Ηρθε η ώρα να δράσουμε

Την κωμωδία

δημιουργώντας ένα ανεπανάληπτο δίδυμο με τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο.

Μιλώντας

εντούτοις, μπορούμε να αποβάλλουμε την καταστροφική μανία και την κοινωνική αδικία. Όπως αναφέρει

ευαισθητοποίησης, που αποτελούν θεμελιώδεις έννοιες.

-Διαχρονικoί οι «Ορνιθες» του Αριστοφάνη;

Το έργο θα παραμείνει διαχρονικό για τον εξής λόγο. Αυτά που

πραγματεύεται ο Αριστοφάνης πριν από 2.500 χρόνια ισχύουν και σήμερα. Ο λόγος

που θα μείνει νομίζω διαχρονικός ο Αριστοφάνης στους αιώνες των αιώνων, είναι γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να αλλάξει,

γιατί αυτά που κάναμε τότε, παρόμοια κάνουμε και τώρα και θα συνεχίσουμε έτσι, γιατί

στο dna μας όχι μόνο ως Ελληνες αλλά και ως άνθρωποι, είναι να

έχουμε τα αρνητικά στοιχεία, τα οποία δεν πρόκειται να αλλάξουμε ποτέ απ’ ότι φαίνεται.

-Σε ποιο σημείο διαφέρει

η δική σας προσέγγιση;

Ουσιαστικά με την μοντέρνα σκηνοθετική ματιά του Γιάννη

Κακλέα έχουμε καταφέρει τους «Ορνιθες» να τους κάνουμε πραγματικά σημερινούς.

Και δεν εννοώ επίκαιρους με την έννοια του ότι βάζουμε ονόματα σημερινά,

αλλάζουμε τα ονόματα κλπ, αλλά είναι επί της ουσίας σημερινή. Δεν απέχει και

πολύ το κείμενο, έχουμε κρατήσει ουσιαστικά το κείμενο του Αριστοφάνη στην

ουσία, τον λόγο του Αριστοφάνη, αυτό που πραγματικά πραγματεύεται, αλλά ο

θεατής βλέποντας την παράσταση συνειδητοποιεί ότι λειτουργεί στο σήμερα,

μπαίνει στο σήμερα και δεν βλέπεις μια παράσταση που μιλάει για το χθες και πως

ήταν. Δεν είναι καθόλου φολκλόρ η παράσταση. Είναι πολύ σύγχρονη γιατί

συμβαίνει στην πόλη μας, συμβαίνει σε αυτό που ζούμε, που έχουμε συνηθίζει να

ζούμε, σε μια τσιμεντένια πόλη.

-Τα αρπακτικά πτηνά

έχουν και σήμερα θέση στην ζωή μας; Υπάρχουν πάντα γύρω μας;

Εννοείται πως υπάρχουν. Το θέμα είναι ότι αν ένα καλό μπορεί

να συμβαίνει τώρα, είναι ότι η νεολαία μέσα από την πληροφορία που έχει μέσα

τον ίντερνετ και την πληροφόρηση που μπορεί να έχει, ίσως να είναι λίγο

καλύτερα, να αναγνωρίζει πιο εύκολα τα αρπακτικά πουλιά.

-Σε εποχές κρίσης

έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη το γέλιο;

Δεν έχουμε ανάγκη μόνο το γέλιο, έχουμε ανάγκη από το να

κατευθυνθεί η σκέψη μας. Το θέατρο ουσιαστικά μας παρέχει αυτή την πολυτέλεια,

αν θέλετε, του να μας αναγκάζει να σκεπτόμαστε, να είμαστε σκεπτόμενοι. Και να

μας ψυχαγωγεί φυσικά, αλλά και να μας κάνει μέσα από τον πολιτικό λόγο του παρελθόντος

που υπάρχει σε πάρα πολλά θεατρικά έργα, όχι μόνο στον Αριστοφάνη, να νιώθουμε

σκεπτόμενοι άνθρωποι. Κι είναι πολύ σημαντικό αυτό. Όχι μόνο ψυχαγωγία, αλλά και ο τρόπος σκέψης να γίνει πιο

ουσιαστικός για το μέλλον.

-Αν ζούσε σήμερα ο

Αριστοφάνης τι πιστεύετε ότι θα έγραφε; Ακριβώς τα ίδια;

Θα άλλαζε απλώς ονόματα και νομίζω ότι θα ήταν λιγότερο

καυστικός, ή αν θέλετε λιγότερο σατυρικός ιδιαίτερα ως προς τα πρόσωπα, γιατί η

διαφορά μας με εκείνη την εποχή είναι ότι τότε δεν ήταν τόσο συντηρητικοί όσο

είμαστε εμείς τώρα. Φαίνεται ότι όσο περνούν τα χρόνια, ενώ μιλάμε για τον

φιλελευθερισμό μας, ουσιαστικά τόσο ελεύθεροι όσο ήταν τότε στο να σατιρίζουν

και να καυτηριάζουν τους ανθρώπους και τας κακώς κείμενα της εποχής, δεν

είμαστε σήμερα.

-Ποια ατάκα του έργου

ακουμπάει στη σύγχρονη πραγματικότητα;

«Σημασία έχει να είσαι άνθρωπος, να παραμένεις άνθρωπος, και

θα την αλλάξουμε την ζωή, να το θυμάσαι». Είναι από ένα εμβόλιμο από ποίηση

αυτό που σας λέω, από ένα ποίημα της Κατερίνας Γώγου, το οποίο όμως είναι και η

ουσία της παράστασής μας.

-Εχοντας διανύσει

γενικότερα, εκλαμβάνει τον χαρακτήρα της κοινωνικής αποστολής;

Ειδικά σε εποχές κρίσης είναι φανερό ότι είναι κάπως έτσι.

Παλιότερα όταν φαινομενικά η εποχή μας ήταν πιο άνετη μπορεί να μην το έβλεπα

έτσι, αλλά τώρα σ’ αυτή την δύσκολη

εποχή που διανύουμε, βλέποντας την ανάγκη του κόσμου, όχι μόνο για να

ψυχαγωγηθεί, αλλά για να νιώσει ότι υπάρχουν και άλλοι που σκέπτονται σαν

αυτόν, νιώθω ότι κάνουμε κάτι πολύ σημαντικό φέτος. Ειδικά με την παράσταση

αυτή και ο λόγος που διαλέξαμε τους ρόλους του έργου που έχει έναν πολιτικό

λόγο, είναι να γυρίσουμε την Ελλάδα και

ουσιαστικά να αφυπνίσουμε τον κόσμο μέσα από την τέχνη, που έχει την δυνατότητα

με αυτό το έργο. Πιστεύω λοιπόν ότι ο ρόλος του ηθοποιού, ενός πραγματικού

ηθοποιού, ενός σωστού καλλιτέχνη, ειδικά σε τέτοιες εποχές, είναι πιο ουσιαστικός απέναντι στο κοινό και

πρέπει να είναι πιο υπεύθυνος.

-Με ποια διάθεση εμφανίζεστε

σήμερα στο Βόλο;

Ερχόμαστε με μια διάθεση πολύ αισιόδοξη και πολύ γλυκιά,

γιατί ήδη έχει δοκιμαστεί η παράσταση κι έχουμε την αγωνία της αναμονής, να δείξουμε αυτή την παράσταση και στους

Βολιώτες με την έννοια ότι μέχρι τώρα έχουμε νιώσει μεγάλη αγκαλιά από τον

κόσμο.

-Επεται νέα

τηλεοπτική εμφάνιση τον χειμώνα μετά το επιτυχημένο «Με λένε Βαγγέλη»;

Τηλεοπτικά όχι, θεατρικά θα με δείτε, άν θέλετε, στην Αθήνα.

Θα βρίσκομαι στο Θέατρο «Βρετάνια», σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, με το «Αχ αυτά

τα φαντάσματα» του Εντουάρντο Ντε Φίλιππο, ένα πολύ υπέροχο έργο, κλασσικό έργο

με μια σύγχρονη πάλι ματιά, μαζί με την Φαίη Ξυλά, τον Αλέξανδρο Λογοθέτη, τον

Βαγγέλη Χατζηνικολάου και πολλούς άλλους υπέροχους ηθοποιούς και περιμένουμε με

ανυπομονησία και τον χειμώνα. Ξέρετε εμείς οι καλλιτέχνες συνεχίζουμε, το

ταξίδι μας δεν τελειώνει ποτέ.

-Τι απαιτεί,

σκέψη και αισιόδοξη διάθεση ή περίσκεψη και μέτρο;

Νομίζω ότι έχουμε περισσέψει από περίσκεψη και μέτρο. Νομίζω

ότι ήρθε η ώρα να δράσουμε. Ηρθε η ώρα να κάνουμε πράγματα γι’ αυτό τον

τόπο, για τους ανθρώπους γύρω μας, για

τους εαυτούς μας. Να κάνουμε πράγματα τα οποία όμως να μην μας τα παρουσιάζουν

μέσα από ένα μάρκετιγκ ότι είναι αυτά τα οποία πρέπει να κάνουμε. Είναι αυτά που

πρέπει εμείς οι ίδιοι να αποφασίσουμε ότι πρέπει να κάνουμε, από το μικρότερο

ως το μεγαλύτερο. Για να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας, πρέπει να αλλάξουμε

πρώτα τον εαυτό μας. Οπότε πρέπει ουσιαστικά να γίνουμε πιο υπεύθυνοι γι’ αυτό

τον χώρο που βρεθήκαμε, που γεννηθήκαμε και που πρέπει να συνυπάρξουμε με

άλλους ανθρώπους.