ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σινέ Μεσόγειος στο Αχίλλειον

σινέ-μεσόγειος-στο-αχίλλειον-327733

Θα προβληθεί η ταινία «Post Mortem» του Πάμπλο Λαραΐν

Μια ακόμη ενδιαφέρουσα προβολή θα πραγματοποιηθεί στο «Αχίλλειο» στο πλαίσιο του Cinι Μεσόγειος, σήμερα Τρίτη 3 και την Πέμπτη 5 Απριλίου στις 9:30 μ.μ.

Συγκεκριμένα θα προβληθεί η ταινία «Post Mortem», συμπαραγωγή Χιλής και Μεξικού 2010, σε σκηνοθεσία, σενάριο: Πάμπλο Λαραΐν Πρωταγωνιστούν οι: Αλφρέντο Κάστρο, Αντόνια Ζέγκερς, Αμπάρο Νογκουέρα, Μαρτσέλο Αλόνσο.

Η συγκεκριμένη κινηματογραφική δημιουργία απέσπασε Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Καρθαγένης και ήταν η επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Βενετίας.

Χιλή, 1973. Τελευταίες μέρες της προεδρίας του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Ο Μάριο, ένας μοναχικός υπάλληλος νεκροτομείου, είναι ερωτευμένος χωρίς ανταπόκριση με τη Νάνσυ, μια ιδιόρρυθμη γειτόνισσά του, χορεύτρια καμπαρέ. Όταν αυτή εξαφανίζεται ύστερα από μια επιδρομή του στρατού στο σπίτι της, ο Μάριο αρχίζει τη μανιώδη αναζήτησή της. Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Αλιέντε έχει ανατραπεί και οι άνθρωποι σκοτώνονται στους δρόμους. Ο στρατός καταλαμβάνει το νεκροτομείο, όπου πολλά πτώματα συσσωρεύονται. Ο Μάριο προσπαθεί να βάλει μια τάξη στο νεκροτομείο. Δεν μπορεί, όμως, να πάρει το μυαλό του από του Νάνσυ. Φοβάται ότι κάποια στιγμή θα τη βρει ανάμεσα στους νεκρούς. Ώσπου μια μέρα καλείται μυστικά από τον διευθυντή του για μια κατεπείγουσα νεκροτομή…

Ο Πάμπλο Λαραΐν, γνωστός απ’ το φιλμ «Τόνι Μανέρο» (2008), σκιαγραφεί μια μελανή σελίδα της από την πρόσφατη ιστορία της Χιλής. Αξιόλογη πολιτική παραβολή, διεισδυτική αλληγορία με ποιητικούς-φαντασιακούς όρους, χωρίς απλοϊκούς, κοινότοπους ή πομπώδεις συμβολισμούς, με πρωταγωνιστή ένα «φάντασμα», έναν «άνδρα-κοράκι», που προσπαθεί να βυζάξει ζωή από έναν καταδικασμένο έρωτα στα συντρίμμια της εθνικής καταστροφής.

Η ματιά του σκηνοθέτη είναι κοφτερή, ψυχρή και αδίστακτη, μαχαίρι που φτάνει στο κόκαλο και ανοίγει πληγές – πολιτικές, ψυχολογικές, συνειδησιακές. Οι κινήσεις είναι ρομποτικές, το στιλ διαδικαστικό, σαν υπογραφή εγγράφων σε μια παρακμασμένη δημόσια υπηρεσία.

Ο ήρωας κινείται μέσα σ’ ένα εφιαλτικό, βαμπιρικό περιβάλλον, με βλέμμα πέραν της απελπισίας κι εκμηδενισμένες προοπτικές, συγχέοντας τη ζωή με τη δουλειά του, ώσπου ξεπροβάλλει το πιο απίθανο πλάσμα απ’ το διπλανό διαμέρισμα, μια αρτίστα του καμπαρέ, η οποία και ενεργοποιεί την ανθρωπιά πίσω από τη σκληρή μάσκα του προσώπου του. Ο πρωταγωνιστής Αλφρέντο Κάστρο, αλύγιστος και άδειος, σχεδόν ανέκφραστος, σκιερός και γωνιώδης, μ’ ένα πρόσωπο εγκατάλειψης, συνοψίζει την αγωνία της ταινίας και αξίζει ιδιαίτερης μνείας.

Ο σκηνοθέτης, που μεγάλωσε ακούγοντας διάφορες ιστορίες για το πραξικόπημα του Πινοσέτ, το ξανάπλασε με την φαντασία του, κάνοντας όμως σχολαστικές έρευνες για τον θάνατο του Χιλιανού ηγέτη: Βρήκε τα πρωτότυπα πρακτικά του νεκροτομείου και μίλησε διεξοδικά με έναν από τους γιατρούς που έλαβαν μέρος σε αυτήν.

Η επιτυχία του είναι το αρμονικό δέσιμο όλων αυτών των πραγματικών περιστατικών με το αλληγορικό, σχεδόν παραμυθένιο ύφος μιας ταινίας, που ανήκε στις εκπλήξεις του περσινού Φεστιβάλ Βενετίας, όπου έκανε την πανευρωπαϊκή πρεμιέρα της.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου