Η διάσημη ηθοποιός Κατρίν Ντενέβ πρωταγωνιστεί στην ταινία με τίτλο «Potiche» που θα προβληθεί την Τρίτη 16, Τετάρτη 17, Πέμπτη 18 και Παρασκευή 19 Αυγούστου στις 9.30 μ.μ. στο θερινό κινηματογράφο «Εξωραϊστική» στο πλαίσιο του Ciné Μεσόγειος. Η ταινία, γαλλικής παραγωγής 2010, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Φρανσουά Οζόν, σενάριο: Πιέρ Μπαριγιέ, Ζαν-Πιέρ Γκρεντί (θεατρικό έργο), Φρανσουά Οζόν. Πρωταγωνιστούν: Κατρίν Ντενέβ, Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Φαμπρίς Λουσινί, Καρίν Βιάρντ, Ζερεμί Ρενιέ. Η ταινία έχει αποσπάσει πολλές διακρίσεις όπως υποψηφιότητα σε τέσσερις κατηγορίες Βραβείων Σεζάρ (Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας για την Κατρίν Ντενέβ, Καλύτερης Β Γυναικείας Ερμηνείας για την Καρίν Βιάρντ, Καλύτερο Προσαρμοσμένο Σενάριο για τον Φρανσουά Οζόν και Καλύτερα Κοστούμια για την Πασκαλίν Σαβάν), επίσημη συμμετοχή στα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας και Τορόντο 2010, ταινία έναρξης Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου 2011.
Ο όρος Potiche σημαίνει βάζο, γλάστρα ή άλλο αντικείμενο που δεν έχει κάποια χρηστική αξία, απλώς τοποθετείται κάπου σαν διακοσμητικό. Στην γαλλική γλώσσα χρησιμοποιείται και μεταφορικά για να περιγράψει μειωτικά και περιφρονητικά μία γυναίκα που έχει μόνον εμφανισιακά χαρίσματα, ή ζει στη σκιά του συζύγου της, χωρίς δική της προσωπικότητα.
Χρονικά, η υπόθεση της ταινίας ανάγεται στα 1977 στην Βόρεια Γαλλία. Η Σουζάν Πιζιόλ (Κατρίν Ντενέβ) είναι εγκλωβισμένη στο ρόλο της αστής νοικοκυράς, «βασίλισσας των οικιακών συσκευών της», όπως λέει η ίδια και «γλάστρας» (potiche), όπως λένε οι άλλοι. Ύστερα από 30 χρόνια γάμου, παραμένει υποταγμένη στη βούληση του συζύγου της, του εργοστασιάρχη κυρίου Ρομπέρ Πιζόλ (Φαμπρίς Λουσινί), ο οποίος διοικεί την «προικώα» ομπρελοβιομηχανία με απολυταρχικό και αυταρχικό τρόπο, όπως ακριβώς «διοικεί» την οικογένειά του.
Όταν οι εργάτες στο εργοστάσιό του κατεβαίνουν σε απεργία και κρατούν όμηρο τον βιομήχανο, η κρίση που ξεσπά είναι μεγάλη και εκτονώνεται με τον τραυματισμό του και την απομάκρυνσή του για ένα διάστημα από την περιοχή.
Τότε έρχεται η στιγμή που η κυρία Πιζόλ παίρνει την μεγάλη απόφαση να αναλάβει χρέη Γενικού Διευθυντή στο εργοστάσιο του συζύγου της και προς έκπληξη όλων αποδεικνύεται μια ικανότατη και μαχητικότατη γυναίκα.
Τα προβλήματα ξαναρχίζουν όταν ο κύριος Πιζόλ επιστρέφει από το ταξίδι του, ενώ η εμφάνιση του αριστερού Δημάρχου κυρίου Μορίς Μπαμπέν (Ζεράρ Ντεπαρντιέ), παλιού έρωτα της Σουζάν, περιπλέκει τα πράγματα ακόμη πιο πολύ…Η καλύτερη ερμηνεία της Ντενέβ εδώ και χρόνια, σε μια κωμωδία γεμάτη σαρκασμό και ξεκαρδιστικές σκηνές.
Ενας αξιόλογος δημιουργός
Ο Φρανσουά Οζόν, σκηνοθέτης των ταινιών «Η Πισίνα», «Το Καταφύγιο» και φυσικά οι «8 Γυναίκες» επιστρέφει με τη feelgood ταινία του Potiche, που με την εκπληκτική Κατρίν Ντενέβ και έντονο άρωμα από 70’s καταγοήτευσε το γαλλικό κοινό ξεπερνώντας τα 3.000.000 εισιτήρια. Το Potiche δίνει την ευκαιρία στη μοναδική Κατρίν Ντενέβ, να διατηρήσει την απαράμιλλη γοητεία της Γκάμπι των «8 Γυναικών» και να ξανασυναντηθεί με τον μεγάλο της κινηματογραφικό έρωτα που ακούει στο όνομα Ζεράρ Ντεπαρντιέ. Μία ερωτική ιστορία που μετρά 30 και πλέον χρόνια με αποκορύφωμα «Το Τελευταίο Μετρό» του Φρανσουά Τριφό, πλημμυρίζει και πάλι τη μεγάλη οθόνη. Οι δύο ζωντανοί μύθοι του γαλλικού αλλά και παγκόσμιου σινεμά ενώνονται ξανά καθώς όπως δήλωσε ο σκηνοθέτης Φρανσουά Οζόν όταν έψαχνε ποιος θα μπορούσε να είναι ο παλιός έρωτας της Σουζάν (Κατρίν Ντενέβ) ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ του ήρθε αυτόματα στο μυαλό, όπως θα ερχόταν στον κάθε θεατή και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία για την χημεία τους αφού είχε δοκιμαστεί τόσες φορές.
Η ίδια η Κατρίν Ντενέβ σε συνέντευξή της είπε για τον Ντεπαρντιέ: «Κατά τη διάρκεια των χρόνων, έχουμε συναντηθεί πολλές φορές. Και κάθε φορά είναι πολύ φυσικά τα πράγματα. Τον αγαπώ και τον θαυμάζω πάρα πολύ. Είναι ένας ηθοποιός που είναι πάντα εκεί και πάντα ζεστός με τις συμπρωταγωνίστριές του. Επιπλέον είναι αστείος και… ανυπόμονος. Δεν του αρέσει να κάνει πρόβες. Του αρέσει να κάνει γυρίσματα. Έχει μια τάση να επισπεύδει τα πράγματα. Ευτυχώς και ο Φρανσουά είναι το ίδιο».
Ο Φρανσουά Οζόν στρέφεται για ακόμη μία φορά στο θέατρο, την πηγή που τον έκανε διάσημο με τις «8 Γυναίκες», και αυτή τη φορά μεταφέρει στον κινηματογράφο το έργο των Πιέρ Μπαριγιέ και Ζαν-Πιερ Γκρεντί με σκοπό να σατιρίσει όχι μόνο την σχέση των φύλων αλλά και των τάξεων. «Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να κάνω μία ταινία για την θέση των γυναικών στην κοινωνία και την πολιτική. Όταν είδα την παράσταση Potiche των Μπαριγιέ και Γκρεντί, πριν από περίπου δέκα χρόνια σκέφτηκα αμέσως ότι ήταν το τέλειο υλικό για μία ταινία. Ωστόσο, μου πήρε αρκετό καιρό για να το κάνω δικό μου, για να δω πως θα το μετέφερα στον κινηματογράφο αλλά και στην σύγχρονη κοινωνία» ομολογεί.
