Η Λήδα Τουλουμάκου συμμετέχει στον «Θάνατο του Αντονέλο»
Πεδίο εκφραστικής προσέγγισης και θεατρικής δράσης προσφέρει στην νεαρή Βολιώτισσα ηθοποιό Λήδα Τουλουμάκου η πρωτοποριακή παράσταση «Ο θάνατος του Αντονέλο» της Βιβής Πηνιώτη. Η νεαρή Βολιώτισσα, κόρη του Γιώργου και της Μαίρης Τουλουμάκου, συμμετέχει στην κίνηση καλλιτεχνών «Θέατρο του πανικού», που παρουσιάζει το προαναφερθέν έργο, στο φουαγιέ του χώρου τέχνης και πολιτισμού Beton 7, στην οδό Πύδνας 7 στο Βοτανικό. Το έργο, που απέσπασε το πρώτο κρατικό βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου Υπουργείου Πολιτισμού 2009, παρουσιάζεται παράλληλα με εικαστική έκθεση, η οποία πραγματοποιείται σε συνεργασία με φοιτητές της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών.
Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου ο Αντονέλο και η Σεσίλια, τα πρόσωπα ενός πίνακα ζωγραφικής του 15ου αιώνα, σπάνε τα δεσμά της ακινησίας τους, για να πραγματοποιήσουν την πιο αναπάντεχη επανάσταση. Όταν τελικά απογυμνώνεται από ότι θείο τους είχε προσδώσει το χέρι της ζωγράφου, εμφανίζεται η συντηρήτρια, αποφασισμένη κι αδυσώπητη, για να αποκαλύψει την αρχική μορφή του πίνακα.
Την σκηνοθεσία συνυπογράφουν οι Λύσανδρος Σπετσιέρης και Κωνσταντίνος Παπαθεοδώρου, τα σκηνικά-κοστούμια δημιούργησε η Βασιλική Τζούτη, την μουσική οι Ορέστης Πλακιάς, Κωνσταντίνος-Ανδρέας Φιορέτος, το βίντεο οι Κώστας Αγγελόπουλος, Σταύρος Δεληγιαννίδης, Λήδα Τουλουμάκου, τον ήχο ο Βασίλης Κωνσταντινάκος, τους φωτισμούς ο Αλέκος Μονοκάνδυλος, βοηθός σκηνοθέτη είναι η Σοφία Γεωργιάδου και το μακιγιάζ επιμελήθηκε η Χριστίνα Τουλουμάκου, αδελφή της Λήδας. Τους χαρακτήρες του πρωτοποριακού έργου ενσαρκώνουν στην σκηνή οι : Λύσανδρος Σπετσιέρης, Ελισάβετ Λουμπαρδιά, Στεφανία Μαρμαγγέλου, Ιωάννα Κυρίτση, Ειρήνη Ρουμελιωτάκη, Λήδα Τουλουμάκου και Στέλλα Φωτιάδη.
Η συγγραφέας Βιβή Πηνιώτη γράφει για το έργο της «Ο θάνατος του Αντονέλο», με το οποίο κέρδισε το Α Κρατικό Βραβείο για νέους θεατρικούς συγγραφείς το 2009: «Αιωνιότητα, σταθερότητα, τάξη, τελειότητα. Τι γίνεται όταν αυτά τα στοιχεία ενός ζωγραφικού αριστουργήματος του 15ου αιώνα, το μόνο που προκαλούν στα απεικονιζόμενα πρόσωπα είναι η πλήξη και η βαθιά επιθυμία για ανατροπή; Θα καταφέρουν να σπάσουν τα δεσμά της ακινησίας που η φύση της ζωγραφικής τέχνης τους επιβάλλει; Η πιο απίθανη επανάσταση πραγματοποιείται. Κατά πόσο όμως πρόκειται για πρωτοβουλία των ίδιων των προσώπων του πίνακα, ή του ζωγράφου που τον δημιούργησε (αν και νεκρός ο ίδιος εδώ και αιώνες), ή της συντηρήτριας που έρχεται σήμερα να αποκαλύψει τον πίνακα κάτω από τον πίνακα, κανείς δεν ξέρει».
