ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Κάποτε… στην Αμερική

κάποτε-στην-αμερική-430958

Ο Πέτρος Μπαμπαλίκης και ο Γιώργος Ζούκας είχαν βρεθεί στα γήπεδα της Αμερικής ως Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος της Ε.Π.Σ.Θ. αντίστοιχα τότε και μιλούν γι’ αυτή τη μοναδική τους εμπειρία
 
Πάνε πολλά χρόνια -για την ακρίβεια 16- από τότε που η Εθνική Ελλάδας αγωνίστηκε για πρώτη και τελευταία φορά, μέχρι τη σημερινή, σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ήταν το 1994, όταν στα γήπεδα των ΗΠΑ η ομάδα του Αλκέτα Παναγούλια πήγαινε να ζήσει το όνειρο, το οποίο κατέληξε σε εφιάλτη. Ο Πέτρος Μπαμπαλίκης, πρόεδρος τότε της Ε.Π.Σ.Θ. και ο Γιώργος Ζούκας, αντιπρόεδρος, ζήσανε από κοντά εκείνο το Μουντιάλ και με αφορμή τη σημερινή πρεμιέρα της Εθνικής μας, μιλούν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για τις αναμνήσεις τους αλλά και για την τωρινή διοργάνωση. 
 
 
-Κύριε Μπαμπαλίκη, ζήσατε από κοντά την περιπλάνηση της Ελλάδας στα γήπεδα της Αμερικής. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία για σας;
 
Το Μουντιάλ ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όλους όσους πήγαμε στην Αμερική. Ήταν η πρώτη φορά και η πρόκριση είχε πολύ μεγάλη αξία.
 
-Εσείς, κύριε Ζούκα, ήσασταν παρέα με τον κ. Πέτρο το ’94. Πώς ήταν για έναν παράγοντα του τοπικού ποδοσφαίρου να ζει αυτά τα μεγαλεία;
 
Ήταν πραγματικά ωραία. Παντού έβλεπες πανηγυρισμούς, σημαίες, κασκόλ. Άλλες καταστάσεις, η ωραία πλευρά του ποδοσφαίρου.
 
-Πώς ήταν κύριε Πέτρο το κλίμα της ελληνικής αποστολής αλλά και των φιλάθλων στις ΗΠΑ; Υπήρχε αισιοδοξία;
 
Το κλίμα ήταν πανηγυρικό καθ’ όλη τη διάρκεια των αγώνων. Ακόμα και μετά τις ήττες οι Έλληνες ήταν στους δρόμους και φώναζαν. Μάλιστα ήταν και πάρα πολλοί, τόσο οι ομογενείς, όσο και αυτοί που ταξίδεψαν από Ελλάδα.
 
-Κύριε Γιώργο, εσείς τι θυμάστε από την ατμόσφαιρα;
 
Πριν παίξουμε το πρώτο ματς με την Αργεντινή, οι Έλληνες έλεγαν χαρακτηριστικά: «ποιος Μαραντόνα…;». Βέβαια μετά το παιχνίδιόλοι καταλάβαμε τελικά τι σήμαινε Αργεντινή… 4-0 με γκολ στο πρώτο δίλεπτο.
 
-Τι πιστεύετε πως έφταιξε; Οι επιλογές του προπονητή; Οι παίκτες;
 
Όταν πήγαμε στις ΗΠΑ, όλοι ρωτούσαν πού ήταν οι τότε πρώτοι σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος, ο Αλεξανδρής και ο Χ. Κωστής και γιατί δεν ήταν στην αποστολή. Έφταιξαν και οι επιλογές παικτών, αλλά και πολλά άλλα που έγιναν.
 
-Κύριε Πέτρο, ποια μπορεί να ήταν αυτά «τα άλλα»;
 
Κοιτάξτε, εγώ πιστεύω ότι αν γινόταν η διοργάνωση σε άλλη χώρα θα είχαμε καλύτερη τύχη. Αυτό το λέω επειδή στην Αμερική υπήρχαν πολλοί Έλληνες και οι διεθνείς μας πήγαιναν από εκδήλωση σε εκδήλωση χωρίς να μπορούν να συγκεντρωθούν στα αγωνιστικά τους πλάνα.
 
-Ξεφεύγοντας λίγο από το αγωνιστικό κομμάτι, το οποίο άλλωστε δεν θέλουμε και πολύ να το θυμόμαστε, θέλω να μου πείτε δυο λόγια για τη φιλοξενία που τύχατε. Πώς ήταν;
 
Με μια λέξη τέλεια. Όλα ήταν άψογα. Το ξενοδοχείο, ο κόσμος, τα τοπία και τα μέρη. Ειδικά στην Αστόρια μιλούσαμε ελληνικά και λέγαμε «καλημέρα» παντού. Τόσοι πολλοί ήταν εκεί οι Έλληνες.
 
-Κύριε Γιώργο, εσείς τι θυμάστε από τη φιλοξενία που είχατε;
 
Πάρα πολλά πράγματα. Τα ξενοδοχεία ήταν υπερλούξ. Οι διαδρομές υπέροχες. Το πιο ωραίο ωστόσο ήταν το ξενοδοχείο όπου έμεναν οι αεροσυνοδοί. Κι αυτό γιατί ούτως ή άλλως ήταν ωραίο από μόνο του αλλά και επειδή οι αεροσυνοδοί ήταν υπέροχες (γέλια).
 
-Υπάρχει κάποιο περιστατικό που θα σας μείνει από τις ΗΠΑ;
 
Ναι. Θυμάμαι είχαμε πάει σε ένα ελληνικό εστιατόριο που ήταν πάρα πολύ κυριλέ όπως λέμε. Ωστόσο με το που καθίσαμε κάποιος από την παρέα άναψε τσιγάρο και πήγαν να μας αλλάξουν τραπέζι και να μας πάνε στους καπνίζοντες. Με το που είδαμε το πώς ήταν ο χώρος των καπνιστών γυρίσαμε πίσω στο πρώτο τραπέζι και καθίσαμε χωρίς κανένας να καπνίζει. Αν και κυριλέ μαγαζί, αν δείτε πώς ήταν ο χώρος των καπνιστών…
 
- Ο κύριος Πέτρος έχει να θυμάται κάτι ιδιαίτερο;
 
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν πως ο κόσμος στα γήπεδα ασχολούνταν μόνο με την μπάλα. Ούτε βρισιές ούτε επεισόδια ούτε αστυνομία μέσα στο γήπεδο καλά-καλά που λέει ο λόγος. Πολύ ωραία πράγματα.
 
-Παρασκήνιο υπήρχε, κ. Ζούκα;
 
Εξαρτάται τι εννοούμε παρασκήνιο. Εμείς επειδή ως ΕΠΣΘ είχαμε καλές σχέσεις με την ΕΠΟ αντί για δύο άτομα πήγαμε τρεις και νομίζαμε ότι κάτι καταφέραμε. Μετά συνειδητοποιήσαμε ότι από άλλες Ενώσεις είχαν πάει 8 και 9 άτομα (γέλια).
 
-Κύριε Μπαμπαλίκη, εσείς μετά το Μουντιάλ πήγατε και στο Euro 2004. Τι σας άρεσε περισσότερο;
 
Κοιτάξτε, και τα δύο ήταν απίστευτες εμπειρίες. Το ένα είναι μεγαλύτερη διοργάνωση το άλλο όμως το κατακτήσαμε και η χαρά ήταν απερίγραπτη. Νομίζω πάντως το Μουντιάλ.
 
-Αν μπορούσατε θα πηγαίνατε και σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο; Και τέλος πώς βλέπετε την τωρινή Εθνική Ελλάδας; Έχει τύχη;
 
Φυσικά και θα πήγαινα και συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιον μπορεί να πάει. Όσον αφορά στην Ελλάδα, θεωρώ πως έχουμε τύχη για κάτι καλό. Η ομάδα έχει καλό σύνολο και μπορεί να προχωρήσει. Άλλωστε εγώ είμαι από τους λίγους που πιστεύει ότι ακόμα και στην Αμερική αξίζαμε καλύτερη τύχη. Είχαμε καλή ομάδα. 
 
-Κύριε Ζούκα, θέλω κλείνοντας να μου αναφέρετε μια αστεία στιγμή από το Μουντιάλ του ’94 και να κάνετε μια πρόβλεψη για τη μάχη της Ελλάδας που ξεκινά σήμερα.
 

Αυτό που θυμάμαι είναι ότι επειδή δεν ήξερα αγγλικά είχα μάθει από μια διαφήμιση τη φράση «ice cream please». Οι υπόλοιποι ήξεραν πως δε μιλάω αγγλικά, αλλά όταν κάτσαμε σε μια καφετέρια είπα εγώ αυτή τη φράση και όλοι με κοιτούσαν και με ρωτούσα: «ρε Γιώργο, ξέρεις αγγλικά και μας κοροϊδεύεις…;». Ήταν πραγματικά αστείο. Τώρα όσον αφορά στην τωρινή ομάδα της Ελλάδας, δεν ξέρω. Είναι δύσκολος όμιλος και θέλει πολλή προσπάθεια. Θα δούμε…

 

 

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου