Αφιέρωμα στην ποιητή Μάρκο Μέσκο θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 6 Ιουνίου στις 8.30 μμ στο βιβλιοπωλείο – καφενείο «Χάρτα» που βρίσκεται στην οδό (Σκενδεράνη 16Α-Β, Βόλος, τηλ.: 24210 33250). Ο γνωστός ποιητής θα φιλοξενηθεί στο Βόλο με αφορμή τη συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του «Μαύρο Δάσος Ι & ΙΙ» και την τελευταία ποιητική του συλλογή «Τα Λύτρα» (εκδόσεις Γαβριηλίδης). Την εκδήλωση θα προλογίσει η φιλόλογος Μένια Συρούκη. Παράλληλα, θα εκτεθούν έργα του Αστέρη Γκέκα εμπνευσμένα από την ποίηση του Μάρκου Μέσκου, με γενικό τίτλο «προς το παρόν, η ποίηση είναι ψυχή».
Ο Μάρκος Μέσκος γεννήθηκε στην Έδεσσα της Μακεδονίας το 1935, ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες και τις γυμνασιακές του σπουδές. Κατ’ αρχάς στο εμπορικό κατάστημα του πατρός του και κατόπιν, 1965-1980, στην Αθήνα. Απεφοίτησε από το Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Σχολής Δοξιάδη Αθηνών το 1968. Εργάστηκε, μεταξύ άλλων εργασιών του ποδαριού, ως γραφίστας σε αρκετά διαφημιστικά γραφεία αλλά και επιμελητής εκδόσεων. Πολύ πριν, από το 1957, είχε συνδεθεί με τη συντακτική ομάδα του περιοδικού «Μαρτυρίες». Γράφει ποιήματα από το 1952. Συνεργάστηκε με πολλά περιοδικά, δημοσιεύοντας ποιήματα, μελέτες και πεζογραφήματα. Ποιήματά του μεταφράστηκαν σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Από το 1981 είναι εγκατεστημένος στη Θεσσαλονίκη.
Είναι φίλος και συνιδρυτής της εκδοτικής ομάδας των «Χειρογράφων» ενώ από το 1987-1993 εργάστηκε ως υπεύθυνος των εκδόσεων της Α.Σ.Ε. Έχει τιμηθεί με το βραβείο ποίησης του περιοδικού «Διαβάζω» για τους «Χαιρετισμούς», 1995, και με το βραβείο του Ιδρύματος Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών, το 2006, για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Σκιαγραφώντας το έργο του ποιητή ο Β. Χατζηβασιλείου, γράφει στο «Βήμα» : «Ο δυνατός αέρας της ελευθερίας που πνέει στους ανοιχτούς χώρους, οι μαγικές και συνάμα μαγεμένες εικόνες του φυσικού τοπίου, αλλά και η ματωμένη, άσβεστη μνήμη της ιστορίας: αυτό είναι, νομίζω, το τρίπτυχο που ορίζει το ποιητικό έργο του Μάρκου Μέσκου, ο οποίος εκπροσωπεί μια από τις πιο ευδιάκριτες φωνές της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς – γενιά που έζησε τα παιδικά της χρόνια μέσα στην αντάρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της εμφυλιακής σύγκρουσης.[Στο “Μαύρο Δάσος”] ο Μέσκος σχηματίζει μια δίσημη ποιητική μυθολογία, εξυμνώντας τα ανδραγαθήματα μιας παράξενης κλεφτουριάς: μια δράκα γενναίων είναι έτοιμη να τα βάλει με όλα τα άδικα του κόσμου έχοντας πλήρη επίγνωση πως η βία του εχθρού μπορεί ανά πάσα στιγμή να τη διαμελίσει».
Όπως επισημαίνεται στην ίδια κριτική : « Μιλώντας για αυτή την τέχνη σήμερα, θα έλεγα πως ο Μέσκος διασώζει στο ακέραιο την ενέργειά της, που τον εγκλιματίζει χωρίς σκαμπανεβάσματα στο αίσθημα του παρόντος. Ενα παρόν με το οποίο ο ποιητής συνομιλεί ευθέως και εις βάθος, κερδίζοντας άκοπα τη συγκίνησή μας: «Σαν όνειρο τα πράσινα του Μάη και / οι εκτελεσμένες παπαρούνες τόπους τόπους / πουλιά αραιά στον αέρα / η καϊσιά, η κερασιά και η φλαμουριά από τον Βορρά / σαν όνειρο / προτού στην αμνησία βουλιάξει / και στο αράγιστο σκοτάδι».
