«Ασυλο ποιητών» στη Χάρτα

Ποιητικό και μουσικό αφιέρωμα στον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 29 Οκτωβρίου στις 8:30 το βράδυ στο βιβλιοπωλείο – καφενείο Χάρτα (Σκενδεράνη 16Α-Β, Βόλος). Συνεχίζοντας τη δράση του για δεύτερη χρονιά, και μετά τις βραδιές για τους ποιητές Θωμά Γκόρπα και Βύρωνα Λεοντάρη, η ομάδα “Άσυλο Ποιητών” παρουσιάζει τώρα στη Χάρτα ένα ποιητικό και μουσικό αφιέρωμα στον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη με την επιμέλεια του Κώστα Γκόγκα. Την φιλολογική προσέγγιση ανέλαβε η Νέλλη Βλαστού. Συμμετέχουν επίσης οι: Αστέρης Γκέκας, Ισαβέλα Μαρτζοπούλου, Ελένη Κωστούλα και άλλοι φίλοι. Στο μουσικό μέρος συμμετέχουν οι: Μιχάλης Πόρναλης, Οδυσσέας Χαλκιάς, Γεωργία Λασαντού και Βασίλης Μπλαζής.

Ο Τάσος Λειβαδίτης ήταν ένας από τους τελευταίους ποιητές που ακολούθησαν το συλλογικό όραμα, έστω και αν αυτό σήμαινε δραματικές περιπέτειες. Περιπέτειες όχι μονάχα με την έννοια των εξοριών και των διώξεων, αλλά και με εκείνη των εσωτερικών αναταράξεων. Ο άνθρωπος που οραματίστηκε έναν καλύτερο κόσμο, δεν πικράθηκε και λίγο όταν, πολύ σύντομα, κατανόησε την ουτοπία αυτού του οράματος. Ούτε όμως έχασε την πίστη του όταν η αμφιβολία άρχισε να διεισδύει στο όραμα και να κάνει εκείνους που ακολουθούσαν το όνειρο περισσότερο ανεξάρτητους. Ας σκεφθούμε όμως πόσο στοιχίζει κάθε αποκοπή: ο ομφάλιος λώρος, ο απογαλακτισμός, η ενηλικίωση. Πόσες βεβαιότητες αφήνεις πίσω σου για πάντα.

Ο Τάσος Λειβαδίτης δεν υπήρξε μονάχα ένας αιρετικός της Αριστεράς. Υπήρξε διαφορετικός. Δεν έγραφε μανιφέστα, ποιήματα έγραφε. Μέσα από τους στίχους του είπε τον κόσμο όπως τον προσελάμβανε, περιέγραψε τον άνθρωπο και τις περιπέτειές του. Η μάχη της καθημερινότητας ήταν εξίσου σπουδαία με τις μάχες του κινήματος και τα παιδικά χρόνια το ίδιο εκστατικά με τις στιγμές που αξίζει να λέγεσαι άνθρωπος. Εστω και αν η μοναξιά καραδοκεί πάντοτε. Γιατί ο κόσμος του ποιητή, όπως είχε σημειώσει και ο αξέχαστος φίλος μου Χρίστος Χειμάρας, «είναι ο κόσμος της ταπείνωσης και της εξουθένωσης. Είναι ένας κόσμος πίκρας και ματαιότητας». Και ο Τάσος Λειβαδίτης πολύ πόνεσε, πολύ βασανίστηκε, πολύ ταλαντεύτηκε και πολύ πόνεσε στη ζωή του.

Ο πολύ σημαντικός ποιητής τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία το 1953 για τη συλλογή του Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου με το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων, το 1957 για τη συλλογή του Συμφωνία αρ. Ι με το Β’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 1976 για τη συλλογή Βιολί για μονόχειρα) με το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης, το 1979 για τη συλλογή Εγχειρίδιο ευθανασίας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Στίχοι του μελοποιήθηκαν από το Μίκη Θεοδωράκη, το Μάνο Λοΐζο, το Γιώργο Τσαγγάρη και άλλους Έλληνες συνθέτες.