Γράφει ο Τάσσος Μητρογώγος
Με τον
ερχομό του εξαίρετου καλλιτέχνη Κώστα Χατζή την περασμένη Δευτέρα στο θερινό
Δημοτικό Θέατρο Βόλου, μου έρχονται στη μνήμη ευχάριστα γεγονότα που μου
συνέβησαν στα 40 χρόνια στον ραδιοφωνικό σταθμό Βόλου.
Πέντε χρόνια σαν
τραγουδιστής όταν με τον αξέχαστο φίλο και συμμαθητή –μαθητές ακόμη στο
Γυμνάσιο- και μετά με την ορχήστρα Μαυραντώνη-Τσαχτίρη-Μάστορη κάναμε εκπομπές
και αργότερα στη Θεσσαλονίκη όταν τραγουδούσα με την ορχήστρα Α. Σπάθη τη Μαίρη
Μόντ και τον Καρανίκα. Ακολούθησαν 35 χρόνια στον Ρ. Σ. Β. σαν εκφωνητής και
παραγωγός εκπομπών. Ήταν το καλοκαίρι του 1958. Είχαν προηγηθεί οι σεισμοί του
Βόλου του ’55 και ’57. Ένα απόγευμα που είχα βάρδια με ειδοποίησαν ότι με
ζητούσε κάποιος. Αντίκρισα ένα νεαρό μελαμψό με μια κιθάρα στο χέρι. Μου είπε
ότι είχε έλθει να εργασθεί στις νέες οικοδομές, να τον ακούσω (είχε πάρει
πληροφορίες ότι βοηθούσα με τις εκπομπές μου νέους καλλιτέχνες) και εάν ήξερα
κάποια ταβέρνα να παίζει και να τραγουδά τα βράδια.
Στήσαμε τα
μικρόφωνα για ακρόαση και με τα πρώτα «ακόρντα» που έπιασε στην κιθάρα
διαπίστωσα ότι πρόκειται για άριστο κιθαρίστα. Μετά άρχισε να τραγουδά, η
έκπληξη μου ήταν μεγαλύτερη. Ο τεχνικός μου έκανε νόημα από το τζάμι του
στούντιο να μου μιλήσει. Χωρίς να κλείσω εντελώς τη πόρτα πήγα στην κονσόλα που
ρύθμιζε τα μικρόφωνα και τον ακούω να μου λέει «είναι βραχνός, πες του να πιεί
μερικά ….τσάγια και μετά να ’ρθει»
Έβαλα τα
γέλια και του απάντησα «αυτός ο βραχνός είναι ένας νέος Άρμοστρονγκ ένας νέος Ρέι Τσαρλς». Ο Κώστας άκουσε το διάλογο,
δεν είπε τίποτε και τον έστειλα στα «Καλαμάκια» απέναντι από το Ξενία να
εργασθεί. Μερικά χρόνια αργότερα το έλεγε με χιούμορ συχνά στις εκπομπές ότι
«είχα πιεί τόσα πολλά τσάγια, κάηκε ο λαιμός μου και το αποτέλεσμα μηδέν, δεν… ξεβράχνιασα».
Πέρασαν από τότε λίγα χρόνια. Είχα ξεχάσει το μελαμψό αγόρι και το περιστατικό
και μας είχαν έλθει στον ραδιοφωνικό σταθμό οι πρώτες κυκλοφορίες ενός
ανερχόμενου αστέρα του τραγουδιού με το όνομα Κώστας Χατζής. Οι ακροατές των
τραγουδιών του πλήθαιναν μέρα με την μέρα και οι εμφανίσεις στο «Σκορπιό» είχαν
μεγάλη επιτυχία. Μου τηλεφώνησαν 2-3 ακροατές που είχαν πάει στο «Σκορπιό» και
μου είπαν «χαιρετίσματα από τον Κώστα Χατζή και σε ευχαριστεί για την βοήθεια σου,
όταν έμαθε ότι είμαστε Βολιώτες».
Εγώ δεν
μπορούσα να εξηγήσω τις ευχαριστίες ενός καλλιτέχνη που μας είχε κατακτήσει με
τη φωνή του. Έκανα λοιπόν ένα ταξίδι στην Αθήνα με την γυναίκα μου και τις
κόρες μου οι οποίες σημειωτέον είναι ένθερμες ακροάτριες του- και να ‘μαστε στο
«Σκορπιό».Πήγα νε τον γνωρίσω στα καμαρίνια. Αντίκρισα ένα μελαμψό νέο με
μουστάκι τσιγκέλι, που τίποτε δεν μου θύμιζε το αμούστακο του 1958 που είχε
έλθει στον ραδιοφωνικό σταθμό Βόλου. Πριν του πω ποιος είμαι, με αγκάλιασε με
αποκάλεσε αδελφό και μου αποκάλυψε ποιος ήταν…
Έτσι άρχισε
μια φιλία και αλληλοεκτίμηση που κράτησε 47 περίπου χρόνια, εμένα με τιμά αυτή
η φιλία και νομίζω ότι και ο Κώστας το δηλώνει παντού αφού και στην τιμητική
μου … έξοδο, θέλησε να ‘ρθει στο Βόλο και να τραγουδήσει για μένα λέγοντας (το
‘χω το CD) ότι «ο Τάσσος δεν αποσύρεται απ’ αυτό το χώρο μόνο όταν φύγει από τη
ζωή και έχει ακόμη να προσφέρει».
Στα 47
χρόνια που ακολούθησαν πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές, τηλεοπτικές μαζί του και
συνεντεύξεις σε εφημερίδες (κάτι δύσκολο να του αποσπάσεις γιατί είναι σεμνός
καλλιτέχνης και αυτό το διαπίστωσε μεταξύ των άλλων και συμπολίτης
δημοσιογράφος). Όλα αυτά ήλθαν στο νου μου τη Δευτέρα 25 Ιουνίου ακούγοντας για
μια ακόμη φορά να τραγουδά τα αγαπημένα μου τραγούδια «το αεροπλάνο», «σύνορα η
αγάπη δεν γνωρίζει», «Αντίο». Εμείς όμως Κώστα δεν λέμε αντίο αφού η επόμενη
συνάντηση μας είναι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο στη συναυλία σου στο Χαλάνδρι της
Αθήνας και γιατί όχι και στο Μαρούσι που κατοικώ και που θα έχω ίσως και εγώ
κάποιο λόγο να πω. Να ‘σαι καλά και με την τραγουδίστρια σύζυγο σου και τον γιό
σου Αλέξανδρο να μας προσφέρεις τα διαχρονικά τραγούδια σου, που πέρασαν στην ιστορία.
