ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Ελενα Νταβλαμάνου
Μετά τις επιτυχημένες καλοκαιρινές εκδηλώσεις του «Ε» στον Βόλο και στην ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας, με σκοπό την προβολή των δύο παιδικών βιβλίων «Λόγια της στεριάς και της θάλασσας» και «Ο… πειρατής με την κόκκινη βαρκούλα» και την οικονομική του ενίσχυση του Συλλόγου, σήμερα συνομιλούμε με τον πρόεδρο του «Εσταυρωμένου» και συγγραφέα των βιβλίων, πατέρα Θεόδωρο Μπατάκα.
Πάνω από είκοσι χρόνια προσφοράς συμπληρώνει ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου «Ο Εσταυρωμένος» που προσφέρει φιλοξενία στους πέντε ξενώνες που διατηρεί, με τη συνδρομή 145 περίπου εθελοντών.
Περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι γίνονται αποδέκτες της προσφοράς του «Εσταυρωμένου», που αγκαλιάζει φυλακισμένους, αποφυλακισθέντες, τις οικογένειές τους, αστέγους, απόρους, μονογονεϊκές οικογένειες και ιδρύματα.
Η δράση του «Εσταυρωμένου» εκτείνεται στις φυλακές Βόλου, Κασσαβέτειας, το Ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων, τα κρατητήρια της περιοχής μας, αλλά και τις φυλακές ανά την Ελλάδα, όπου υπάρχει ανάγκη βοήθειας.
Το δεύτερο σκέλος της προσφοράς του Συλλόγου είναι το Κέντρο Υποδοχής Κρατουμένων και Αποφυλακισθέντων όπου «ουσιαστικά γίνονται οι συνεντεύξεις των ανθρώπων αυτών, ακούμε τα προβλήματά τους και κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε» επισημαίνει ο π. Θεόδωρος.
Το τρίτο κομμάτι είναι η διακονία, ο Σταθμός Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών όπου διανέμονται σε απόρους ρούχα, παπούτσια, κλινοσκεπάσματα και ό,τι άλλο χρειάζεται. «Τα συγκεκριμένα είδη δεν μοιράζονται μόνο σε καθημερινή βάση σε οικογένειες ή σε μεμονωμένα άτομα. Από κει αντλούν υλικό φυλακές, κρατητήρια, Ιδρύματα, Κοινωνικές Υπηρεσίες, Νοσοκομείο, Γηροκομείο, Ορφανοτροφείο πολλές φορές, Ασπρες Πεταλούδες, Κέντρα Υγείας, φιλόπτωχα ταμεία, μοναστήρια, όπου υπάρχει ανάγκη συνδράμουμε. Δεν περιμένουμε να μας καλέσουν και να μας ζητήσουν βοήθεια» επισημαίνει ο πρόεδρος του «Εσταυρωμένου».
Παράλληλα ο «Εσταυρωμένος» φιλοξενεί ανθρώπους που έχουν ανάγκη από στέγη από το 2009 μέχρι σήμερα. «Επίσης δίνουμε πολύ μεγάλη προτεραιότητα στη στήριξη των σχολείων των φυλακών, γιατί πιστεύουμε ότι τα σχολεία των φυλακών είναι πηγή χάριτος, χαράς, έμπνευσης, γνώσης, ξεκούρασης και ονείρων των κρατουμένων» τονίζει ο π. Θεόδωρος.
Κέντρο υποδοχής
Κι όταν αποφυλακιστούν ή βγουν με ολιγοήμερη άδεια, είναι πάλι κοντά τους. Βρίσκονται στον χώρο του συλλόγου, στο κέντρο υποδοχής. Εκεί όπου τα μέλη του «Εσταυρωμένου» βλέπουν τους κρατουμένους και τους στηρίζουν, τους δίνουν και πάλι βοηθήματα, τρόφιμα, ρούχα και παπούτσια. Όμως εκεί πια δεν πηγαίνουν μόνο οι κρατούμενοι αλλά όλοι όσοι έχουν την ανάγκη τους. Μετανάστες, κακοποιημένες γυναίκες, άστεγοι και οι συγγενείς των φυλακισμένων που χρειάζονται ηθική ή και υλική βοήθεια.
Πρόσφατα ο σύλλογος άνοιξε και τρεις μικρούς ξενώνες για εκείνους που ψάχνουν ένα καταφύγιο για μερικές ημέρες. Άτομα που έχουν μόλις βγει από τη φυλακή ή μια κακοποιημένη γυναίκα που θέλει να κάνει ένα νέο ξεκίνημα. «Δεν έχουμε κανένα κριτήριο θρησκευτικό ή φυλετικό. Όποιος έρθει στην πόρτα μας έχει και τη βοήθειά μας. Σκεφτείτε ότι κάθε μήνα στηρίζουμε περίπου 600 άτομα, ένα μικρό χωριό» λέει ο π. Θεόδωρος Μπατάκας. Στις φυλακές οι κρατούμενοι περιμένουν με ανυπομονησία την επίσκεψή τους. Και όταν για κάποιο λόγο καθυστερήσουν να τους επισκεφθούν για μια δυο μέρες, παίρνουν τηλέφωνο και ρωτούν πότε θα βρεθούν κοντά τους. «Ζεσταίνεται η καρδιά μας όταν βοηθάμε αυτούς τους ανθρώπους δίνοντας τους όση βοήθεια μπορούμε. Μας θεωρούν πια σαν δικούς τους συγγενείς, και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Χαλάλι αυτός ο κόπος που κάνουν οι κληρικοί και οι εθελοντές μας» συμπληρώνει.
Παρά την κρίση το έργο που κάνει η Μητρόπολη Δημητριάδος και ιδιαίτερα ο σύλλογος «Εσταυρωμένος» έχει εκτιμηθεί από τον κόσμο. «Ο κόσμος, δόξα τω θεώ, στηρίζει την προσπάθειά μας προσφέροντας χρήματα αλλά και εθελοντική εργασία» λέει ο π. Θεόδωρος. Τον ρωτάμε ποιο είναι το όραμά του. «Να κάνουμε τη ζωή αυτών των ανθρώπων που είναι στοιβαγμένοι σαν σαρδέλες πολύ πιο ανθρώπινη. Να ακολουθήσουν το παράδειγμά μας και άλλες μητροπόλεις» τονίζει. «Εμείς», καταλήγει, «δεν είμαστε τίποτε. Εθελοντές είμαστε που προσπαθούμε να βοηθήσουμε με τις μικρές μας δυνάμεις. Φτάνουν, να ξέρετε, μέχρι και στην αυτοκτονία στις φυλακές από την ανέχεια. Υπάρχει μια μικρή κοινωνική βόμβα εκεί μέσα, που αν εκραγεί δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει».
Τα δύο βιβλία απευθύνονται σε παιδιά, αλλά διαβάζονται ευχάριστα απ’ όλες τις ηλικίες. Στις σελίδες τους προβάλλονται – με ευαισθησία και ρέοντα γλαφυρό λόγο – πολλά μηνύματα. Επιπλέον, έχουν και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, αφού είναι και ένα σπουδαίο εργαλείο διδασκαλίας για τους εκπαιδευτικούς, αλλά και για τους φοιτητές δασκάλους και νηπιαγωγούς.
Από τα δύο βιβλία του π. Θεόδωρου πηγάζουν αβίαστα ψυχωφελή διδάγματα για μεγάλους και μικρούς όπως: ακλόνητη πίστη στο Χριστό, εκζήτηση της βοήθειάς του στις δυσκολίες κι στα αδιέξοδα της ζωής, σεβασμός, υπακοή των παιδιών στους γονείς, έμπρακτη αγάπη προς τον συνάνθρωπο, σεβασμός και προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, ανιδιοτέλεια, τιμιότητα στις διαπροσωπικές σχέσεις, προσοχή των νέων σε κάθε βήμα της ζωής τους, διακριτική, ευγενική συμπεριφορά προς ασθενείς, αναξιοπαθούντες κ.α. Και αυτά προσφέρονται στον αναγνώστη με ευαισθησία, αμεσότητα, ρέοντα, γλαφυρό λόγο, ευχάριστη – χιουμοριστική σ’ ορισμένα σημεία – πλοκή που κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του, τον προβληματίζουν θετικά και τον διδάσκουν. Τα κείμενα εμπλουτίζονται με τα όμορφα σκίτσα του συγγραφέα σχετικά με το περιεχόμενό τους προς τεκμηρίωση.
Τα δύο παιδικά βιβλία διατίθενται– για φιλανθρωπικούς σκοπούς – στα εκκλησιαστικά βιβλιοπωλεία της πόλης μας, στα Γραφεία του «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ» (Κ. Καρτάλη 152, στο Βόλο τηλ. 2421030054
και στο Διαδίκτυο: estavromenos.blogspot.com) και στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου.
Συνομιλώντας με τον συγγραφέα π. Θεόδωρο, ο ίδιος αναφέρει:
«Δεν είμαι φιλόλογος ούτε λογοτέχνης ούτε συγγραφέας. Είμαι όμως πατέρας και παππούς, που αξιώθηκα, με τη χάρη του Θεού, ν’ αποκτήσω παιδιά και εγγόνια, σαρκικά και πνευματικά. Πολλές φορές, κυρίως τα κρύα βράδια του χειμώνα, κλήθηκα να αφηγηθώ διάφορες ιστορίες από τη ζωή των ψαράδων, παιδικά μου βιώματα από τη ζωή του χωριού, αφηγήσεις από τα θαλάσσια ταξίδια του ψαρά πατέρα μου, εμπειρίες από τα πνευματικά μου οδοιπορικά στο Άγιον Όρος και, προ πάντων, παραμύθια που είχα ακούσει από την αείμνηστη μητέρα μου.
Εκείνο όμως που μ’ ευχαριστούσε ιδιαίτερα, εκείνες τις ευλογημένες στιγμές – στο παιδικό δωμάτιο ή κοντά στο τζάκι του σπιτιού μας – έχοντας στην αγκάλη μου τα μικρά μας βλαστάρια, ήταν η προσπάθειά μου να πλάθω όμορφες ιστορίες και ηθοπλαστικά παραμύθια. Αυτοσχεδίαζα για να διδάξω στα μικρά μου παιδιά: την πίστη στο Θεό, την έμπρακτη αγάπη προς κάθε συνάνθρωπο, τον σεβασμό στη φύση, αλλά και τι σημαίνει ανιδιοτέλεια, τιμιότητα, ολιγάρκεια, ελεημοσύνη, εργασία.
Περνώντας τα χρόνια, διαπιστώνω πως ο κόσμος αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα προς το χειρότερο. Πολλοί άνθρωποι παρασύρονται από παλιά και νέα ιδεολογικά και θρησκευτικά ρεύματα, ξένα προς το ορθόδοξο πνεύμα και ήθος. Οι ψυχές των μικρών παιδιών δηλητηριάζονται καθημερινά από διάφορα παραμύθια που προβάλλουν με έμμεσο ή άμεσο τρόπο: τον σατανισμό, τη μαγεία, τις προκαταλήψεις, την αστρολογία, τη γιόγκα και άλλες ινδουιστικές θεωρίες και πρακτικές.
Αναλογιζόμενος την ποιμαντική μου ευθύνη, ως ποιμένας και διδάσκαλος του λαού του Θεού, προσπάθησα να κάνω κάτι περισσότερο και για τα μικρά παιδιά. Κάποιοι αδελφοί με προέτρεψαν να γράψω κάποια απλά κείμενα, με σκοπό να παρουσιάσω στα παιδιά το ελληνορθόδοξο ήθος, μέσα από αφηγήσεις, διηγήματα και παραμύθια. Κι έτσι, το καλοκαίρι του 2015, κατά την περίοδο των καλοκαιρινών μου διακοπών, άρχισα να γράφω έχοντας εμπρός μου την εικόνα των μικρών μου εγγονών.
Αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας είναι τα βιβλία «Ο πειρατής με την κόκκινη βαρκούλα» και «Λόγια της στεριάς και της θάλασσας». Τα προσφέρουμε με πολλή αγάπη στους μικρούς μας φίλους και τους ευχόμαστε να έχουν μια ευλογημένη πορεία στη ζωή τους».
