα πολύ σημαντικό θέμα είναι το πώς ξεκίνησε η Δημητριάς, η ομάδα με τον Σεβασμιότατο. Σήμερα, εκτός της Δημητριάς, που πάει πολύ καλά, με τα παιδιά αυτά να αθλούνται, να μαθαίνουν μουσική, ξένες γλώσσες, να εντάσσονται στην κοινωνία ως σύνολο, υπάρχει και η ομάδα των Ρομαλέων. Τα παιδιά αυτά, έρχονται μία φορά την εβδομάδα σε αυτόν εδώ το χώρο και κάνουν προπόνηση. Πρόκειται για περίπου 15 παιδιά, σε διάφορες ηλικίες και είναι πολύ ευτυχισμένοι όταν βρίσκονται μαζί μας, κάτι που πραγματικά αξίζει».

Ο στόχος της Εκκλησίας και η συμβολή της Μητρόπολης

«Από την πλευρά της Εκκλησίας σκοπός δεν είναι απλώς ο πρωταθλητισμός, αλλά η ώθηση να αθληθούν, να αγωνιστούν, να βρεθούν κάτω από την ομπρέλα της Εκκλησίας, όπου σε μια τοπική κοινωνία, της οποίας είμαστε μέλη, αν δούμε τι μας προσφέρει η δράση της, θα μας δοθεί το κίνητρο.

Η δράση της Εκκλησίας είναι πολύπλευρη, έχει πολλές πτυχές και δράσεις, μία από τις οποίες είναι ο αθλητισμός και μέσα σε αυτό το πλαίσιο καλλιεργούμε το άθλημα της κωπηλασίας. Είναι ένα άθλημα που σου μαθαίνει να μπορείς να επικοινωνείς με τον συνάνθρωπο, να τον σέβεσαι, να καταλαβαίνεις ότι για παράδειγμα ένα σκάφος είναι ένα μέσο για να μπορείς να γυμναστείς από κοινού με τον συνάνθρωπό σου. Άρα ο ένας να σέβεται τον άλλον και κατηχείς τα παιδιά από μικρή ηλικία, σε αυτούς τους κανόνες. Αποκτάς μία τάξη, μαθαίνεις να στηρίζεσαι στον άλλον. Επιπλέον, υπάρχει μια πειθαρχία, είναι ένα στοιχείο που δεν το ελέγχεις στην κωπηλασία, αν δεν υπάρξει κοινή συνισταμένη, μπορούν να υπάρξουν άσχημες καταστάσεις.

Η πρώτη Εκκλησία που αναπτύσσει τον αθλητισμό είναι η Μητρόπολη Δημητριάδος και ο κ. Ιγνάτιος. Είναι κάτι που θα αναπτυχθεί σε όλη την Ελλάδα στο εγγύς μέλλον, είναι πρωτοποριακό. Πρέπει να βγει ένα διαφορετικό προφίλ της Εκκλησίας προς τα έξω, δεν είναι μόνο η συγκεκριμένη διαδικασία, που βγαίνει ο ιερέας στο ιερό και κατηχεί τον κόσμο. Όλοι έχουμε ένα φυσικό τάλαντο που μας έδωσε ο Θεός και πρέπει να το μεταδώσουμε στον συνάνθρωπο. Κάτι αντίστοιχο βγαίνει και στον αθλητισμό και μέσα από αυτή τη διαδικασία παντρεύονται όλα αυτά μεταξύ τους, υπό τη σκέπη της Εκκλησίας».

Σχετικά με την πρόοδο και τη διαφορά ανάμεσα στην παράκτια και την αγωνιστική κωπηλασία σχολίασε: «Εδώ στην Ελλάδα, η παράκτια κωπηλασία δεν έχει προχωρήσει, έτσι η ΕΚΟΦΝΣ (σ.σ. Ομοσπονδία) έχει παράκτια και αγωνιστική κωπηλασία μαζί. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η παράκτια με την αγωνιστική είναι δύο διαφορετικά κομμάτια, γι’ αυτό και κάθε ένα έχει τη δική του Ομοσπονδία, ενώ γίνονται άλλες διοργανώσεις, με άλλους κανόνες για το κάθε αγώνισμα».

Η διαφορά του αθλητισμού από τον πρωταθλητισμό

«Εμείς δεν επιδιώκουμε τον πρωταθλητισμό, αυτό θα γίνει μόνο σύμφωνα με τη θέληση των παιδιών και σύμφωνα με τις προπονήσεις που πρέπει να ενταθούν, όπως και οι απαιτήσεις. Στις χώρες του εξωτερικού η αθλητική παιδεία είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που ταυτίζεται με την πορεία πρωταθλητισμού. Εκεί τους υποχρεώνουν από την ηλικία των 5-6 ετών να ασκούν ένα άθλημα, που αλλάζει ανά βδομάδες επί 6 χρόνια, ένα διαφορετικό άθλημα. Μετά το παιδί θα επιλέξει που θα κάνει πρωταθλητισμό, αν θέλει να κάνει.

Εμείς, εδώ στην Ελλάδα, παρασυρθήκαμε σε αθλήματα που πουλάνε, που φέρνουν χρήματα και εισιτήρια. Ο αθλητισμός της κωπηλασίας είναι σε ερασιτεχνικό επίπεδο καθαρά. Συνεισφέρεις από το υστέρημά σου, δίνεις στα παιδιά ένα κίνητρο και αυτός που θα κάνει πρωταθλητισμό, με μια στοιχειώδη προπόνηση μπορεί να κατακτήσει σε κάθε επίπεδο, είτε πανελλήνιο, πανευρωπαϊκό, βαλκανικό κάποιο μετάλλιο, που θα του δώσει κίνητρο.

Ίσως να είμαστε οι μοναδικοί στον Βόλο που δε συζητάμε για πρωταθλητισμό. Είναι, θεωρώ, το πιο υγιές συστατικό, που μπορεί να συμβεί στα παιδιά και στους προπονητές. Αυτό που ξεκινήσαμε εμείς ως ιδέα και το δέχτηκε ο Μητροπολίτης είναι ότι αρχίζουμε, χωρίς να έχουμε θέσει εξαρχής στόχους πρωταθλητισμού. Δε πρέπει να υπάρχει πίεση, δε μπορεί να υφίσταται, και αυτό γιατί υπάρχει αντίκτυπος στα ίδια τα παιδιά και την επαφή τους με οποιοδήποτε άθλημα. Αν τα κωπηλατικά κέντρα που υπάρχουν ακολούθησαν μια τακτική προσέγγισης στον αθλητισμό και όχι στον πρωταθλητισμό εξαρχής θα ήταν μία καλή κίνηση για την εξέλιξη ενός παιδιού.. Η τακτική του να κάνουν προπόνηση μόνο οι πρωταθλητές είναι λάθος. Έτσι λειτουργεί η Ελλάδα…», τονίζει ο π. Δημήτριος, σχετικά με τη διαφορά από άλλα σωματεία και προσθέτει: «Εμείς στα παιδιά μαθαίνουμε ότι πρέπει να είναι και καλοί μαθητές, καλά παιδιά, να σέβονται, να αθλούνται, αν θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό έχουμε τους ανθρώπους. Βέβαια, θα είναι μεγάλη μας χαρά, ως Εκκλησία, να καταφέρουμε, να βγάλουμε έναν πρωταθλητή, με ήθος, με πνεύμα, με κατήχηση, με όλο το πακέτο που χρειάζεται. Ο κυριότερος στόχος είναι όλα αυτά τα ναυταθλητικά σωματεία να έρθουν να μας χτυπήσουν την πόρτα, να μας αγκαλιάσουν και να μας βοηθήσουν, όχι να μας βλέπουν ανταγωνιστικά. Είμαστε εδώ για να προσφέρουμε στην κοινωνία και να προσφέρουμε από αυτό».

Τα… πρώτα βήματα μέχρι τη Νέα Ζηλανδία

«Αυτός που με έφερε στην κωπηλασία ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος το 1951, ήταν και ο ίδιος αθλητής του ΝΟΒΑ, που ήταν ο μοναδικός κωπηλατικός όμιλος που ξεκίνησε το 1932. Είμαστε από τους ανθρώπους που έως και το 2011, ήμασταν εκεί. Έως το 1990 ήμουν πηδαλιούχος (σ.σ. οι άνθρωποι που οδηγούν τις βάρκες), με κάποιες επιτυχίες, φυσικά των αθλητών. Μετά το 1990 ως κωπηλάτης, τα μετάλλια που έχω κατακτήσει φτάνουν τα 63, με ένα μέρος του να έχει κατακτηθεί και στη Νέα Ζηλανδία, όπου ζούσα από το 2012 έως και το 2015 και συμμετείχα εκεί σε πρωταθλήματα.

Έχοντας προπονητή έως το 2001 τον Κώστα Παπασταφίδα συμμετείχαμε σε πανελλήνια πρωταθλήματα, παίρνοντας κάθε χρονιά μετάλλια, σε διασυλλογικούς αγώνες, στο εξωτερικό και έπειτα ως εθελοντής στην ελληνική κοινότητα στο εξωτερικό με στόχο να αναπτύξουμε το στοιχείο της κωπηλασίας στα παιδιά. Εκεί, οι θέσεις 1-8 έδιναν στα παιδιά την υποτροφία ώστε να κερδίσουν μία θέση στο Πανεπιστήμιο, μετά το κολλέγιο, κάτι το όποιο είχαμε αναπτύξει από κοινού με τους Νεοζηλανδούς.

Γυρνώντας στην Ελλάδα και πάντα μαζί με τον Κώστα (σ.σ. Παπασταφίδα) σκεφτήκαμε να αναπτύξουμε τον αθλητισμό και την παράκτια κωπηλασία, με τις ευλογίες του Ιγνατίου, ο οποίος είναι ο Πατέρας μας. Είναι ο άνθρωπος που πρέπει όλοι να δουν στην τοπική κοινωνία, όχι ως έναν αρχιερέα που τελεί τα ιερατικά του καθήκοντα, αλλά ως έναν άνθρωπο που σέβεται και τιμά την πόλη του.

Η δικιά μου σχέση με την Εκκλησία ξεκινά από μικρή ηλικία, οπότε και πήγαινα, είχα τον πνευματικό μου Πατέρα, τον καθοδηγητή μου, ενώ πήρα την απόφαση να γίνω ιερέας μέσω από μηνύματα και θαύματα, τα οποία ζούμε καθημερινά. Αποφάσισα να αφοσιωθώ και να προσφέρω στον συνάνθρωπό μου, και επειδή γνωρίζω ότι ο Θεός δεν αφήνει ποτέ τα παιδιά Του, έγινα εθελοντής ιερέας, αμισθί ώστε να προσφέρω μέσα από το έργο μου και φυσικά την κωπηλασία. Αυτό μου δίνει μεγάλο κουράγιο, καθώς πέρα από τον Σεβασμιότατο, έχω στη Μητρόπολη Δημητριάδος και τον Πρωτοσύγγελο, οι οποίοι είναι εξαίρετοι άνθρωποι.

Επιπλέον και ο Πατέρας Μάξιμος, ο αρχιερατικός, ο οποίος είναι υπεύθυνος της Δημητριάς μαζί με τον προεδρείο, είναι άνθρωποι που έχουν αγκαλιάσει τα παιδιά και προσπαθούν να προσφέρουν. Είναι άλλωστε και ο λόγος που είχαμε στις Αλυκές. Εμείς προσφέρουμε με την αγάπη της Εκκλησίας αυτή την ευκαιρία. Γύρισα τον Αύγουστο του 2015 από τη Νέα Ζηλανδία , από την 1η Σεπτεμβρίου έως και σήμερα είμαι στην ενορία του Αγίου Στεφάνου. Πολλά παιδιά έρχονται εδώ, πολλά παιδιά τα έχω στην κατήχηση, όπου κάνουμε εκδρομές, κατηχητικό, αρκετές δράσεις».

Αναμφίβολα η κωπηλασία, θεωρείται ένα ακριβό σπορ, με τις δυσκολίες ωστόσο να ξεπερνιούνται μέσα από την κοινωνική προσφορά, με τον π. Δημήτριο να τονίζει: «Ο κόσμος βοηθά, στηρίζει. Οι εποχές είναι πολύ δύσκολες, δε μπορείς να ζητήσεις από το υστέρημα του καθενός, να προσφέρει εύκολα εδώ. Το άθλημα της κωπηλασίας είναι πανάκριβο, ένα ζευγάρι κουπιά μπορεί να κοστίσει 800 ευρώ. Η Μητρόπολη, όμως επειδή θέλει από την πλευρά της να προσφέρει, μας αγόρασε τη βάρκα της παράκτιας κωπηλασίας.

Από κει και πέρα, όλα τα υπόλοιπα, μηχανήματα, βάρη, σκάφη, υπήρξαν σωματεία από όλη την Ελλάδα που έκαναν δωρεές και αγκάλιασαν την προσπάθειά μας, ακόμη και η Ελληνική Κωπηλατική Ομοσπονδία. Από κει και πέρα, για να συντηρηθούν όλα αυτά, προσπαθούμε μέσα από χορηγίες και δωρεές. Έχουμε μια μικρή συνδρομή, κοντά στα 20 ευρώ και για τα παιδιά 15 ευρώ μηνιαίως, τα οποία και μαζεύουμε, ώστε να μπορούμε να συντηρήσουμε κάποια πράγματα.

Θέλουμε να έρθουν κοντά μας άνθρωποι που τους αρέσει και το βλέπουν θετικά, είτε για τους ίδιους, είτε για τα παιδιά τους. Η βοήθειά τους, είτε υλική, είτε οικονομική είναι ευπρόσδεκτη με οποιοδήποτε τρόπο. Δε ζητάμε χρήματα από κανέναν. Υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων που μας βοηθούν μέσω ειδικών κατασκευών στο χώρο που βρισκόμαστε ή άλλοι που εκτός της συνδρομής, συνεισφέρουν μέσα από τους χώρους δουλειάς τους, μέσω κάποιων επισκευών. Βέβαια δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και την μεγάλη συνεισφορά, που είχαμε από τον Δήμο Βόλου και γι’ αυτό πρέπει να ευχαριστήσουμε τον κ. Αχιλλέα Μπέο, όπως και τον ΔΟΕΠΑΠ-ΔΗΠΕΘΕ και τον πρόεδρο του κ. Γιώργο Βλιώρα».

Εξέχουσες προσωπικότητες στο προπονητικό τιμ

«Ο Κώστας Παπασταφίδας είναι ένας προπονητής -παλαιότερα αθλητής- με πολλές επιτυχίες. Ο Νίκος Σκιαθίτης είναι ένας Ολυμπιονίκης και δείχνει στα παιδιά τι χρειάζεται ώστε να φτάσεις τόσο ψηλά και όλα αυτά γίνονται υπό τη σκέπη της Εκκλησίας. Δεν είναι αυτόνομοι… Ο γονιός θα δει εδώ ότι η Εκκλησία έχει δώσει σε κάποιους ανθρώπους το δικαίωμα να γυμνάσουν τα παιδιά, αλλά ταυτόχρονα να γίνουν μία μεγάλη οικογένεια, με αξίες όπως η αγάπη, ο σεβασμός και η ομόνοια».

Εκ των στυλοβατών ο Κ. Παπασταφίδας

«Είμαι πάνω από 25 χρόνια προπονητής. Έχω περάσει από όλα τα βολιώτικα σωματεία, έχω διατελέσει προπονητής και στην Εθνική ομάδα και κάποια στιγμή μου έγινε η πρόταση από τον πάτερ Δημήτριο. Πριν από αυτό, το είχαμε συζητήσει, πριν βρεθεί στη Νέα Ζηλανδία, το 2008, υπό άλλες συνθήκες. Επιστρέφοντας από τη Νέα Ζηλανδία, έγινε κάποιο τηλέφωνο και παρά το γεγονός ότι κανείς δε μας έδωσε το βήμα να το κάνουμε, μπορέσαμε να το πραγματοποιήσουμε μέσω της Εκκλησίας», με τον π. Δημήτριο να αναφέρει για τους άμεσους συνεργάτες του: «Οι συνεργάτες που έχω επιλέξει και είναι κοντά μου είναι από το χώρο της κωπηλασίας. Είναι παιδιά που αθλήθηκαν και μεγάλωσαν μέσα από το άθλημα και η προσφορά των περισσότερων είναι εθελοντική. Καθώς η δικιά μου προσφορά είναι εθελοντική στην Εκκλησία και το έργο μου, οι υπόλοιποι ακολούθησαν σε αυτή τη γραμμή. Παρά το γεγονός ότι οι εποχές είναι δύσκολες, κάποιοι άνθρωποι έχουν τη θέληση να προσφέρουν τον χρόνο τους».

Η εθελοντική παρουσία του Ολυμπιονίκη Ν. Σκιαθίτη

«Ο Νίκος Σκιαθίτης, πέρα από την αθλητική του δράση για τα παιδιά, είναι ο βασικός προπονητής. Επειδή είναι στην αεροπορία, έχουμε μια συμφωνία, κάποιες από τις μέρες να προσφέρει τις υπηρεσίες του εδώ, εθελοντικά, κάτι που επίσης είναι πολύ σημαντικό. Επιπλέον, και ο Βασίλης Πολύμερος, μέσω της Ομοσπονδίας, μαζί με το Νίκο μας βοήθησαν πολύ να δημιουργήσουμε τον σύλλογό μας και τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα. Έχοντας μάλιστα και τον Νίκο Σκιαθίτη ως προπονητή που είναι Ολυμπιονίκης, τα παιδιά έχουν ένα πρότυπο ώστε να δημιουργήσουν».

  • Οι προπονήσεις πραγματοποιούνται κάθε Τρίτη, Τετάρτη και Παρασκευή από τις 4μ.μ., και το Σάββατο το πρωί από τις 8.30π.μ. στην Πλαζ Αλυκών. Για εγγραφές οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επικοινωνούν με τον π. Δημήτριο Κοτρώτσο στο τηλέφωνο 6989881633.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου